به گزارش شهرآرانیوز ما آدمیم و ماه رمضان بهشتی است که خدا آدم‌ها را چه خوب و چه بد در آغوش می‌گیرد و تلاش دارد پیوند آنها با هم بیشتر شود. خدا این ماه را جور دیگری آفریده و به ما ثابت کرده است که اگر یک عمر هم از او جدا باشیم، می‌توانیم باز به آغوشش برگردیم.
همه ما آدم‌ها خدا را دوست داریم و این مهم‌ترین وجه مشترک ماست که در برخی فصل‌ها و روز‌ها فراموش می‌کنیم از یک جنس و خاکیم؛ اما ماه مبارک قصه‌اش با همه روز‌ها و هفته‌ها و ماه‌ها متفاوت است؛ وقتی با صدای ربنا پایمان سست می‌شود و چشم‌هایمان خیس و با همان روح خسته دعا می‌کنیم الهی هیچ بنده‌ای روی بد زندگی را نبیند. با وجود این، واقعیت چیز دیگری است. درست در روز‌ها و ساعت‌هایی که ما درگیر شوروشعف پهن‌شدن سفره‌های افطاری و گرفتن عکس‌های یادگاری و خاطره‌انگیز هستیم، بعضی‌ها به‌دلیل یک مشکل مالی اسیر زندان و در بند هستند.
چه می‌دانیم، شاید یکی از این آدم‌ها همین همسایه دیواربه‌دیوارمان باشد. هم‌زمان با روز‌های پایانی ماه مبارک رمضان، خیلی از نیکوکاران نیک‌اندیش و نیز ارگان‌ها و دستگاه‌های دولتی به‌رسم سال‌های گذشته در تکاپو برای آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد بودند. سر این آدم‌های خیرخواه این روز‌ها شلوغ است و پرتکاپو هستند؛ از بروبچه‌های ستاد مردمی رسیدگی به امور دیه بگیرید تا اعضای اتحادیه صنف طلا، جواهر و نقره مشهد که بساط یک جشن گلریزان را برای آزادی آنهایی فراهم کردند که بیشترشان به‌دلیل مشکلات مالی در بند هستند.
همین شلوغی مجالی برای گفت‌وگوی مفصل نمی‌گذارد. پس اجازه دهید قصه را از نامه یک نوجوان مشهدی شروع کنیم که دور از پدر قلم به دست گرفته و نوشته است، بعد هم برویم سراغ آنهایی که دل‌هایشان همیشه به مهربانی تپیده است و از حال همسایه، هممحلهای و همشهری خود غافل نیستند.
سلام. این نامه را یواشکی بخوانید. من همه حرف هایم را یواشکی می‌نویسم. خیلی وقت‌ها هم پای این حرف‌های یواشکی گریه می‌کنم تا خدا خودش ببیند و دلش بسوزد و یک جوری کارمان را درست کند. حالا من خیلی مهم نیستم؛ مادرم از وقتی پدرم به زندان رفته است، شب و روز ندارد. ما خانواده آبروداری هستیم. سال‌ها با آبرو زندگی کردیم. بابا به علت یک بدهکاری مالی از کار و زندگی افتاد و میدانم پشت میله‌های زندان هم غصه ما را می‌خورد. برای همین، شب‌ها در هوای سرد می‌روم روی پشت بام خانه مان و قلم و دفترم را هم می‌برم.
همان جا روبه روی حرم امام رضا (ع) چهارزانو می‌نشینم و حرف می‌زنم. چقدر خوب است چراغ‌های خانه شما همیشه روشن است. راستی آقا، مواظب بابا که هستی؟! بیچاره گناهی نکرده است که حالا بخواهد پشت میله‌های زندان باشد! لطفا بیشتر هوایش را داشته باشید.
