شهرآرانیوز - گیت‌های امنیتی قبل از تحویل بار در فرودگاه‌ها همیشه عاملی برای نگرانی هستند. پیش از این شما بدون هیچ مانعی در حال پیشروی به سمت پرواز خود بودید و حالا به گلوگاه سختی برخورد می‌کنید. در اینجا می‌بینید کسی فراموش کرده است که مایعات همراه خود را در یک کیسه پلاستیکی بریزد. شخص دیگری در حال خارج کردن هشت وسیله الکتریکی مختلف از کوله پشتی خود است؛ و شما مطمئن هستید که علیرغم اینکه محتویات کیف خود را به طور ماهرانه‌ای آماده کرده‌اید، اما باز هم به قسمت جستجوی دستی فرستاده خواهید شد!
اما واقعا همه این بازرسی‌ها برای چیست؟ این دستگاه‌های اسکن چقدر دقیق هستند؟ و مهمتر از آن، آیا مسئول امنیتی واقعاً می‌تواند بگوید که دقیقا درون چمدان شما چیست؟
پاسخ مثبت است و می‌توان گفت شامل جزئیات زیادی نیز می‌شود. وسایل شما وقتی روی صفحه نمایش می‌آیند، هر کدام به رنگ خاصی در می‌آیند که هر یک به معنای چیزی بسیار متفاوت و خاص است. به همین دلیل است که مسئول امنیتی فرودگاه طوری به بالا و پایین صفحه با دقت نگاه می‌کند که شما با اینکه می‌دانید چیز غیر مجازی به همراه ندارید، اما باز با خود فکر می‌کنید نکند یک چاقوی ضامن‌دار آنجاست!
اگر بخواهیم دقیق شویم، شما از چگونگی بررسی بسیاری از عناصر مختلف هنگام عبور از کانال‌های امنیتی یا تعداد سناریو‌های عجیبی که کارکنان برای شناسایی و حل آن‌ها آموزش دیده‌اند تعجب خواهید کرد.
۱- مسافران ابتدا تمام مایعات همراه خود (اکثر فرودگاه‌ها همچنان قانون کمتر از ۱۰۰ میلی لیتر را اجرا می‌کنند) و وسایل الکترونیکی را از چمدان‌های دستی خود خارج می‌کنند و آن‌ها را همراه با کیف و هر لباس حجیمی در یک سینی پلاستیکی قرار می‌دهند. همچنین ممکن است مجبور شوید کفش‌های خود را در بیاورید، اگرچه تعداد کمی از فرودگاه‌ها هستند که هنوز این کار را انجام می‌دهند.
۲- کیف‌های شما در امتداد یک تسمه نقاله و به داخل یک دستگاه اسکن حرکت می‌کنند، جایی که سطح پایینی از تشعشعات یونیزان از طریق چمدان عبور می‌کند و به آشکارساز در طرف دیگر می‌رسد.
۳- محتویات کیف شما روی یک صفحه کامپیوتر نشان داده می‌شود و یکی از کارکنان آموزش‌دیده برای خواندن تصویر بر آن‌ها نظارت می‌کند. به‌طور معمول، مواد آلی، با رنگ نارنجی نشان داده می‌شوند، در حالی که شیشه یا فلز به رنگ آبی یا سبز هستند. هرچه مواد سازنده چیزی متراکم‌تر باشد، رنگ آن تیره‌تر است.
۴- وقتی کیف‌های شما از داخل دستگاه عبور می‌کنند، شما باید از یک اسکنر بدن رد شوید که در صورت شناسایی اشیاء فلزی بوق می‌زنند. برخی از فرودگاه‌ها دستگاه‌های پیچیده‌تری دارند که تصویر تمام بدن هر مسافر را بر روی صفحه رایانه دیگری نمایش می‌دهند و از قابلیت تشخیص خودکار تهدید برای جستجوی دیجیتالی استفاده می‌کنند.
۵- اگر هشداری را به وجود بیاورید، پرسنل امنیتی معمولاً برای بررسی اینکه آیا واقعا مورد خطرناکی دارید یا خیر، به بازرسی بدنی روی می‌آورند و گاهی برای اطمینان از اینکه مواد منفجره یا مواد مخدر همراه خود نداشته باشید، از دست شما نمونه‌برداری می‌کنند تا تماس اخیر شما با چنین موادی را متوجه شوند.
۶- مسافران چمدان‌های خود را از انتهای دیگر تسمه نقاله اسکنر جمع آوری می‌کنند. در برخی موارد برای مثال، اگر یک شی مشکوک یا غیرقابل شناسایی روی صفحه رایانه ظاهر شده باشد کیف شما در صف جستجوی ثانویه قرار می‌گیرد، به این معنی که یکی از کارکنان قبل از اینکه بتوانید به کیف خود دسترسی پیدا کنید، محتویات آن را به صورت دستی بررسی می‌کند.
اسکنر اشعه ایکس برای اولین بار در دهه ۱۹۷۰ در پاسخ به موجی از هواپیماربایی‌ها استفاده شد. تنها در سال ۱۹۶۹ بیش از ۴۰ مورد هواپیماربایی در ایالات متحده اتفاق افتاد. پس از ۱۱ سپتامبر نیز شدت جستجوی چمدان‌ها و بدن افراد و همچنین تعداد اقلام ممنوعه در کابین هواپیما افزایش یافت.
علیرغم پیشرفت‌های فناوری، اسکنر‌های اشعه ایکس از زمان پیدایش تا حد زیادی به همان شیوه قدیم کار می‌کنند. آن‌ها سطح کمی از تشعشعات یونیزان را ساطع می‌کنند که از چمدان عبور کرده و به آشکارساز طرف دیگر می‌رسد. این به نوبه خود تصویری سه بعدی از محتویات ایجاد می‌کند که توسط ماموران امنیتی مشاهده می‌شود.
اسکنر‌های جدید بدن کمی متفاوت عمل می‌کنند. آن‌ها با استفاده از یک سیستم موج میلی‌متری در انتهای بالاتر باند موج رادیویی ظاهر می‌شوند. در ابتدا، این دستگاه‌ها خطوط بدن مسافر را با جزئیات دقیق نشان می‌دادند. پس از مطرح شدن نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی، اکنون معمولاً به نرم‌افزاری مجهز هستند که شکل عمومی بدن را نشان داده و نقض‌های احتمالی را با علامت قرمز «ایست و بررسی» برجسته می‌کند.