به گزارش شهرآرانیوز هم برای کمک بروی و هم کتک بخوری؟! این حال‌وروز نیرو‌های اورژانس ۱۱۵ مشهد است. آن‌ها وقتی برای امدادرسانی خود را با آمبولانس به محل حادثه می‌رسانند، باید خوش‌شانس باشند که بدون خط‌وخش روی بدن و صورتشان یا آسیب دیدن آمبولانس به پایگاه برگردند. موضوعی که سالانه خسارت‌های زیادی به نیروی انسانی و بخش تجهیزات اورژانس مشهد وارد می‌کند.
رییس اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی مشهد دراین‌زمینه به خبرنگار ما می‌گوید: سال گذشته، هفت آمبولانس مرکز فوریت‌های اورژانس مشهد، به‌دلیل خشم و ناراحتی همراهان بیمار، به بهانه دیر رسیدن آمبولانس آسیب دیده است. خشمی که نیرو‌های امدادرسان هم از آن در امان نمانده اند.
علی یزدانی ادامه می‌دهد: این فقط مزاحمان تلفنی نیستند که هر روز در کار نیرو‌های اورژانس برای امدادرسانی خدشه وارد می‌کنند، بلکه همراهان خشمگین بیماران هم گاهی با آسیب به آمبولانس‌ها و خشونت‌های کلامی و بدنی به همکاران ما، رویه امدادرسانی را با مشکلات جدی روبه‌رو می‌کنند.
وی می‌افزاید: یکی از چالش‌های مرکز فوریت‌های پزشکی این است که نیرو‌های امدادی در بدترین شرایط روحی و روانی همراهان بیمار بر بالین مجروح یا متوفی حاضر می‌شوند. همراهانی که معمولا از اورژانس انتظار دارند خیلی زود به محل برسند. البته آن‌ها حق دارند که نگران سرنوشت بیمارشان باشند، ولی بهترین کار در این لحظات حفظ خون‌سردی است.
یزدانی ادامه می‌دهد: از زمانی که برای امدادرسانی با اورژانس تماس گرفته می‌شود، اگر آدرس صحیح داده شود و همچنین خودرو امدادی در نزدیک‌ترین پایگاه محل حادثه حاضر باشد و درگیر مأموریت دیگری نباشد، بین هشت تا سیزده‌دقیقه زمان می‌برد تا آمبولانس به محل مدنظر برسد. البته ترافیک و همواربودن مسیر دسترسی هم در این زمان مؤثر است.
او با بیان اینکه در کلان‌شهر مشهد به‌دلیل حجم مأموریت‌ها و کمبود آمبولانس و همچنین وجود مزاحمت‌ها، زمان رسیدن معمولا حدود چهارده‌دقیقه است، می‌گوید: همراه بیمار این مسائل را نمی‌داند و از طرفی زمان برایش طولانی می‌گذرد، بنابراین وقتی همکاران ما می‌رسند، شکایت دارند که چرا دیر کرده‌اند. بعد هم با تکنسین اورژانس درگیر می‌شوند و در این حالت ممکن است شیشه آمبولانس را بشکنند یا به بدنه آن ضربه وارد کنند. گاهی نیز با خشونت کلامی یا بدنی برای امدادرسان‌ها مزاحمت ایجاد می‌کنند که این درگیری‌ها برای بیمار سودی ندارد و فقط نیرو‌های اورژانس به‌جای رسیدگی به وضعیت بیمار، گرفتار حواشی می‌شوند.
آن‌طور که رئیس اورژانس مشهد بیان می‌کند، پارسال هفت آمبولانس توسط همراهان بیمار آسیب دید تا جایی که این خودرو‌ها چند روز از چرخه امدادرسانی خارج شدند.
به گفته یزدانی روزانه نزدیک به هفتاد بیمار از اورژانس مشهد خدمات دریافت می‌کنند که درگیری‌ها این خدمات را تضعیف می‌کند.
او تصریح می‌کند: در صورت وقوع درگیری با شکایت سازمان اورژانس برای خاطیان پرونده تشکیل می‌شود. یکی از آخرین پرونده‌هایی که به نتیجه رسیده است، مربوط به پارسال در شهرک رضویه است که در این حادثه همراهان بیمار به دلیل عصبانیت و خشم، اقدام به شکستن شیشه‌های آمبولانس کرده بودند. با شکایت اورژانس و بررسی دادگاه برای متخلف این پرونده، ۵۰ میلیون تومان جریمه در نظر گرفته شده است. در ماجرای دیگری نیز بیماری پس از تحویل به بیمارستان فوت می‌شود و نزدیکانش به‌دلیل ناراحتی، شیشه‌های آمبولانس را خرد می‌کنند.
