به گزارش شهرآرانیوز، تا دسته بعدی زائران جامانده به موکب برسند، فرصت داشت تا چند لحظه عرق از چهره آفتاب‌سوخته‌اش پاک کند و آبی بنوشد. با این حال، در حال و هوای سیدمسعود جامانده از اربعین آن‌قدر سرخوشی وجود نداشت که بتواند از نوشیدن یک جرعه آب خنک زیر آفتاب داغ ظهر امروز (۱۵ شهریور) لذت ببرد. برای همین، رو به گنبد منور امام مهربانی‌ها کرد، با احترام و ارادت سلام داد، اما هر چه کرد نتوانست بغض خود به خاطر جاماندن از کاروان زائران کربلای معلی در اربعین حسینی را پنهان کند. اشکش که جاری شد، ندای «به تو از دور سلام» در ذهنش پیچید و با همان حال، دوباره خود را به باجه موکب رساند تا پذیرای دسته بعدی زائران باشد، به این امید که خدمت به زائر اباعبدالله (ع) از حجم اندوه جاماندنش بکاهد.
موکب رهپویان انتظار با حضور سیدمسعود فتاحی و دوستان هم مسجدی‌اش، فقط یکی از صد‌ها موکبی است که از ساعت ۸ امروز صبح در مسیر تشرف زائران امام هشتم در روز اربعین، از میدان ۱۵ خرداد تا حرم مطهر رضوی برپا هستند. هنوز به میدان ۱۵ خرداد نرسیده سر و صدای قابل‌توجه موکبدارهای خیابان امام رضا (ع) از هر طرف به گوشتان می‌رسد. خود را که به میدان برسانید، به چشم می‌بینید که این خیابان هیچ شباهتی به حال روز‌های گذشته‌اش ندارد. یکی با افشانه‌های بزرگ، زمین را آب‌پاشی می‌کند، یکی چای موکبش را به سبک عراقی دم گذاشته است، یکی به‌سرعت بر تعداد ساندویچ‌های آماده در پیشخوان موکب می‌افزاید و یکی هم به یاد مسیر مشایه، وان پر از آب و یخ خود را از میوه‌های تازه پر می‌کند. برای درک اینکه اینجا که چه شور و حالی دارد، بد نیست بدانید که بیش از دو هزار و ۵۰۰ هیئت مذهبی، مسجد و تشکل فرهنگی مردمی برای اقامه عزا در این روز پای‌کار آمده‌اند تا خیابان امام رضا (ع) در مشهد، ۱۲ ساعت رنگ و بوی مسیر مشایه را به خود بگیرد.
در میان این شور و حال عجیب راهپیمایی جاماندگان اربعین حسینی در مشهدالرضا (ع)، البته که خیلی از چشم‌ها به اشک و گلو‌ها به بغض مهمان هستند. همه آن‌هایی که اراده داشتند اربعین امسال مسیر‌های منتهی به کربلای معلی را قدم‌به‌قدم طی کنند، اما به هر دلیل از توفیق زیارت شاه شهید کربلا محروم مانده‌اند، اکنون در مسیر پیاده‌روی جاماندگان اربعین برای خدمت‌رسانی به خانواده‌های مشهدی و زائران امام هشتم همقسم شده‌اند و به جای اینکه چشم به گنبد مطهر حسینی بدوزند و سلام بدهند، رو به مضجع منور رضوی می‌ایستند و «به تو از دور سلام» را زمزمه می‌کنند. خدمت اینجا عاشقانه است، قبول دارم، اما نمی‌توان انکار کرد که بوی حسرت جاماندن از تشرف به کربلا هم از آن به مشام می‌رسد.
در طول مسیر، قطرات آبی که بر صورتم می‌نشیند و تلفیق بوی دود و غذا با صدای دعوت موکبدارها که احساساتم را نوازش می‌دهد، فقط به یک چیز فکر می‌کنم. به این شور وصف‌ناپذیر و بی‌پایانی که از داغ حسین (ع) بر دل‌ها نشسته تا سرانجام کار را به جایی برساند که بیش از ۱۷۰۰ کیلومتر دورتر از مزار مطهرش در کربلا، اینجا مجاوران مرقد مطهر فرزندش علی ابن موسی‌الرضا (ع) در مشهد برای زنده نگه‌داشتن یاد حماسه عاشورا و بالا نگاه‌داشتن این پرچم در شهر خود تا این حد بی‌تابی کنند.