یکی از آسیب‌های ما در سلوک انقلابی این است که یار جذب نمی‌کنیم و خودمان را در هدایت دیگران سهیم نمی‌کنیم. طبق فرمایش خداوند، خوبان هم خودشان عمل صالح انجام می‌دهند و هم دیگران را به خوبی‌ها دعوت می‌کنند. سلوک حاج‌قاسم این‌طور بود که در عین پافشاری بر اصول به‌دنبال این بود که دیگران را جذب و با خود همراه کند و این همان سلوک رهبر معظم انقلاب است.
خوب است وقتی با کسی زاویه داریم، انصاف داشته باشیم و نکات خوب او را هم ببینیم و آن‌ها را بیان کنیم. این باعث نزدیکی و جذب افراد می‌شود. بعد از دیدن نکات مثبت باید عیب‌ها را هم دید و برای رفع آن‌ها چاره اندیشید. متأسفانه ما، چون دغدغه اصلاح دیگران را نداریم، یاد نمی‌گیریم که چطور به آن‌ها نزدیک شویم و جذبشان کنیم، ما باید هم‌زمان با پافشاری بر اصولمان، خوش‌اخلاق هم باشیم و دلسوزانه با دیگران تعامل کنیم.
حضرت سیدالشهدا (ع) با تذکر مکرر و با ناامیدنشدن از هدایت حر، او را نجات داد؛ حضرت امیر (ع) در جنگ با کفر هم اخلاق‌مدار بود، یارانشان را از دشنام‌دادن نهی کردند و فرمودند که به‌جای دشنام، اعمالشان را توصیف و تبیین کنید. ما به‌دنبال رشد بقیه هستیم، پس در دعوت و تذکرمان نباید بداخلاقی کنیم و نباید با توهین و ناسزاگفتن باعث منزوی‌شدن حقیقت شویم؛ چون دافعه درست می‌شود و دوقطبی‌شدن جامعه به ضرر اهل حق است. از حضرت امیر (ع) آموختیم که حتی اگر کسی وسط جنگ هم دنبال حقیقت بود، باید به او فرصت و پناه داد.
این سبب می‌شود که با دشمن اتمام‌حجت کنیم؛ چون دیگر بهانه‌ای ندارد و باید کاری کنیم که با آگاهی به‌سمت انتخابش برود «إنّا هَدَینْاهُ السَّبیلَ إمّا شاکِراً وَ إمّا کَفوراً».
در این تنگنای تهاجم فرهنگی و فتنه‌های گوناگون باید سیاست داشت و نقشه‌های دشمن را دانست، باید مردم را تربیت کرد و نگذاشت بدون آگاهی بمانند و باید به این نکته توجه داشت که وقتی دشمن با صبر و حوصله سال‌ها آرام بر روی اندیشه جوانان کار کرده، شما نمی‌توانید در مدت کوتاهی اندیشه‌شان را تغییر دهید. اگر با تهاجم فرهنگی مردم را بی‌حجاب کرده‌اند، شما هم باید با کار فرهنگی جواب بدهید. برای درست‌موضع‌گرفتن در اتفاقات مختلف جامعه باید حساسیت‌هایمان را با حساسیت‌های رهبری تنظیم کنیم؛ نباید از آقا عقب ماند و نباید جلو زد.
در دعوت و هدایت دیگران به راه حق باید دلسوزی داشت، پیامبر (ص) از دل آن مردم دوران جاهلیت، با صبر و حوصله و مهربانی اباذر‌ها را تربیت کرد. حضرت امیر (ع) در نامه به معاویه قبل از جنگ صفین فرمود ریشه همه این خطا‌ها حب دنیا و دنیاپرستی است: «بدان که ما برای این دنیا آفریده نشدیم، بلکه برای ابدیت خلق شدیم»؛ از همین ادبیات نامه‌های حضرت امیر (ع) باید الگو گرفت. باید به‌جای دشنام‌دادن، گفتگو کرده و دل‌ها را به هم نزدیک کرد؛ البته باید همیشه با علم و آگاهی وارد میدان تبیین و گفتگو شد.