یزدانی با بیان اینکه گاهی درگیری با مأموران آمبولانس به دلیل خواسته نابجای همراهان بیمار برای انتقال مجروح اتفاق می‌افتد، می‌گوید: آن‌ها درخواست می‌کنند که بیمار یا مجروحشان به بیمارستان موردنظر آن‌ها منتقل شود. اما وظیفه ما و طبق دستور این است که بیمار به نزدیک‌ترین مرکز درمانی محل حادثه منتقل شود تا از فوت فرد یا نقص‌عضو جلوگیری شود؛ بنابراین در این موارد هم ممکن است درگیری رخ بدهد.
او می‌افزاید: حداقل ماهی یک‌بار همراهان بیمار به نیرو‌های اورژانس ما آسیب بدنی وارد می‌کنند، از ضربه به دست و صورت و پا تا چنگ‌انداختن و حتی ضربه با چاقو که منجر به مصدومیت و پاره‌شدن لباس می‌شود.
به گفته رئیس اورژانس مشهد، پارگی لباس فرم هزینه زیادی روی دست همکارانمان می‌گذارد. همین چند هفته پیش برای کمک به جوانی که به دلیل مصرف مشروبات الکلی دچار مشکل شده بود، آمبولانس اورژانس اعزام شد. اما همراهان بیمار که حالت عادی نداشتند، با چاقو به همکار ما حمله کردند و او با سروصورت خونی از مأموریت بازگشت.
رئیس اورژانس مشهد، موضوعاتی را که منجر به مشکلات روانی برای تکنسین‌های اورژانس می‌شود، خشونت‌های کلامی می‌داند و می‌گوید: متأسفانه همکاران ما در مأموریت‌های خود با خشونت‌های کلامی هم درگیر هستند. به‌طوری‌که روزانه چهار تا پنج امدادرسان ما با فحش‌های رکیک، از سوی همراهان بیمار روبه‌رو می‌شوند. اتفاقی که روان نیرو‌های امدادی را خدشه‌دار می‌کند و تمرکزشان را هنگام کار از بین می‌برد.
یزدانی در پاسخ به‌اینکه راهکار خروج از این مشکلات چیست؟ تصریح می‌کند: درخواست حمایت بیشتر از دستگاه قضا و پلیس را داریم. اگر سیستم قضایی بیشتر از این همراه ما باشد، می‌توانیم حتی نسبت‌به فحاشی‌ها هم شکایت تنظیم کنیم. اما سختی این کار، درگیرشدن همکاران ما در چرخه قضایی است که درخواستمان سرعت‌بخشی به این موضوع است. همچنین حضور سریع پلیس در هنگام درگیری‌ها در حل موضوع کمک بزرگی به نیرو‌های اورژانس خواهد کرد.
اما شاید عجیب‌تر از همه این موارد، سرقت وسایل داخل آمبولانس‌ها باشد که این موضوع هم در خدمات‌رسانی اورژانس اشکالات جدی وارد می‌کند، یزدانی در این باره می‌گوید: متأسفانه موارد سرقت از تجهیزات داخل آمبولانس‌ها هم در گزارش‌های ما دیده می‌شود. درحالی‌که سارقان نمی‌دانند این تجهیزات هیچ کارایی دیگری به‌جز استفاده در آمبولانس‌ها را ندارند.
او درباره قیمت خودرو‌های اورژانس می‌افزاید: آمبولانس تویوتا‌های قدیمی، سه تا چهار میلیارد تومان و آمبولانس‌های به‌روز شده، حداقل پنج میلیارد تومان ارزش دارند، هر آسیب به خودرو‌های امدادی، هزینه گزافی به‌جا می‌گذارد که با وجود تحریم‌ها، کمبود قطعات و کمبود اعتبارات دولتی، به‌راحتی قابل تأمین نیست و نواقص، روند نجات جان شهروندان را خدشه‌دار می‌کند.
رئیس اورژانس مشهد می‌افزاید: نکته مهم اینجاست که بسیاری از افرادی که به خودرو‌های امدادی یا همکاران ما آسیب می‌رسانند، از اقدام خود پشیمان می‌شوند و فردای همان روز درگیری برای عذرخواهی مراجعه می‌کنند. اما سؤال این است که چرا باید نیروی تحصیل‌کرده و باتجربه ما که جزو سرمایه‌های نظام‌پزشکی این کشور هستند، این‌طور در مأموریت‌های خود آسیب ببینند یا در معرض آسیب باشند؟ درحالی‌که شهروندان به‌راحتی می‌توانند هر نقصی را که در سیستم اورژانس مشاهده می‌شود گزارش کنند و ما از طریق سیستم نظارتی آن را برطرف کنیم.