سالروز درگذشت جهان زنده‌دل بهانه‌ای شد تا یادی کنیم از چهره‌های ورزشی‌ای که در قطعه نام‌آوران بهشت رضا آرام گرفته‌اند، از جمع کوهنوردان پرحادثه تا ماجرای جهانی که چشم از جهان فروبست.
مرتضی اخوان - آرامستان آرام است و این روز‌ها هیچ‌کس نمی‌تواند برای زیارت اهل قبور به بهشت رضای مشهد برود. ویروس کرونا و اپیدمی تعطیلی نه‌تن‌ها در مشهد بلکه به جان آرامستان‌های کشور هم افتاده است. قطعه نام‌آوران بهشت رضا خانه ابدی چهره‌های ورزشی و هنرمندانی است که به عنوان یک مشهدی، در زمان حیاتشان، افتخارات بسیاری برای شهر به ارمغان آوردند. ۲۴ اسفند سالروز درگذشت یکی از همین چهره‌هاست، سالروز کوچ ابدی جهانگیر زنده‌دل، پیش‌کسوت و چهره نامی فوتبال مشهد، که دومین سالگرد رفتنش، به دلیل شیوع ویروس کرونا با برگزاری مراسمی همراه نخواهد بود و بی‌تردید یاد و خاطره اوست که این روز‌ها دوباره در ذهن اهالی ورزش به‌خصوص فوتبالی‌های شهر زنده می‌شود.
باباناصری | پدر رکاب‌زنان شهر
خیلی‌ها او را پدر دوچرخه‌سواران مشهدی می‌دانستند. شاید به همین علت، احمد ناصری را که سال‌ها افتخارآفرینی در عرصه رکاب‌زنی را تجربه کرده بود، این اواخر «باباناصری» می‌نامیدند. باباناصری ۸۵ مدال طلا و نقره و برنز از مسابقات آزاد و قهرمانی کشور داشت، مردی که در سی‌وهشت‌سالگی مرد کوهستان سال ۱۳۵۲ شد. بابا ناصری در سال‌های ۸۰ و ۸۱ نیز مدال قهرمانی پیش‌کسوتان ایران را به گردن آویخت و هر‌چند سال‌ها قبل از آن با درجه ستوانی بازنشسته شده بود، هرگز از زین دوچرخه پایین نیامد و در ورزش دوچرخه‌سواری بازنشسته نشد. او در سال ۸۸ و در هفتادویک‌سالگی مشغول رکاب‌زدن بود که در پی سانحه رانندگی، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
جهانگیر زنده‌دل | شناسنامه ابومسلم
«جهان، چشم از جهان فروبست» یکی از تلخ‌ترین تیتر‌هایی بود که روزنامه‌های ورزشی مشهد در سال ۹۶ برای رفتن جهانگیر زنده‌دل نوشتند، مردی که بعد از تحمل چند سال درد و رنج ناشی از بیماری، دار فانی را وداع گفت. خیلی‌ها او را یکی از شناسنامه‌های باشگاه ابومسلم می‌دانند. زنده‌دل که سال‌ها در ابومسلم بازی می‌کرد در دهه ۷۰ وارد عرصه مدیریتی این باشگاه شد و سال‌های سال در نقش سرپرست در کشتی مشکی‌پوشان حضور داشت. او بعد از نابودی ابومسلم و در روز‌هایی که بیماری جانش را گرفته بود گفته بود: «خیلی دلم برای ابومسلم تنگ می‌شود.» جهان در ۲۴ اسفند سال ۱۳۹۶ برای همیشه چشم از جهان فروبست.
محمد جاهدی | آقای همه‌فن‌حریف
محمد جاهدی یکی از چهره‌های شاخص ورزش مشهد است، مردی که در ۲ رشته ورزشی در حد اعلا به شهرت و آنچه می‌بایست رسید. جاهدی در اولین دوره مسابقات قهرمانی هندبال کشور در سال ۱۳۵۵ کاپیتان تیم خراسان رضوی بود و پس از پایان دوران بازی در این رشته به عنوان مربی هندبال و داور بین‌المللی فعالیت کرد. مرحوم جاهدی در رشته فوتبال نیز از قبل از انقلاب با حضور در تیم پاس مشهد فعالیت خود را آغاز کرد و داوری ملی مسابقات فوتبال و مسئولیت کمیته داوران استان را در کارنامه ورزشی خود دارد. مرد همه‌فن‌حریف ورزش مشهد تیرماه ۱۳۹۸ در هفتادویک‌سالگی دار فانی را وداع گفت.
