آلبوم «سنگ خارا» با بازخوانی و اجرای بابک شهرکی از هنرمندان شناخته شده موسیقی کشورمان پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.
به گزارش شهرآرانیوز؛ آلبوم «سنگ خارا» مشتمل بر اجرا و بازخوانی آثار منتخب زنده یاد علی تجویدی موسیقیدان پیشگام کشورمان با نوازندگی ویولن، نوازندگی پیانو و تنظیم بابک شهرکی در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت.
«سنگ خارا»، «تن‌ها منشین»، «دیدی که رسوا شد دلم»، «بازگشته»، «آشفته حالی»، «رفتم که رفتم»، «رفتم و بارسفربستم»، «پشیمانم»، «آتش کاروان قطعاتی هستند که در این آلبوم گنجانده شده اند. این در حالی است که بابک شهرکی صدابردار، رضا خرم مدیر اجرایی، پرهام عرب (موسسه فرهنگی هنری رادنواندیش) طراح گرافیک و معین هاشمی نسب عکاس روی جلد دیگر عوامل اجرایی پروژه را تشکیل می‌دهند.
میرعلیرضا میرعلینقی پژوهشگر تاریخ موسیقی کلاسیک ایران هم درباره بابک شهرکی و آلبوم «سنگ خارا» نوشته است:
«تمام این ۹ قطعه آهنگ در آلبوم حاضر، از مشهورترین آثار خلق شده در زمینه آهنگ ترانه‌های کلاسیک فارسی هستند که دست کم پنجاه سال است، شهره عام و خاص هستند، اجرا می‌شوند، زمزمه مردمانند و جاودانه خواهند ماند.
یادگار دوره‌ای بی تکرار از آفرینش زیبایی، برآمده از مثلث هنری «آهنگساز»، «ترانه سرا»، «خواننده» که از یگانه رسانه همگانی در آن زمان، بر گوش‌ها می‌نشست و دردل‌ها حک می‌شد.
این آفرینندگان زیبایی‌های ماندگار، افرادی معدود با امکاناتی محدود بودند، اما ساخته هایشان در مقطعی کمتر از ۲۵ سال هم خواص پسند بود و هم عامه فهم؛ و این، اصلی‌ترین خصیصه موسیقی کلاسیک ایرانی در لایه‌های میانی آن است.
هنرمند بزرگی که اجرای جدید آثارش، دستمایه تهیه این آلبوم واقع شده، استاد علی تجویدی (۱۲۹۸-۱۳۸۲)، از برترین آهنگسازان سپهر آفرینش در آن عصر پربار است. هنرمندی در وزین ترشکلِ کلاسیک موسیقی ایرانی، که پرورش یافته محضر استاد الاساتید ابوالحسن صبا بود.
هنر نوازندگی او برآمده از مکتب صبا و استاد حسین یاحقی شد و طی شصت و چند سال تغییری نکرد. اما روند آهنگسازی او به ۲ دوره متفاوت تقسیم می‌شود: دوره اول (تا سال ۱۳۳۷) که آشکارا زیر تاثیر فضای موسیقی استادان حسین یاحقی و مرتضی محجوبی بودند و با ارکستر‌های تک صدایی اجرا می‌شدند و دوره دوم (از سال ۱۳۳۸ تا پایان عمر) که با آموختن هارمونی و ارکستراسیون، گسترش و بلوغ هنری آشکارتری را برای او آورد و سبک خاص او را در آهنگسازی نشان داد.
در هر ۲ دوره، نغمه‌های ناب و حاوی بار عاطفی قوی، ساختار مستحکم و اصالت مداری دائمی، به عنوان شاخصه‌های ثابت او باقی ماندند. تعدادی از ساخته‌ها با نوازندگی او اجرا شده اند و همان‌ها هم در دسترس عموم مردم نیستند. آن اجراها، زیبا شناسی مطلوب هنرمند و تا حدی هم پسند زمانه او را در انتخاب فضای دلخواه صوتی، نشان می‌دهند.
اجرای بابک شهرکی البته با رویکردی متفاوت است و ضمن وفاداری به اصل آهنگ، بیش از اینکه فضای صوتی منتشب به استاد علی تجویدی را یادآور باشد، معرف فضای صوتی انتخابی اوست. در واقع کمان پرتوان او در آسمان نغمات استاد، سیری مبتکرانه داشته که پیش‌تر نیز در بازنوازی‌های برخی آثار با کلام آهنگسازان موسیقی کلاسیک ایرانی، شاهد آن بوده ایم.
بخش همراهی با پیانو، سلیقه‌ای امروزی در هارمونی ارایئه می‌کند که متفاوت با تنظیم اولیه است. بخش‌های وکال (آوازی/ کلامی) بسیار پرآرایه‌تر از حد انتظارات معمول اجرا شده اند و گویا قصد این بوده که توانایی تا به حال استفاده نشده اجرای «اینسترومنتال (سازی)» با اطمینانی کامل، نشان داده شوند. توانا‌های بی تردید بابک شهرکی در تکنیک نوازندگی از یک سو، شور و حال شخصی او برای تامین احساس فراوان در ارایه مطلب، دقت حرفه‌ای او در صدابرداری از سویی دیگر، این آلبوم را از اثری جذاب، موثر و با نگرشی نو به اصالت‌ها معرفی می‌کند.
گزینش آثار هم بر اساس علاقه شخصی و هم با توجه به شهرتشان بین مردم، بوده است و از هر ۲ دوره (تک صدایی/ چند صدایی) آهنگسازی استاد تجویدی، گزینش شده اند. با همه تجلی‌های نگاه اینسترومنتال در تهیه این آلبوم، تصمیم مجری آن، بر توجه بیشتر به اجرای بخش وکال این آثار بوده است.
سخن تازه‌ای نیست؛ اینکه در غیاب ۲ عنصر مهم از این آثار (کلام و خواننده) می‌توان غنای موسیقایی آن‌ها را با شنودی نو، وارسی کرد. این امکان با هر نوع سلیقه‌ای در انتخاب سبک و فضای صوتی، برای مخاطبان انبوهی که به دلایل و شرایط همیشگی، آثار ماندگار را جز با یاد اشعار و صدای خواننده، به خاطر نمی‌آورند، فرصتی با ارزش و انکار ناشدنی است.
بابک شهرکی متولد سال ۱۳۵۸ در تهران است. از سال ۶۵ نزد همایون خرم ویولن را یاد گرفت. پس از تحصیلات دوره دبیرستان به دانشکده موسیقی رفت. او اساتید دیگری، چون ابراهیم لطفی و حسن ریاحی در ویولن و داود گنجه‌ای و محمد مقدسی در کمانچه داشت. وی علاوه بر نوازندگی، آهنگسازی نیز می‌کند و در آلبوم‌های زیادی نیز با هنرمندان دیگر همکاری داشته است.
آلبوم «سنگ خارا» با مجوز شماره ۱۴۰۲۱۳۸۷۷ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شماره واسپاری ۳۶۷۷۸ کتابخانه ملی در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.
منبع: مهر