شهرآرانیوز، هفته چهارم لیگ‌برتر نیز تمام شد و مخرج‌مشترک همه صحبت‌های بازیکنان و کادر فنی استقلال و پرسپولیس در این چند ماه، اعتراض تند و البته بحق از وضعیت موجود در این دو باشگاه است. درحالی‌که تیم‌های رقیب و حتی برخی باشگاه‌های متمول دیگر دست‌کم از نظر امکانات در وضعیت مساعدی قرار دارند، پرسپولیس و استقلال با وجود هواداران فراوان و انتظارات زیادی که از آن‌ها وجود دارد، غرق در مشکلاتی ابتدایی و همیشگی هستند و به نظر تحمل جواد نکونام و یحیی گل‌محمدی در این موارد رو به تمام‌شدن است.
پرسپولیس درون دروازه، در خط دفاعی و البته خط میانی تیمی کامل است و از بازیکنانی در قامت مدعی حتی در لیگ قهرمانان آسیا بهره می‌برد. یکی از سنگربانان برتر آسیا، زوج قلب خط دفاعی فوق‌العاده و وینگر‌هایی طراز اول و باکیفیت، پرسپولیس را از این نظر بی‌نیاز کرده، اما در ترکیب کنونی پرسپولیس جای دست‌کم یک مهاجم باکیفیت یا احتمالا دو مهاجم برای کسب موفقیت در لیگ قهرمانان آسیا خالی است. در کمتر از یک سال گذشته لوکادیا، پریرا، آل‌کثیر، دیاباته و عبدی از ترکیب پرسپولیس جدا شده‌اند و فقط زاهدی به این تیم اضافه شده است.
پرسپولیس پس از جدایی علی علیپور در تابستان سال ۱۳۹۹ حتی در سه ماه پیاپی نیز یک مهاجم گل‌زن و طراز اول در اختیار نداشته و باوجود این مشکل بزرگ به افتخارات زیادی دست یافته است. برای گل‌محمدی هضم‌شدنی نیست که تیمش در این مدت حتی توان جذب یک مهاجم را نداشته و عجیب‌تر اینجاست که دو نفر از فوروارد‌های فصل قبل پرسپولیس راهی تیم‌های رقیب یعنی سپاهان و تراکتور شده‌اند.
با این اوضاع، موفقیت در آسیا چیزی شبیه به رؤیایی دست‌نیافتنی برای قرمزپوشان خواهد بود. درباره ترکیب ناقص استقلال نیز بار‌ها صحبت شده و عجیب است که این تیم حتی نسبت به فصل گذشته نیز بسیار تضعیف شده است. چهار بازیکن ثابت استقلال اردوی این تیم را ترک کردند و تا امروز بازیکنان جانشین نتوانسته‌اند جای خالی آن‌ها را پر کنند.
هر تیم برای کسب موفقیت دست‌کم به یک زمین تمرین مناسب و یک زمین چمن باکیفیت نیاز دارد و شگفت‌انگیز است که قهرمانان هفت فصل گذشته لیگ‌برتر حتی از داشتن این امکانات اولیه نیز محروم هستند. چمن ورزشگاه آزادی نیز دیگر به کیفیت گذشته‌اش نیست و صدای بیشتر بازیکنان پرسپولیس و استقلال را درآورده است. مشکل بزرگ دیگر این دو تیم پرهوادار، استفاده‌نکردن از حضور تماشاگران در هفته‌های ابتدایی لیگ است.
به‌عنوان مثال به فضای مخوف و فوق‌العاده نقش جهان در دو بازی حساس سپاهان برابر تراکتور و استقلال نگاه کنید تا متوجه شوید چقدر حضور طرف‌داران در کسب این شش امتیاز برای آن‌ها مؤثر بوده است. دو تیم مطرح پایتخت دست‌کم دو میزبانی را به این علت از دست داده‌اند و احتمالا این روند در هفته‌های بعد نیز ادامه داشته باشد. این وضعیت به‌شدت باعث عصبانیت گل‌محمدی و نکونام شده است و این دو سرمربی هر هفته به‌شکلی درباره استفاده‌نکردن کامل از امتیاز میزبانی اعتراض می‌کنند.
پرسپولیس فصل پیش دست به کاری بزرگ زد و موفق به فتح سه‌گانه شد، اما این نتایج درخشان نیز باعث نشد ستاره‌های این تیم پاداش مندرج در قراردادشان را دریافت کنند و بازیکنان پرسپولیس تقریبا هر هفته به نحوی عصبانیتشان درباره این بدقولی را ابراز می‌کنند. در همه جای دنیا وقتی تیمی در رده ملی یا باشگاهی به چنین موفقیتی دست می‌یابد، پاداش مالی درخورتوجهی دریافت می‌کند، اما اوضاع در پرسپولیس این‌طور نیست.
اوضاع در اردوی رقیب وخیم‌تر هم هست. قرارداد بازیکنان استقلال در فصل گذشته به شکل عجیبی زیاد شد، اما به‌هرحال پای این برگه‌ها امضا شده است و شاید بی‌سابقه باشد که ستاره‌های استقلال حتی موفق به دریافت قرارداد فصل قبلشان نیز نشده‌اند. نکونام در فصل تابستان نتوانست به اهداف نقل‌وانتقالاتی‌اش دست پیدا کند و به نظر می‌رسد استقلال شاید با یکی از ترکیب‌های معمولی‌اش در لیگ‌برتر، پای به مسابقات این فصل گذاشته است.