عوض شدن حال‌و‌هوا حتما به این معنا نیست که چمدان ببندید و راهی جاده‌های شمال شوید. گاهی بستن سبد پیک‌نیک و هماهنگی با آدم‌های همدل و همراه، خاطرات یک سفر چند‌ساعته را بیشتر از یک مسافرت چند‌روزه در ذهن‌ها به یادگار می‌گذارد.
اتراق در پارک‌های محلی یا حتی آن دسته از پارک‌ها که جزو تفرجگاه‌های اصلی شهر‌ها به شمار می‌آیند باید با برنامه‌ریزی باشد. زیرا در این محل‌ها افراد زیادی رفت‌و‌آمد می‌کنند و همه برای استفاده از این مکان از حقوق مساوی برخوردار هستند. برابر قانون، پارک‌نشینی یک فرهنگ است که اگر ابعاد بهره‌مندی از آن از سوی هر شهروندی نادیده گرفته شود، استفاده از آن برای خیلی‌ها محدود و شاید دست نیافتنی شود.
برای خیلی‌ها فرقی نمی‌کند روی نیمکت ایستگاه اتوبوس شلوغ بنشینند یا نیمکت یک پارک خوش آب‌و‌هوا. اگر شیء تیزی حتی کلید دستشان باشد بیکار نمی‌نشینند و دست به تولید آثار فاخر می‌زنند. پاشیدن اسپری روی تابلو‌ها یا پشت در سرویس‌های بهداشتی و کنده‌کاری روی بدنه درختان، نمونه‌هایی از تخریب اموال عمومی از سوی برخی شهروندان است که بر اثر فشارها، سرکوب‌ها و کینه‌توزی‌های درونی نمود پیدا می‌کند.
در این روز‌های گرم تابستان که هیچ‌چیز بیشتر از یک قاچ هندوانه یخچالی در زیر سایه درختان تنومند پارک‌ها نمی‌چسبد شاهد نمایش بی‌عفتی در بین خیلی از مراجعه‌کنندگان به پارک‌ها هستیم مثل برخی از آقایانی که شلوارک و رکابی پوشیده‌اند و همان‌طور که روی بالشت یک‌طرفه لم داده‌اند، بی‌توجه به فرزندشان که در آب‌بازی با هم‌سن‌و‌سالانش خیس شده و عریان در‌به در دنبال شلوار زاپاس می‌گردد، دود قلیان را هوا می‌دهند.
یادمان نرود که رعایت آداب حجاب و عفاف در پارک‌ها تنها مختص به خانم‌ها نیست بلکه شامل حال آقایان نیز می‌شود و پیرو قوانینی است که برای دیگر مکان‌های عمومی‌شهر تعریف شده است.
مدت‌هاست به لطف فرهنگ‌سرا‌هایی که در برخی پارک‌ها ایجاد شده پای افرادی زیادی به پارک‌ها باز شده است. بازدید از نگارخانه‌ها یا صحنه‌های تئاتر‌های خیابانی در پارک‌ها باعث شده است تا فرهنگ تماشا و بهره‌مندی از امکانات فرهنگی در فرهنگ‌سرا‌ها در بین عموم ارتقا پیدا کند و کاربری پارک‌ها تنها از هواخوری به تعامل شهروندان با‌فرهنگ تغییر کند.
برای خیلی‌ها مهم است که روزشان را با ورزش صبحگاهی آغاز کنند و با انرژی روزشان را سپری کنند. پارک‌ها فضای مناسبی برای فعالیت‌های ورزشی هستند به‌ویژه حضور در فعالیت‌های گروهی و ورزش‌های همگانی.
اگر در نزدیکی محل زندگی و محیط کارتان پارکی موجود است که می‌توانید نیم‌ساعتی در آن ورزش کنید خود را از این نعمت محروم نکنید. در این بین آن‌دسته از افراد که با توجه به مسافت طولانی خود را با وسیله نقلیه عمومی یا شخصی به پارک‌ها می‌رسانند تا ساعتی فعالیت و تمرین ورزشی داشته باشند نیز قابل احترام هستند.
خیلی‌ها بی‌توجه به توصیه‌ها و هشدار‌های تابلویی و بنری که در سرتاسر پارک‌ها نصب شده است به دنبال بهترین نقطه از دیدگاه خود برای اتراق می‌گردند و اصلا به این نکته توجهی ندارند که ممکن است پهن کردن بساطشان برای دیگران مشکلاتی را به وجود بیاورد. به عنوان نمونه حضورشان سد معبری باشد برای عابران پیاده‌ای که قصد قدم زدن، پیاده‌روی کردن و دویدن دارند یا سالمندان و معلولانی که با ولیچر تردد می‌کنند.
