«صبر جمیل». این از جمله بزرگ‌ترین فضیلت‌های بانویی است که تاریخ به نام باعظمتِ «زینبِ کبری» می‌شناسد و با «سلام ا... علیها» تعظیم می‌کند. مقاومت در راه پاسداری از حریم دین، کنترل نفس خود در برابر ناملایمات، ضعف نشان ندادن در مقابل دشمن و شکوه نکردن در حضور مردم را از جمله ویژگی‌های این صبر متمایز شمرده اند. «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا؛ من جز زیبایی چیزی ندیدم» بیانِ بشکوه و همیشه شکوفای حقیقت نگاه زینب (س) است.
این هم یعنی تولید پیام در ادامه خون و شهادت. یعنی ادامه عاشورا تا همیشه. وام گرفتن از این نامِ بلند برای روزِ پرستار، این قشر محترم را به چنان برخورداری می‌رساند که برای تعظیم شأن و تکریم جایگاهشان به هیچ چیز دیگر نیاز نداشته باشند. همین که برگ ممتازه شده به ولادت حضرت زینب (ع) برای آن‌ها متمایز شده است، امتیاز بزرگی است که بزرگی نیز می‌آفریند. بزرگ اند پرستاران در نگاه مردم. فرهیختگانی که به شکیبایی زایا و صبر زیبا، انسان را از تنگنای بیماری تا فراخنای سلامت، دست می‌گیرند.
اگر ارزش هر درخت را به میوه آن بدانیم، که چنین نیز باید باشد، پرستاران را باید در شمار ارزشمندترین گروه‌های اجتماعی ببینیم که میوه رسته بر سرشاخه‌های دستانشان سلامت است. میوه‌ای شیرین که نه فقط کام بیمار را شیرین می‌کند که حلاوت را در جان خویشاوندان بیمار هم جاری می‌کند. تلاشِ این‌ها را به قدرِ ثمره کارشان باید ارزش گذاری کرد. حق هم همین است. آن‌ها باید به حقوق شایسته خود برسند. این می‌تواند شایستگی خدمت را در جامعه نهادینه کند. کاری که اگر اتفاق افتد دیگر خواننده و شنونده خبر‌های تلخ نخواهیم بود.
تلخ نوشته‌هایی که از کوچ پرستاران و کادر درمان برای ما خبر بخواند. دیگر کشور‌ها جلو پای پرستاران ما فرش قرمز پهن می‌کنند، اما ما برای هموار کردن سنگلاخ‌های پیش پایشان چنان که باید اهتمام نداریم. آن‌ها ایران را بر همه جای جهان ترجیح می‌دهند، اگر ما بتوانیم نه به اندازه ارزش بلکه به اندازه رفع نیازشان، قدمی برداریم.
این‌ها سلامتبان اند. فکر نمی‌کنم کسی برای هزینه کردن در مسیر سلامت برتر و زندگی سالم‌تر تردید کند. دوران سخت کرونا را به یاد داریم. روزگاری که قیامت را در خیابان‌های شهر و حتی خانه‌های خود شاهد بودیم. زن از مرد می‌گریخت و خواهر از برادر. ناآشنا شده بودند همه، اما در این میان تنها گروهی که آشنایی را به آشناتری رسانده بودند همین کادر درمان بودند. پزشکان محترم، پرچم داشتند، اما عرصه و میدان را پرستاران با همه توان پر کرده بودند.
اگر از مرداب کرونا، به سلامت رهیدیم و به گلستان زندگی رسیدیم به برکت نقش آفرینیِ ممتاز کادر درمان بود. آن‌ها مثل رزمندگان دفاع مقدس از سلامت خویش ایثار کردند تا مردمان زنده بمانند. «شهید سلامت» برند ممتازی است که جان باختگان برای جان بخشی به بیماران را در کنار مدافعان وطن قرار می‌دهد.
از قضا اول بار، پیشنهاد «شهید» معرفی شدن جان باختگان وادی سلامت در همین روزنامه شهر آرا به همین قلم ثبت صفحات رسانه شد. با پیگیری مسئولان محترم به تأیید رسید تا با تعظیم آن‌ها در شأن شهید، قدر دانی مان را نشان دهیم. امروز هم باید با همان نگاه، پرستاری و پرستار را ببینیم. تلاششان را قدر بدانیم. جایشان را در صدر ببینیم تا حق مطلب درباره این قشر سلامت ساز ادا شود.