شهرآرانیوز - کریستوفر نولان، کارگردان فیلم «اوپنهایمر»، گفته است که از هیچ جلوه‌های ویژه‌ای یا رایانه‌ای (CGI) در این فیلم استفاده نکرده، اما توضیح نداده که چگونه تصاویر انفجار ایجاد شده‌اند.
کریستوفر نولان به این گمانه‌زنی که او یک بمب اتمی واقعی را سر صحنه فیلمبرداری فیلم جدیدش «اوپنهایمر» منفجر کرده است، واکنش نشان داده است.
نولان در مصاحبه‌ای با هالیوودریپورتر گفت: «اینکه مردم فکر می‌کنند من قادر به انجام کاری در این حد و اندازه هستم، تملق‌آمیز و بزرگ‌نمایانه است، اما کمی هم ترسناک به نظر می‌رسد.»
نولان که معروف است جلوه‌های عملی و روش‌های آنالوگ را به جلوه‌های ویژه رایانه‌ای (CGI) ترجیح می‌دهد، توضیحی درباره چگونگی ایجاد تصاویر انفجار در فیلم جدیدش نداده است. با این حال او بارها تایید کرده که حتی یک نمای CGI هم در «اوپنهایمر» وجود ندارد.
نولان جای دیگری گفته است: «نگاه کردن به جلوه‌های رایانه‌ای ذاتاً راحت است. آن‌ها بی‌خطر هستند. اما من به اندرو جکسون، ناظر جلوه‌های بصری فیلم «اوپنهایمر»، گفتم که این نمی‌تواند ایمن باشد. نگاه‌کردن به آن راحت نیست. باید نیش‌دار و به همان اندازه زیبا و تهدیدکننده باشد.»
«اوپنهایمر» به کارگردانی و نویسندگی نولان بر اساس کتاب «پرومته آمریکایی: پیروزی و تراژدی جی رابرت اوپنهایمر» نوشته کای برد و مارتین جی شروین برنده جایزه پولیتزر ساخته شده است.
این فیلم پرستاره روی زندگی و کار فیزیکدان نظری، جی رابرت اوپنهایمر (با بازی کیلیان مورفی) تمرکز دارد که بر اختراع بمب اتمی به عنوان بخشی از «پروژه منهتن» در دهه ۱۹۴۰ نظارت داشت.
نولان پس از اینکه رابرت پتینسون، ستاره فیلم «تنت» (۲۰۲۰)، مجموعه‌ای از سخنرانی‌های اوپنهایمر را به او هدیه داد، به ساخت فیلمی درباره تلاقی علم و سیاست علاقه‌مند شد: «من خیلی هیجان زده شدم. خواستم به جای استفاده از آن به عنوان یک مفهوم علمی تخیلی، واقعیت واقعی داستان را بازگو کنم. واقعاً سعی کردم آنجا باشم، تا به مردم تجربه‌ای از آنچه اوپنهایمر در آن لحظات تجربه کرده است بدهم.»
نولان قبلاً به «توتال فیلم» گفته بود که بازسازی «آزمایش ترینیتی»، اولین انفجار تسلیحات هسته‌ای جهان، آن هم بدون جلوه‌های رایانه‌ای، «چالش بزرگی بوده است».
او گفته است که او و جکسون، ناظر جلوه‌های بصری فیلمش، از همان ابتدا می‌خواستند راهی پیدا کنند که بسیاری از عناصر بصری فیلم را به صورت عملی انجام دهند؛ از نمایش دینامیک کوانتومی و فیزیک کوانتومی گرفته تا خود آزمایش ترینیتی.
نولان در فیلم پشت صحنه‌ای که «یونیورسال پیکچرز» در روز دوشنبه منتشر کرد، گفت که عوامل فیلم آزمایش‌های زیادی انجام دادند و روش‌های آنالوگ زیادی را برای نحوه نزدیک‌شدن به تجربه انفجار ارائه کردند تا احساس کابوس و وحشتی را القا کنند که گرافیک کامپیوتری واقعاً نمی‌توانست آن را ارائه کند: «آنچه که ما توانستیم در فیلم نهایی وارد کنیم برای من فوق‌العاده زیبا و در عین حال بسیار ترسناک است.»