ریحانه بهشتی | ریحانه‌ای که جاودانه شد
حالا ریحانه بهشتی در تن چند نفر جان گرفته است خدا می‌داند. ستاره بعد از رفتنش طلوع دوباره‌ای داشت و در کهکشان ستاره‌های آسمانی خودنمایی کرد. ریحانه، دوومیدانی‌کار مشهدی، در سال ۹۴ در پی سکته مغزی دار فانی را وداع گفت. او که از مدت‌ها پیش کارت اهدای عضو را پر کرده بود با رفتنش به چند انسان دیگر جان داد. ورزشکاری که در دوران حیات ورزشی‌اش مدال‌های رنگارنگی به دست آورده بود، با رفتنش مدال ابدی افتخار را به گردن آویخت. کلیه‌ها، کبد، قرنیه و پوست ریحانه بهشتی به بیماران نیازمند اهدا شد. ریحانه بهشتی در حالی جان به جان‌آفرین تسلیم کرد که یک فرزند یازده‌ماهه داشت، دختری که اکنون پنج‌ساله شده است.
از کوه آمدند، به کوه رفتند
در میان آن‌ها که نامشان بر سنگ خانه ابدی‌شان در قطعه نام‌آوران بهشت رضای مشهد نقش بسته است، ۶ کوهنورد مشهدی نیز حضور دارند، آن‌ها که جانشان با طبیعت کوه آمیخته بود و هرکدامشان به نوعی به کوه رفت و برای همیشه در دل طبیعت جاودان شد. مهشید جانمحمدی، مجید زاده‌تراب، علیرضا عاملی، علیرضا امانی، مجید وحیدیان و مجتبی گوهری ۶ کوهنوردی هستند که در حوادثی گوناگون جان به جان‌آفرین تسلیم کرده و در قطعه نام‌آوران بهشت رضای مشهد آرام گرفته‌اند. جانمحمدی، زاده‌تراب و عاملی ۳ جان‌باخته حادثه مشهور اشترانکوه هستند، حادثه‌ای که در جریان صعود به قله کول‌جنو، از قلل رشته‌کوه اشترانکوه، مشهور به آلپ ایران، برای کوهنوردان خراسانی اتفاق افتاد و ۹ کوهنورد جان باختند. این حادثه در آذر سال ۹۶ رخ داد.
اما حکایت کوچ ابدی علیرضا امانی، برادر حسین امانی، رئیس اسبق هیئت کوهنوردی خراسان رضوی، ماجرای یک ریزش تلخ بود. امانی در سال ۹۰ در علم‌کوه، دومین قله ایران و فنی‌ترین منطقه کوهنوردی کشور، دار فانی را وداع گفت و دست تقدیر او را از برادرش جدا کرد. مجید وحیدیان نیز یکی دیگر از کوهنوردانی است که در آرامستان بهشت رضا آرام گرفته است، مربی درجه ۲ کوهنوردی که سال ۸۷ در حین آموزش و در منطقه اخلمد بر اثر سقوط درگذشت. اما نفر آخر فهرست کوهنوردان جان‌باخته در سوانح کوهنوردی که در آرامستان بهشت رضا و در قطعه نام‌آوران سر به تیره‌تراب نهاده است، مجتبی گوهری است که به مرد تنهای کوه شهرت داشت. درباره او گفته می‌شود هر هفته جمعه‌ها به دل کوه می‌زده و ساعت‌ها در میان خلوت آرامگاهی این غول طبیعت، با خودش خلوت می‌کرده است. گوهری ۲۲ اسفند ۹۳ و در چهل‌وسه‌سالگی در اثر حادثه سقوط از دیواره عروج واقع در آندروخت کلات، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد؛ و کمی آن‌طرف‌تر، کاظمچهره‌های ورزشی زیادی در آرامستان‌های مشهد در خاک آرام گرفته‌اند، آن‌ها که گاهی نامشان لشکر تیم ورزشی حریف را می‌لرزاند. با این همه، امروز در خاک آرام گرفته‌اند و چشم‌انتظار آخر هفته و نثار فاتحه به روحشان هستند. این همه شماری از ورزشکاران مشهدی هستند که در قطعه نام‌آوران بهشت رضا به خاک سپرده شده‌اند، اما کمی آن‌طرف‌تر و در فاصله چندکیلومتری بهشت رضا، در آرامستان خواجه اباصلت هروی، یکی دیگر از صاحب‌نامان فوتبال خراسان، کاظم غیاثیان، هم در خانه ابدی‌اش آرام گرفته است. روحشان شاد و یادشان گرامی.