به گزارش شهرآرانیوز، لیلی عاج روز جمعه ۸ دی ماه در کارگاه انتقال تجربه که به همت باشگاه فیلم رویش در سینما مهر کوهسنگی برگزار شد، اظهار کرد: همیشه ساخت فیلم اول برای فیلمسازان، به ویژه در روند پیدا کردن سرمایه‌گذار، سخت بوده و هست.
وی با بیان اینکه صفر تا صد صحنه‌های این فیلم ساخته و در جشنواره فیلم فجر، جلوه‌های ویژه بصری سرهنگ ثریا کاندید شد، افزود: این فیلم از جهت کار با بازیگران سالمند برای من کمی دشوار بود چون باید از نظر عاطفی با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کردم و این در حالی بود که شرایط جسمی ویژه‌ای داشتند. این‌ها در حالی است که بیشتر آن‌ها بازیگران حرفه‌ای نبودند یعنی هم من کم‌تجربه بودم هم آن‌ها. به همین دلیل برای تک تک صحنه‌ها مانند اجرای نمایش با آن‌ها تمرین می‌کردم.
عاج در بخشی دیگر از صحبت‌هایش گفت: برای من کار بسیار استرسی‌آوری بود که از تئاتر وارد سینما شدم برای یک فیلم اولی، ستاره‌ها شما را دنبال خودشان می‌کشانند. من آدم خجالتی هستم و در برخورد با آدم‌ها در حالتی از احترام قرار داشتم. هر دوی این موارد برای من بازدارنده بود.
این کارگردان ادامه داد: صحنه سینما نسبت به تئاتر بسیار خشک و جدی بود. در تئاتر افرادی کمی در تیم هستند و، اما در فیلم و سینما این تعداد بسیار زیاد است و مدیریت همه با کارگردان است.
عاج تصریح کرد: همه آدم‌ها باید باهم در تعامل باشند و مدیریت این بسیار سخت است. در تئاتر ما می‌توانیم بازیگر را عوض کنیم. من در سرهنگ ثریا وسواس وحشتناکی در انتخاب بازیگر داشتم. خانم صامتی را از تئاتر می‌شناختم. آقای تبریزی مشاور کارگردان بودند و گاهی به من می‌گفتند مطمئن هستی که این بازیگر مناسب است؟ من دچار تردید می‌شدم. انتخاب موضوع مهمی است و اگر انتخاب درست باشد ۵۰ درصد راه طی شده است.
وی بیان کرد: اگر انتخاب اول من نشد چگونه انتخاب دو و سه خود را جایگزین کنم؟ گزینه‌های دیگر را به تخیل خودم نزدیک کرده و تا آنجایی ک درام اجازه می‌دهد تخیل کنم.
این کارگردان افزود: من دوست داشتم نقش اصلی یک زن ایرانی باشد و به مادر ایرانی ک در ذهن ماست نزدیک و شباهت داشته باشد. این تخیل من است و ما باید بازیگران را بشناسیم و بعد انتخاب کنیم.
عاج خاطرنشان کرد: ما تا لحظه آخر در تئاتر می‌توانیم تغییر ایجاد کنیم، اما در سینما چنین نیست. در تئاتر تغییر ایجاد کردن هزینه ندارد، اما در سینما دارد.
وی گفت: به عنوان یک بازیگر، در رفتار‌های روزمره بازیگر باید به بدن بازیگر دقت کنید و آن را انتخاب کنید مثلا آن را بخندانیم یا عصبانی‌اش کنیم.
این کارگردان اظهار کرد: همه چیز در دو هفته اول خیلی خوب است. در طول لحظاتی که گروه دارند صحنه را می‌چینند لنز خود را روی بازیگر بگذارید و به آن دقت کنید و همه حرکاتش را زیر نظر بگیرید این کار باعث می‌شود شناخت شما بیشتر شود.
عاج افزود: این شناخت حالت پلکانی داشته و به زمان نیاز دارد برای کوتاه کردن زمان مرده، شناخت خود را از بازیگر زیاد کنید. قلب شما باید به بازیگر نزدیک باشد.
وی بیان کرد: باورپذیری از سوی مخاطب بسیار مهم است. مدل گفتمان با بازیگر به هوش هیجانی کارگردان ارتباط دارد. هر آن چیزی که بازیگر به شما ارائه می‌دهد دست شماست. اگر خوب و بد بازی کند تقصیر کارگردان است. آدم‌ها نباید شما را مدیریت کنند هوش هیجانی خود را بالا ببرید و شما آدم‌ها را مدیریت کنید. پیوند ناگسستنی بین کیفیت فیلم و بازیگر وجود دارد.