به گزارش شهرآرانیوز با آنکه صدای آژیر، گوشش و انعکاس نور بالا در آینه وسط خودرواش، چشمانش را آزار می‌دهد و سپر به سپر رانندگی می‌کند، هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد. با خون‌سردی به سرنشین جلو می‌گوید، الکی سر‌و‌صدا راه انداخته‌اند. بیشتر این آمبولانس‌ها و ماشین‌های آتش‌نشانی خالی هستند و برای اینکه از شر ترافیک خلاص شوند در بوق و کرنا می‌کنند تا دیگر وسایل نقلیه کنار بروند.
در ساعت‌هایی که ترافیک به اوج خود می‌رسد چنین تفکری در بین خیلی از کاربران ترافیکی حاکم است. در حالی که برابر قانون، وسایل نقلیه اعم از عمومی و شخصی موظف‌اند مسیر را برای عبور و مرور خودروهای امدادی هموار کنند. در ادامه علاوه بر مواد قانونی درباره تعریف و شرح وظایف این دسته وسایل نقلیه، چند روایت هم از رویارویی کاربران ترافیکی با خودروهای امدادی می‌خوانید.
برابر ماده۱۰۰ بند یک آیین‌نامه راهنماییورانندگی، وسیله ویژه خدمات انتظامی، ترافیکی، پزشکی، آتش‌نشانی و امداد اضطراری آب، برق و گاز که به‌وسیله راهنماییورانندگی تعیین و با علائم ویژه مشخص می‌شود را وسیله نقلیه امدادی می‌گویند.
نکته: دستورالعمل استفاده از چراغ گردان، شامل انواع، رنگ، ابعاد و ضوابط دیگر بنا به پیشنهاد راهنماییورانندگی به تصویب شورای‌عالی هماهنگی ترافیک شهر‌های کشور می‌رسد.
برابر ماده۶۰ آیین‌نامه راهور، کلیه وسایل نقلیه انتظامی، بازرسی، امدادی و خدماتی ویژه باید در مرتفع‌ترین نقطه خود دارای چراغ‌خطر گردانی باشند که همراه با آژیر و تولید صدای مشخص است. نور این چراغ‌ها باید هنگام روشن بودن از فاصله ۱۵۰متری قابل دیدن باشد.
در ماده۱۸۶ آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی این‌چنین آمده است که وسایل نقلیه انتظامی و امدادی، هنگامی که برای انجام مأموریت فوری در حرکت‌اند درصورت به کار بردن چراغ گردان ویژه اعلام خطر یا آژیر، تا حدودی که موجب بروز تصادف نشود، مجاز به‌انجام اعمال زیر می‌باشند:
بار‌ها در رسانه‌ها با این موضوع برخورد کرده‌ایم؛ زمانی که خودرو جلوتر از خودرو امدادی هستید بااحتیاط و با رعایت فاصله قانونی با خودرو جلو، عقب و دو طرف، کنار بکشید تا با کمترین تعلل خودروی امدادی عبور کند. این دست توصیه‌ها در قالب فیلم‌های کوتاه در فضای مجازی پر است که به محض شنیدن صدای آژیر خودروهای امدادی راه را برای آن‌ها بازکنید.
متأسفانه خیلی‌ها مرحله اول را بدون کم و کاست پشت سر می‌گذارند و بااحتیاط مسیر را برای خودروهای امدادی اعم از اورژانس، پلیس یا آتش‌نشانی باز می‌کنند، اما موقعی که وسایل نقلیه امدادی به‌خصوص آمبولانس‌ها از کنارشان می‌گذرد بلافاصله تغییر مسیر می‌دهند تا در پشت سر آن‌ها با سرعت بالا حرکت کنند. از دیدگاه این افراد خودروهای امدادی فرشته‌های نجات از ترافیک هستند.