بهتر است هر کجا که به نظرتان بهترین جا‌ست اسکان نکنید. به عنوان نمونه نزدیک‌ترین نقطه به خودرو شخصی دلیل مناسبی برای اتراق کردن نیست، حیوانات خانگی خود را در محیط‌های عمومی همراه نکنید و از زدن چادر‌های مسافرتی پرهیز کنید.
اصولی و با برنامه ساعتی را به تفریح در پارک‌ها بگذرانید. امکان دارد شانس با شما یار نباشد که در ساعتی که با دوستانتان قرار گذاشته‌اید جای پارک مناسب پیدا کنید و وارد پارک شوید. باید حواستان به ترافیک باشد و اینکه اگر قرار است ساعت‌های طولانی در پارک باشید حتما خودروتان را در مکان مناسبی مثل پارکینگ‌های عمومی پارک کنید. از رها کردن خودرو خود روی پل خانه‌های شخصی، پیاده‌رو، مسیر دوچرخه، مورب یا دوبله پارک کردن پرهیز کنید. فکر نکنید یک شماره تماس پشت شیشه خودروتان گذاشتن، از مزاحمت شما برای دیگران کم می‌کند.
بسیاری از پدر‌ها و مادر‌ها بر این باورند همین‌که کودکشان را به پارک آورده‌اند کار شاقی انجام داده‌اند. حالا دیگر می‌توانند با رها کردن فرزندان در محل بازی کودکان به کار‌های شخصی خود برسند. به عنوان نمونه با تلفن همراه خود به مدت طولانی صحبت کنند، سرگرم فضای مجازی شوند. با کنار‌دستی خود روی نیمکت پارک گرم صحبت شوند و... غافل از آنکه یک لحظه چشم‌برداشتن از کودک خطرات زیادی را به همراه دارد. به عنوان نمونه ممکن است در زمان استفاده از لوازم بازی دچار حادثه شود یا در اثر بی‌توجهی همراهان خود سرگردان و گم شود یا مورد آدم‌ربایی قرار بگیرد.
آمار‌های زیادی در‌این‌باره موجود است که شلوغی در فضاهایی، چون پارک‌ها باعث بروز سوءاستفاده‌های جنسی از کودکان از سوی هم‌جنسانشان شده است که آثار روانی و منفی زیادی را تا بزرگ‌سالی برای کودک به همراه دارد. حواستان به صحنه‌های غیر متعارفی که در بوستان‌ها شاهد آن هستیم باشد. به عنوان نمونه تماشای کودکان به مصرف دخانیات دیگر افرادی که ممکن است در نزدیکی شما باشند.
حتما یک سر اصلی پارک رفتن کودکان هستند. باید به این نکته توجه ویژه داشته باشید که فرزندانتان از رفتا‌های شما الگو‌برداری می‌کنند.
بزرگ‌تر‌ها حتما باید حواسشان به نکاتی باشد. به عنوان نمونه زباله‌های تولید‌شده را حتما در پلاستیک‌های زباله بریزند و آن‌ها را بعد از پایان تفریح در سطل‌های زباله بیندازند. روشن کردن آتش حتی در حد جوش آوردن یک کتری آب برای درست کردن چای در محل پارک‌ها کار کاملا اشتباهی است. همچنین از خوردن و آشامیدن برخی خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها و درست کردن غذا‌هایی که ممکن است بوی آن‌ها دیگران را به هوس بیندازد باید جلوگیری کنید. از نشستن روی چمن‌ها یا کندن گل و گیاه پرهیز کنید و با افراد همراهتان که قصد چنین کاری را دارند نیز باید مقابله کنید.
آن‌چنان با صدای بلند با تلفن همراهش صحبت می‌کند که آسایش پیرمرد و پیرزنی را که ساعتی به پارک آمده‌اند تا هوایی به سرشان بخورد را می‌گیرد.
تلفنش را قطع می‌کند و با الفاظ رکیک، اما به شوخی، اطرافیانش را مورد خطاب قرار می‌دهد. بساط بازی‌های غیرشرعی را پهن کرده و معرکه راه انداخته است. در پاسخ به اعتراض دیگر کاربران پارک صدایش را به سرش می‌اندازد که یک ساعت از خانه زده‌ایم بیرون تا نفسی تازه کنیم نه آنکه نفسمان را حبس کنیم.
در چنین شرایطی بهتر است طوری تذکر دهید که باعث فحاشی، ناسزا گفتن و سرانجام نزاع‌های فیزیکی نشود. در بسیاری از موارد یک تذکر مؤدبانه همراه با عذرخواهی کوتاه از طرف مقابل، از اتفاقات ناگوار جلوگیری می‌کند.