زهرا زنگنه | شهرآرانیوز؛ «۲۳۵ نفر از خانه‌های فرزندان بهزیستی خراسان‌رضوی در سال گذشته مستقل شدند که از این تعداد، ۱۲۷ نفر پسر و ۱۰۸ نفر دختر بودند.» همان کودکانی که وقتی هجده‌ساله می‌شوند، زمزمه‌های رفتن از این خانه‌ها و مستقل‌شدن را می‌شنوند؛ موضوعی که معاون امور اجتماعی اداره‌کل بهزیستی خراسان‌رضوی پس از اعلام این آمار، درباره‌اش به خبرنگار شهرآرانیوز می‌گوید: بسیاری از فرزندان ما پس از استقلال هم از بعد روانی و عاطفی رابطه خود را با ما حفظ می‌کنند.
در زمان‌هایی هم که در زندگی با مشکل و چالش‌هایی روبه‌رو شوند، ما در کنار آن‌ها هستیم؛ اما به این معنا نیست که این چتر حمایتی مادام‌العمر باشد. همان‌طور که یک خانواده واقعی هم تا همیشه همه‌چیز را در همه ابعاد برای فرزندانش فراهم نمی‌کند تا فرزندان یاد بگیرند روی پای خود بایستند.
شهره شاهرودی با بیان اینکه پیش‌بینی ما این است که امسال هم ۱۲۸ نفر از خانه‌های فرزندان استان مستقل شوند، در تکمیل صحبت‌هایش اظهار می‌کند: قرار ما در مجموعه بهزیستی این نیست که کودک از زمان ورود به مجموعه تا زمان بلوغ (از هر نظر) در خانه فرزندان بزرگ شود، اما ترجیح ما همواره بر حضور فرزند در خانواده است. تا زمانی که خانواده زیستی فرد موجود باشد، همیشه تلاش ما این است که در صورت شناسایی، کمک و حمایت شود تا فرزند به آغوش خانواده برگردد.
اگر هم مسئله خدمات تخصصی باشد، این کمک‌ها را تا حد امکان دریافت خواهند کرد تا قابلیت نگهداری و مراقبت از فرزند را پیدا کنند. اما زمانی که بعضی فرزندان قبل از رسیدن به سن استقلال امکان برگشت به خانواده را نداشته باشند، در خانه‌های فرزندان نگهداری می‌شوند تا به سن و شرایط استقلال برسند.
او جملاتش را با ضمیمه یک «البته» این‌طور ادامه می‌دهد: روال کار به این صورت نیست که فرزندان به‌محض رسیدن به هجده‌سالگی از پوشش بهزیستی خارج شوند، بلکه سیاست سازمان این است که فرزندان تا زمانی که توانایی زندگی مستقل را کسب کنند، در خانه فرزندان بمانند. در واقع بهزیستی به‌دنبال این است که فرزندان پس از رسیدن به حدی از توانمندی از نظر اقتصادی، شغلی، اجتماعی و البته بلوغ فکری از خانه فرزندان جدا شوند.
شاهرودی درباره ماهیت خانه‌های فرزندان نیز می‌گوید: خانه فرزندان در واقع شبه‌خانواده است. در این مجموعه‌ها تلاش بر این است که بر ابعاد مختلف شخصیت فرد کار شود تا وقتی که به سن استقلال برسد، مانند هر فرد دیگری از برخی مهارت‌ها و توانمندی‌ها برخوردار باشد. بنابر‌این سن استقلال از نظر ما به‌هیچ‌وجه هجده سال تمام شناسنامه‌ای نیست و معیار‌های دیگری برای این موضوع وجود دارد.
معاون امور اجتماعی بهزیستی استان درباره روند کلی جداشدن افراد از خانه‌های فرزندان سازمان بهزیستی بیان می‌کند: در مواقعی ممکن است فرزندی به سن قانونی هجده سال برسد و اصرار بر مستقل‌شدن داشته باشد. البته لازم به توضیح است که فرزندان ما با حکم قضایی وارد سیستم می‌شوند و ترخیص و جداشدن آن‌ها نیز باید با مجوز‌های قانونی همراه باشد. در نهایت نیز بررسی شرایط و تشخیص توانایی فرد برای زندگی مستقل با هماهنگی بهزیستی و دستگاه قضایی انجام می‌شود.
شاهرودی ادامه می‌دهد: فرزندانی می‌توانند مستقل زندگی کنند که به توانمندی و رشد و بلوغ لازم رسیده باشند و از طرفی، در شرایط سنی‌ای باشند که قدرت تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی برای زندگی آینده خود را داشته باشند. بررسی این موضوع نیز در یک کمیته توانمندسازی با نظارت معاونت اجتماعی بهزیستی متشکل از گروه کارشناسی شهرستان و مددکار فرد انجام می‌شود. به گفته او، در این مرحله افراد تازه‌استقلال‌یافته مبلغی را به‌عنوان کمک مالی از طرف سازمان دریافت می‌کنند.