به گزارش شهرآرانیوز خیابان امام خمینی (ره) ۲۵ تقریبا برای همه آن‌هایی که بیمار پیوندی هستند یا در صف پیوند و دیالیز و اهدای کلیه قرار دارند، کاملا آشناست. خیابانی که با نام بیمارستان فوق تخصصی پیوند اعضا و دیالیز منتصریه برای نجات جان و بهبود سلامتی خیلی از بیماران بارقه‌ای از امید است. اگرچه دامنه خدمات درمانی این بیمارستان تنها مختص مشهد نیست و خدمات درمانی آن از مرز‌های استان و حتی کشور فراتر می‌رود، اما با وجود همه امکانات درمانی این بیمارستان، هنوز هم مشکلاتی هست که رنج درد را برای برخی از بیماران دوچندان کرده است. روایت امروز تریبون مردمی شهرآرا بازدید سرزده از بیمارستان منتصریه است. روایتی از جنس درددل بیماران پیوندی.
هنوز دو ساعتی از آغاز کار ادارات نگذشته است که ترافیک سرسام آور بولوار امام خمینی (ره) در نزدیکی‌های بازار بزرگ جنت کاملا مشهود است. کمی پایین‌تر از ورودی خیابان امام خمینی (ره) ۲۵ تعداد زیادی از بیماران دیالیزی قصد دارند وارد کوچه شوند و خود را به بیمارستان منتصریه برسانند. ثانیه به ثانیه دیر رسیدن برای این بیماران اهمیت دارد، زیرا به ازای هر دقیقه دیر رسیدن باید زمان بیشتری را برای دیالیز انتظار بکشند. در این میان، راه بندان ورودی کوچه با دو خودرو سواری مزید بر علت شده است.
همان ورودی کوچه با چند بیمار همراه می‌شوم. بیمارانی که حالا فرار را بر قرار ترجیح داده اند و تمایل دارند از ابتدای ورودی تا محل بیمارستان به جای تردد با خودرو شخصی با بدن دردمند ادامه مسیر بدهند و خود را به بیمارستان برسانند. کمی جلوتر و در نزدیکی بیمارستان هیچ جای پارکی وجود ندارد. حاشیه دو طرف خیابان اصلی منتهی به بیمارستان از خودرو پر شده و هیچ فضای خالی برای لحظه‌ای پیاده شدن از خودرو موجود نیست. برخی از مراجعان از سر ناچاری خودرو‌های خود را در پیاده رو پارک کرده اند.
«به خاطر کمبود دارو مدام اضطراب دارم، گاهی از ساعت ۶ صبح مقابل در داروخانه بیمارستان منتظر می‌مانم. ترس دارم که مبادا دارو به من نرسد.» این عبارات را مرتضوی یکی از بیماران کلیوی و در حین مسیر رسیدن به بیمارستان بر زبان می‌آورد. او می‌گوید: کارگرم. این روز‌ها رنج معاش و رنج بیماری کلافه ام کرده است. پزشکم گفت باید پیوند کلیه انجام دهم.
هشت سال است که در انتظار دریافت کلیه قرار دار م، اما هنوز نوبتم نشده است. به سختی از پیاده رو تنگ و باریک کوچه عبور می‌کند و ادامه می‌دهد: امکانات بیمارستان منتصریه خوب است مشکلی در فرایند دیالیز وجود ندارد، اما برای من دیگر دیالیز چاره ساز نیست. خیلی‌ها بعد از من آمده اند و، چون توانسته اند کلیه را از افراد زنده خریداری کنند سریعا پیوند شده اند، اما من و امثال من که پولی برای تهیه کلیه در بازار آزاد نداریم باید این همه سال منتظر بمانیم.
ورودی بیمارستان بیمار دیگری به چشم این شهروند آشنا می‌آید او هم به گفت وگوی ما ملحق می‌شود و می‌گوید: از وقتی پیوند کلیه شده ام باید قرص مخصوص پیوند مصرف کنم تا پیوند کلیه هایم پس نزند. هر بار که می‌خواهم قرص را تهیه کنم ترس دارم که مبادا قرصم مانند خیلی از دارو‌های دیگر کمیاب شده باشد. او بیان می‌کند: همین امروز به داروخانه بیمارستان مراجعه کردم و قرص نئورال ۵۰ نیاز داشتم که متصدی داروخانه در پاسخ به درخواستم گفت: موجود نیست. به پزشک معالج خودتان مراجعه کنید و بگویید دز‌های دیگر این قرص را برایتان تجویز کند.
وارد بخش درمانگاه بیمارستان در طبقه همکف می‌شویم. خانمی با ناراحتی رو به متصدی پذیرش می‌گوید: ساعت ۹ صبح است چرا نباید متخصص غدد مرا ویزیت کند؟ متصدی هم با آرامی این طور پاسخ می‌دهد: نوبت دهی اینترنتی است باید از طریق سایت نوبت بگیرید.
بیمار دیگری در این میان وارد گفتگو می‌شود و می‌گوید: از آنجایی که نرخ ویزیت بیمار اینجا دولتی محاسبه می‌شود نوبت گرفتن سخت است. حرف هایش را این طور ادامه می‌دهد: اگر می‌خواهید با ۱۳ هزار تومان از سوی یک پزشک فوق تخصص ویزیت شوید چاره‌ای ندارید یا باید صبح زود مراجعه کنید یا اینکه نوبت دهی اینترنتی از روز قبل انجام دهید.
وارد بخش فراهم آوری اعضا می‌شوم. خانمی می‌گوید: برای پیوند کبد همسرش از خواف به مشهد آمده است درخواست دارد همسرش هر چه سریع‌تر در نوبت پیوند کبد قرار بگیرد. وقتی نوبت انتظار و مشخص نبودن زمان پیوند را به عنوان پاسخ می‌شنود اشک در چشمانش حلقه می‌زند و می‌گوید: در این بیمارستان به این بزرگی که از همه جای کشور بیمار دارد چرا نباید زمان انتظار حدودی برای پیوند به بیمار اطلاع داده شود؟ مگر چند بیمار پشت در‌های پیوند قرار دارند که زمان اهدا مشخص نیست؟
تنها دو دهه از زندگی را تجربه کرده است. رضا دو سال است که درگیر بیماری کلیه شده و دیالیز می‌شود. کارش را به خاطر بیماری از دست داده، اما حاضر است برای پیوند کلیه خودرو زیر پایش را که با آن امرار معاش می‌کند نیز بفروشد. می‌گوید: دو سال قبل متوجه شدم هر دو کلیه ام درگیر بیماری شده است. حالا فشار خون نیز دارم و به دلیل مشکلات بیماری حجم قلبم افزایش پیدا کرده است. برخی از آزمایش‌ها که در تهران برایمان انجام می‌شود هزینه‌های زیادی دارد. سونوگرافی و مسائل مربوط به وضعیت بیماری نیز که باید به صورت مداوم انجام شود خرج روی دستمان می‌گذارد. کاش مسئولان برای بیماران خاص فکری کنند.