به گزارش شهرآرانیوز، بهروز غریب پور به صورت ویدئوکنفرانس در آیین اختتامیه نخستین جشنواره سیمرغ اظهار کرد: کسانی که به جهان ماورایی نگاه می‌کنند برای تمام نماد‌ها خدایانی قائلند و اعتقاد دارند تمام مظاهر طبیعی، مانند دریا و خورشید و ... نماد‌هایی برای پرستش دارند.
غریب پور بیان کرد: جهان پیرامون ما ذی روح است و تا قبل از ظهور دین‌های عقلایی، اقوامی بودند که برای پدیده‌ها و مظاهر طبیعی همچون خورشید، دریا و ... نماد‌هایی خدایی قائل بودند. حتی زمان پیامبر (ص) هر خانواده‌ای برای خود بت داشتند و آنچه برای دیگران خدایان تلقی می‌شود برای عموم جامعه به عنوان اشیای موثر تلقی می‌شد.
این کارگردان تئاتر عروسکی ابراز کرد: عروسک هم برای کودکان تا قبل از اینکه به سن عقلی برسد مانند تربیت در دوران قبل از دین‌ها هستند و مدتی طول می‌کشد تا متوجه شود این پدیده‌ها قابل تعظیم نیستند و به گمان او ابر و دریا و خورشید زنده است.
نویسنده و کارگردان اپرای عروسکی مولوی افزود: حضرت مولانا باور دارد حتی کسانی که دین تک خدایی را پذیرفتند هنوز دنیای پیرامونش زنده است و می‌تواند ارتباط خیال انگیزی با افراد برقرار کند.
حتما برخی بچه‌ها که یک تکه چوبی را سوار می‌شوند و گمان می‌کنند اسب است دیدید که ناشی از باور عمیقی است که در جهان بشری وجود داشته است که معتقد است جهان پیرامون ما زنده است. در جایی دیگر به گفته مولانایی که خداباور است این باور‌ها دینی نیست بلکه باور‌های روانشناختی است که در کودکی انسان می‌ماند و همان باعث تربیتش می‌شود.
نویسنده و کارگردان اپرای عروسکی عاشورا گفت: کودکان با انواع عروسک‌ها ارتباطی رمز آلود برقرار می‌کنند و حتی برخی از آن‌ها تا نوجوانی این ارتباط را ادامه می‌دهند و آن عروسک همراز و همراه کودک می‌شود و دنیای پیچیده‌ای بین آن‌ها بوجود می‌آید.
ما با جهان نمایش عروسکی نیز چنین ارتباطی داریم و کودک می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند با این تفاوت که کودک با عروسک خودش یک ارتباط فردی و شخصی برقرار می‌کند و عروسک دیگری نمی‌تواند جایگزین ان قرار گیرد، اما درنمایش عروسکی در ارتباط با جمعی از کودکان صورت می‌گیرد و یک عمل اجتماعی است و باید قدرت برانگیختن افراد زیادی را داشته باشد منتها باید توجه داشت که انتقال تخیل در هر دو یکسان است.
بنیانگذار و مدیر خانه هنرمندان ایران تشریح کرد: ارتباط انسان با عروسک بر اساس مشاهدات تاریخی در روم و یونان و گاه ایران به ۱۰هزار سال می‌رسد و اسباب بازی مانند یک مجسمه نیست که از سنگی ساخته شده و عمری طولانی داشته باشد و مانند آن دوام ندارد، اما با این شرایط تصور کنید که عروسک‌هایی کشف شده که ۱۰هزار سال عمر دارند و این نشان می‌دهد وجود عروسک و استفاده از آن تاریخچه دیرینه‌ای دارد.
بهروز غریب پور ادامه داد: در تمام نقاط دنیا برای عروسک اسم‌های متفاوتی وجود دارد و هویت هر کشور با آن عجین شده است و گویی هر خانواده بشری عروسکی برای خود دارد.