در حالی که از این نکته غافل هستند که از نظر ایمنی با توجه به اینکه در نقطه کور خودرو امدادی قرار می‌گیرند، هر لحظه امکان بروز حادثه برای آن‌ها، خودرو امدادی و مصدوم داخل آن وجود دارد و طبیعتا ممکن است در مأموریت امدادرسانی اختلال ایجاد شود.
از سوی دیگر اگر هم حتی حادثه‌ای رخ ندهد این حرکت طبق آیین‌نامه راهنماییورانندگی یک تخلف رانندگی است و مشمول ۳۰ هزار تومان جریمه برای خودرو خاطی می‌شود.
برخی افراد هم هستند که در عبور و مرور وسایل نقلیه امدادی اختلال به وجود می‌آورند. این‌ها همان افرادی هستند که در زمان وقوع تصادف یا حادثه‌ای مثل آتش‌سوزی جدا از کنجکاوی و اظهارنظر‌های کارشناسانه، با توقف‌های لحظه‌ای، دوبله پارک‌کردن یا رها‌کردن خودروهای خود در معابر اصلی، راه را بر خودروهای امدادی می‌بندند. عده دیگری هم برای آگاهی از وضع افراد مصدوم و حادثه‌دیده صحنه را ترک نمی‌کنند و اجازه مانور به امداد‌گران نمی‌دهند. برای این افراد پرس‌و‌جو‌کردن از، چون و چرای ماجرا مهم‌تر از جان مصدومی است که هر ثانیه برایش حکم ادامه حیات دارد.
به گفته خودش فقط برای یک لحظه خودرواش را پارک کرده است، اما واقعیت ماجرا به بیست دقیقه باز می‌گردد. دسته دیگری در بین کاربران ترافیکی وجود دارند که خیابان‌ها، بزرگراه‌ها و حتی جاده‌ها را انحصاری برای خود می‌دانند. این گروه افراد خود را محق هر نوع رفتار ترافیکی می‌دانند و دست آخر که مورد انتقاد قرار می‌گیرند اصرار به تفهیم حقوق شهروندی به طرف مقابل دارند.
بار‌ها پیش آمده است که در معابر شلوغ، راننده‌ای یا خودرواش را مقابل خودروهای پارک شده رها کرده است یا دوبله راه را بند آورد است تا به عنوان نمونه به دنبال فرزندش به داخل مهدکودک برود، خرید کوتاهی انجام دهد و... غافل از اینکه گاهی یک‌صدم ثانیه برای رسیدن به محل حادثه از سوی آتش‌نشانی و بالای سر مصدوم قرار گرفتن از سوی اورژانس یا دستگیری یک دزد یا قاتل فراری از سوی پلیس حائز اهمیت است.
دسته آخر هم آن‌هایی هستند که در حالت عادی یادی از قانون و مقررات نمی‌کنند و هر طوری که دلشان بخواهد از مبدأ تا مقصد رانندگی می‌کنند.
به عنوان نمونه تا بتوانند برای دور زدن ترافیک ورود ممنوع می‌روند و، اما زمانی که به باد انتقاد گرفته می‌شوند که چرا به آژیر خودروهای امدادی یا بوق ممتد دیگر وسایل نقلیه بی‌توجه‌اند، وکیل مدافع حقوقی می‌شوند که گاهی نانوشته و برگرفته از منطق شخصی آن‌هاست.
چندی پیش در یکی از خیابان‌های اصلی آمبولانسی در ترافیک گیر کرده بود. صدای آژیر و بوق دیگر خودرو‌ها نتوانست یکی از رانندگان پشت چراغ قرمز را مجاب کند که با احتیاط از چراغ عبور کند تا مسیر باز شود. راننده پشت فرمان اصرار داشت عبور از چراغ قرمز ۲۰۰هزارتومان جریمه دارد و این تقاطع دارای دوربین است. دست آخر چند نفری از عابران پیاده و رانندگانی که پشت ترافیک قفل شده نگران وضعیت بیمار داخل آمبولانس بودند با هل دادن خودرواش مسیر را باز کردند. البته بماند که در طول این گیر‌و‌دار چراغ سبز شد.