در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران روز تولد حضرت فاطمه‌زهرا (س) یعنی ۲۰جمادی‌الثانی به‌عنوان روز زن و همچنین روز مادر گرامی داشته می‌شود.
روز جهانی زنان نیز بزرگداشتی است که هر سال در روز ۸مارس برابر با ۱۷ اسفند برگزار می‌شود. حدود ۲ سال فعالیت به‌عنوان خبرنگار در شهرآرامحله منطقه ۵ نقطه‌عطفی در زندگی‌ام بوده است. وقتی در اینجا مشغول به کار شدم، تصور متفاوتی از مشارکت مردم منطقه داشتم، ولی این تصور به کلی فرق کرد. حضور و پیگیری اهالی و اعضای شورای اجتماعی برای رفع مشکلات و بهترکردن شرایط محله تحسین برانگیز است.
در این مدت بانوانی از این محلات همیشه خوش درخشیدند. خانم اژدری از محله نیزه و خانم محسنی از محله امیرالمؤمنین (ع)، خانم فخروی از محله مهدی‌آباد که دیگر در شورای اجتماعی محله حضور ندارد، ولی همچنان به فعالیت‌های خیرخواهانه در محله مشغول است، خانم رضایی، خانم ملاها، خانم خدابخشی و دیگرانی که اکنون حضور ذهن ندارم، از بانوان فعال در حوزه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در محلات خود هستند. آن‌ها نقطه قوت و امیدبخش برای سایر بانوان هستند که در فضای عمومی محله تأثیر مثبت و ماندگاری به‌جا گذاشتند و می‌گذارند. این‌طور نیست که آقایان ساکن محله یا اعضای شورای اجتماعی پیگیر نیستند، ولی تفاوتی در نگاه بانوان فعال با آن‌ها وجود دارد که به نظر من ناشی از زنانگی نگاه آن‌هاست.
بانوان فعال منطقه همیشه راهکار‌هایی اجرایی دارند که نتیجه مشورت و هم‌فکری آن‌هاست. در قبال مشارکت اجتماعی و پیگیری امور حتی توقع درج نامشان در خبر را هم ندارند و فقط می‌خواهند قدمی روبه‌جلو برای محله داشته باشند. به محله، مشکلات، دغدغه‌ها و خواسته‌های ساکنان آن مسلط هستند و تمام تلاش خود را برای برطرف‌کردن دغدغه‌ها انجام می‌دهند. بعضی از آن‌ها محله و مشکلاتش را همچون فرزندانی می‌دانند که باید از سوی مادر و با پشتیبانی و مهربانی آن را برطرف کنند.
بار‌ها پیش آمده که برای برگزاری یک مراسم یا برطرف‌کردن مشکلی با من تماس گرفتند و خواستار درج گزارش برنامه یا رفع مشکلی در شهرآرامحله شدند. نمونه بارز آن درباره مادران ایرانی است که همسر مهاجر دارند و از ضمیمه خودشان شهرآرامحله می‌خواهند که این مسئله را به گوش مسئولان مدنظر در این زمینه برسانند تا مشکلات هویتی فرزندانشان حل شود و ادامه تحصیل را برای آن‌ها به دنبال داشته باشد. تنها نکته‌ای که باعث تعجب و گاهی افسوس من است، حضورنداشتن بانوان شورای اجتماعی محلات منطقه به‌عنوان رئیس یا نایب‌رئیس در شورای اجتماعی محلات است. در بیشتر جلسات انتخابات مجمع داوطلبان شورای اجتماعی محلات از ابتدای سال حضور داشتم و حضور بانوان در این جلسات بسیار پررنگ بود و بیشتر آن‌ها نیز برای حضور در شورای محلات نامزد بودند، اما بعد از منتخب‌شدن و حضور در شورای اجتماعی محله خود هیچ‌کدام به‌عنوان رئیس یا نایب‌رئیس آن انتخاب نشدند یا ترجیح دادند شرکت نکنند و در جلسات شورای راهبردی که در منطقه و با حضور شهردار و معاونان ایشان برگزار می‌شود، حضور ندارند.
به‌عنوان نیمی از شهروندان منطقه حضور بانوان و مطرح‌کردن دغدغه‌های آن‌ها اهمیت بسزایی دارد و باعث رشد همه جانبه محلات منطقه می‌شود. اکنون دیگر گوشی بدهکار حفظ سرمایه‌های اجتماعی نیست، ولی می‌گویم تا شاید گوشی بشنود. سرمایه اجتماعی عظیم و مشارکت این بانوان در محله و حل مشکلاتش ستودنی است. شهر، شهروندانی مسئولیت‌پذیر می‌خواهد و آن‌ها الگو و نمونه آن هستند. اجازه ندهیم قوت‌قلب و روح مبارزه‌طلبشان در سختی‌ها سرد شود و از دست برود.
این عزیزان محله را خانه خود می‌دانند و همیشه پیگیر بهترشدن شرایط هستند. مشارکتشان با شهرآرامحله عالی بوده و زبان از تشکر همیاری‌شان قاصر است.