اگر کسی عروسک را به رسمیت نشناسد گویی جامعه انسانی را به رسمیت نشناخته است. جامعه انسانی می‌پذیرد برای تامین نیاز‌های بشری اعم از کودک یا بزرگسال اسباب بازی یا نمایش‌های عروسکی درست کند که به قول خیام خیمه‌های حکمت هستند. انتقال حکمت از طریق عروسک ها، تلاش جامعه بشری در طول تاریخ بوده است.
نویسنده و کارگردان اپرای عروسکی حافظ با بیان این مطلب که اسباب بازی، نمایش عروسکی و عروسک بی دلیل به وجود نیامده است افزود: عروسک و اسباب بازی جایگاه ویژه‌ای برای تربیت انسان است. از این رو ساخت عروسک کار بسیار بزرگی است و ارزشمند است.
وی در خصوص اهمیت این بیت معروف که فردوسی گفته است «بسی رنج بردم در این سال سی» تشریح کرد: تصور کنید که فردوسی برای پیدا کردن منابع و داستان ها، فرزانگان و کسانی که اسطوره‌های ایرانی را ثبت کردند به گفتگو نشسته است تا بتواند شاه نامه‌ای بزرگ را به وجود بیاورد. بزرگ نامه‌ای که فردوسی نوشته است حاصل رنج اوست. دنیای تاریخی و اساطیری و افسانه‌ای ایران را به تصویر کشیده است.
این نویسنده، کارگردان تئاتر و سینما و استاد نمایش عروسکی خاطرنشان کرد: شاید تنها نویسنده و حماسه سرایی که قدرت همانندی با فردوسی داشته باشد هومر است. غربی‌ها بر اساس آثار هومر، فیلم، نمایشنامه و عروسک، بازی‌های مختلف و تئاتر ساختند تا تفکرات آن را به مردم منتقل کنند.
وی با نمایش چندین عروسک معروف دنیای غرب بیان کرد: در غرب کوشش فوق العاده‌ای در این زمینه صورت گرفته است و با عروسک‌ها تلاش می‌کنند مفاهیم را همچون مهر مادری، ورزش و صلابت و ... را به کودکان و حتی بزرگسالان منتقل کنند.
غریب پور خطاب به شرکت کنندگان در این جشنواره گفت: اگر می‌خواهید روی شاهنامه کار کنید کار بسیار سختی را شروع کردید. اگر شاهنامه را خوب نخوانید، عروسک سازی ندانید، طراحی خوب ندانید، نقاشی ندانید نمی‌توان آنگونه که در شان شاهنامه است عروسک در بخش‌های مختلف را ساخت.
شکل، رنگ، ایستایی و طرح و ... باید به گونه‌ای باشد که حقیقت شاهنامه را نشان دهد و منطبق بر واقعیات باشد، ولی اگر غیر این باشد مفاهیم آن را خدشه دار می‌کند. در حقیقت کار سختی پیش روی همه ماست و اگر آسان گیری کنیم به نتیجه نخواهیم رسید.
وی ادامه داد: از یک سو برخی آثاری که بدست ما رسیده است ساختار و آناتومی ساده‌ای دارند که امروز به دلیل تنوع تولیدات عروسکی در دنیا قابل پذیرش نیست و این موضوع کار داوری را سخت می‌کند و نباید آسان بگیریم.
نویسنده و کارگردان اپرای عروسکی خیام بیان کرد: میلیارد‌ها کودک در جهان وجود دارد. در صحنه‌های جنگ هم می‌بینید در آواره‌های یک خانه در جنگ، عروسکی را در دست کودک می‌بینید که نشان می‌دهد عروسک تا چقدر در زندگی یک کودک وجود دارد. گویی عروسک در جنگ و غم و اندوه هم همراه ماست. باید ساخت عروسک‌های شاهنامه به گونه‌ای باورپذیر طراحی شود تا کودک با آن ارتباط برقرار کند.
این کارگردان تئاتر عروسکی ابراز کرد: عروسک‌هایی باید ساخته شود ماندگار و ادامه دار برای نسل‌های آینده و این امکان پذیر نیست جز اینکه مجسمه سازی کوچک، طراحی و نقاشی ندانید و شاهنامه نخوانید و در غیر اینصورت به نتایج شگرف و خوبی نخواهید رسید.