به گزارش شهرآرانیوز، جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم ونیز از سال ۱۹۳۲ آغازبه‌کار کرده و تا کنون ۷۹ مرتبه برگزار شده است. هشتادمین دورهٔ این جشنواره نیز از ۲۹ اوت آغاز شده است و تا ۹ سپتامبر ادامه خواهد داشت. در این دوره، ۲۳ فیلم از کشورهای مختلف در بخش رقابت اصلی به‌نمایش درمی‌آیند و بر سر کسب شیر طلایی با یکدیگر مبارزه می‌کنند. در چهارمین روز سپتامبر که هفتمین روز برگزاری این جشنوارهٔ بین‌المللی معتبر بود، دو فیلم دیگر از این بخش پخش شدند. اولینِ آن‌ها فیلمی است در گونهٔ «درام»، از کارگردانی که با فیلم پیشین خود جهانیان را به تحسین واداشت.
تاکومی و دخترش، هانا، در روستای میزوبیکی در نزدیکی توکیو زندگی می‌کنند. آن‌ها، همچون نسل‌های پیش از خود، زندگیِ بِقاعده‌ای، سازگار با چرخه‌ها و مناسبات طبیعت، دارند. یک روز، اهل روستا از طرحی آگاه می‌شوند که به‌موجب آن قرار است در نزدیکی خانهٔ تاکومی اقامتگاهی مجلل بسازند که به شهرنشینان فرصت می‌دهد برای فراغت و آسایش به طبیعت پناه بیاورند. هنگامی که دو نمایندهٔ شرکتِ مجریْ از توکیو به روستا می‌رسند که در این زمینه جلسه‌ای برگزار کنند، مشخص می‌شود که این طرح بر تأمین آب محلی تأثیر منفی می‌گذارد و باعث آشفتگی اوضاع می‌گردد. اهداف نامتناسب پیمانکار، توأمان، هم تعادل زیست‌محیطی فلات را تهدید می‌کند و هم راه‌ورسم زندگی روستاییان را به‌خطر می‌اندازد؛ همچنین، پیامدهایی خواهد داشت که زندگی تاکومی را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
طی این فیلم، فرصت فوق‌العاده‌ای داشتم که دوباره با ایکو ایشیباشی، آهنگ‌ساز ماشینم را بران، کار کنم. ساخت فیلم در اصل زمانی شروع شد که او از من خواست برای اجرای زنده‌اش فوتیجی بسازم که هدیه نام گرفت، و من این فیلم را مایهٔ اصلی فوتیج قرار دادم. به‌مرور که من بیشتر و بیشتر با فیلمی که در حال ساخت آن بودیم درگیر شدم، ایکو و دوستانش در فیلم‌برداری هم به من کمک شایانی کردند. این شیوهٔ بسیار آزادانه و بی‌تکلف فیلم‌سازی به من نشاط زیادی بخشید. پس از فیلم‌برداری، احساس کردم که تعاملات مردم با طبیعت را به‌تصویر کشیده‌ام و کار را به‌صورت فیلمی جداگانه با موسیقی زمینهٔ زیبای ایکو ایشیباشی تکمیل کردم. امیدوارم تماشاگران نیروی حیاتی نقش‌هایی را که با طبیعت و موسیقی در جنب‌وجوش‌اند احساس کنند.
منبع: La Biennale di Venezia