به گزارش شهرآرانیوز شعر ایران و شعر افغانستان، در عین حال که بر پایه زبان فارسی اشتراکات زیادی با یکدیگر دارد، از ویژگی‌های منحصربه فردی نیز برخوردار است. خبرگزاری ایبنا در گفت وگویی که به تازگی با مدیر دفتر شعر و قصه افغانستان در حوزه هنری انقلاب اسلامی و مدیر دفتر تهران خانه ادبیات افغانستان انجام داده، وضعیت شعر افغانستان و شاعران افغانستانی را بررسی کرده است.
عارف جعفری، درباره تعامل ادبی بین دو ملت ایران و افغانستان به ایبنا گفته است: تعامل شاعران ایران و افغانستان از دوره‌های قبل حتی قبل از انقلاب اسلامی وجود داشته است.
بعد از اینکه عده‌ای از افغانستانی‌ها به ویژه آن‌ها که فارسی زبان بودند به ایران مهاجرت کردند به دلیل وجود امکانات زیاد نشر و چاپ کتاب‌ها به زبان فارسی به یک فضای نو دست پیدا کردند. این دسته از افغانستانی‌ها کتاب‌های شاعران بزرگ قدیم و جدید ایران را مطالعه کردند و این مسئله روی آن‌ها و آثارشان اثرگذار بود.
آن‌ها به سرودن شعر علاقه‌مند شدند و نسلی از شاعران افغانستانی در ایران ظهور کردند که بعضی از آن‌ها مثل محمدکاظم کاظمی، سیدفضل ا... قدسی، سیدابوذر مظفری و سعید شریفی به شهرت بسیاری دست یافتند. او درباره اثرات این هم زیستی نیز می‌گوید: تعامل بین شاعران دو کشور ایران و افغانستان نکات مثبت و مؤثر زیادی دارد. یکی از اثرات این تعامل، رقابت دل انگیزی است که بین شاعران دو کشور وجود دارد و باعث می‌شود در سرودن و نوآوری از هم پیشی بگیرند. برخی از موضوع‌ها در شعر افغانستان، جدید است و سبب می‌شود شاعران ایرانی گرایش پیدا کنند که از آن‌ها استفاده کنند.
بعضی از فرم‌ها هم بین شاعران ایرانی رایج‌تر است و شاعران افغانستانی می‌توانند از آن‌ها بهره بگیرند.
خوشبختانه در دهه‌های اخیر نتایج خوبی از همکاری شاعران دو کشور مشاهده شده است و شاعرانی که در افغانستان هستند، سعی می‌کنند از هم زبانان خود در ایران عقب نمانند. آن‌ها تلاش می‌کنند که خودشان را به درجه‌ای برسانند که توجه شاعران فارسی زبان در کشور‌های دیگر را نیز جلب کنند.
این شاعر اهل افغانستان معتقد است با حضور مهاجران افغانستانی در ایران یک صفحه دیگر در ادبیات افغانستان به ویژه شعر باز شد. به خاطر تعامل و همکاری و رفت و آمد بین شاعران ایرانی و افغانستانی، نسل جدیدی از شاعران افغانستانی ظهور کردند. این نسل جدید هم زبانان خود در ایران را تحت تأثیر قرار دادند و توجه آن‌ها را جلب کردند و همچنین باعث رشد شعر فارسی شدند.
چنین اتفاقات خوبی باز هم می‌تواند رخ دهد.
این همکاری و هم زبانی می‌تواند همچنان وجود داشته باشد و ادامه یابد. در حقیقت ما در هیچ حوزه‌ای مثل شعر ندیدیم که بین ایرانی‌ها و افغانستانی‌ها همدلی و همکاری باشد. اهالی ادبیات ایران و افغانستان تعامل و دادوستد‌های خوبی با هم برقرار کرده اند و از هم وام می‌گیرند که این دادوستد آینده درخشانی برای زبان و ادبیات فارسی خواهد داشت.