مادر همیشه از شما تعریف می‌کند و شما را «آقای مهربان» می‌خواند و می‌گوید «آقای رئوف، ضامن آهو». من از روی حرف‌های او بیشتر فهمیده ام که شما چقدر دوست داشتنی و مهربان هستید. حقیقتش عزت نفس مادرم هم خیلی زیاد است و به هیچ کس به جز شما رو نمی‌اندازد. زیاد شنیده ام وقت نشستن و بلندشدن فقط اسم شما به زبانش می‌آید و یا «غریب الغربا» می‌گوید و با احدی دیگر حرف نمی‌زند. به همین دلیل از همان روز ابری و بارانی که بابا را به علت بدهکاری مالی به زندان برده اند، هر شب می‌آیم بالای پشت بام، حتی اگر هوا خیلی سرد باشد. لطفا به گریه‌های مادرم رحم کنید
آقای مهربان....
این‌ها فقط دل نوشته نیست، بلکه گوشه‌ای از قصه واقعی زندگی کسانی است که دیواربه دیوار خانه ما زندگی می‌کنند. تلخ است، اما حقیقت دارد.
تعداد زندانیان جرائم غیرعمد و مالی در استان کم نیست. بدتر از همه این است که در برخی خانواده‌ها جای مادر خالی است و این مادر خانواده است که روزهایش را در بند سپری می‌کند. مهتاب کوچولو نمی‌داند که مادرش به دلیل جفت وجورکردن هزینه‌های شیمی درمانی و قسط وقرض‌های درمان او به زندان افتاده است؛ اما مادربزرگش وقت افطار و سحر گریه اش بند نمی‌آمد از اینکه هم باید پرستار نوه مریضش باشد و هم غصه دخترش را بخورد و دل نگران دخترش باشد که دستش به جایی بند نیست.
شنیدن و به زبان آوردن این روایتها برای هر کسی تلخ است و روح آدم را به درد می‌آورد، اما ماجرا‌هایی هستند که هر روز بیخ گوش ما تکرار می‌شوند. افرادی هستند که در تب وتاب پایان دادن به این مشکلات هستند، مثل یوسف تقی زادگان، رئیس اتحادیه طلا، جواهر و نقره مشهد، و همکارانش در این صنف. او با ذوق، جریان آزادشدن چند نفر و از جمله یکی از همکارانشان را که امسال از بند رها شده است، روایت می‌کند و می‌گوید با گلریزانی که هر سال در بیست وهفتم ماه مبارک رمضان انجام می‌شود، تعدادی از زندانیان جرائم غیرعمد آزاد می‌شوند. تقی زادگان از مرحوم سیدجواد سیدی یاد می‌کند که سه سال قبل اولین قدم را برای این کار برداشته است و با هر وصفی که از او می‌شود، می‌گوید روحت شاد جوادجان که مسیر رفتن به بهشت را به ما نشان دادی.
او بیان می‌کند: اولین قدم در سال ۱۴۰۱ با آزادی شش نفر برداشته شد و در حقیقت سیدجواد که بعد از اجرای این طرح از بین ما رفت، بنیان گذار سفیران آزادی جرائم غیرعمد است؛ اما متأسفانه او ما را تنها گذاشت و این توفیق اجباری سهم من شد که راه او را با قوت بیشتری ادامه دهم و به همین دلیل کارگروهی تشکیل شد و کم کم دیگران هم به جمع ما پیوستند و حقیقتا لذت کار نیک را فراموش نمی‌کنیم. هر روز هم تعداد کسانی که به این کار خیر تمایل دارند، بیشتر می‌شود، به گونه‌ای که پارسال با پولی که جمع آوری شد، توانستیم نزدیک به شصت نفر را آزاد کنیم.
تقی زادگان توضیح می‌دهد: هرکس به هر اندازه‌ای که دوست داشته باشد، می‌تواند کمک کند و ما برای این موضوع رقمی مشخص نکرده ایم؛ اما این اتفاق‌ها و برگشتن یک عزیز به آغوش خانواده آن قدر شیرین است که همه سعی می‌کنند بیشترین کمک را بکنند و به نظرم این اقبال نصیب بندگان خوب خدا می‌شود.
شهرداری مشهد نیز چند سال است با محور قراردادن شورا‌های اجتماعی محلات، تشکل‌ها و گروه‌های خودجوش مردمی، در مسیر آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد گام برداشته است. مهدی ابراهیمی، معاون اجتماعی و مشارکت‌های سازمان فرهنگی و اجتماعی شهرداری مشهد، هم دراین باره می‌گوید: روال ما در پویش مشهد مهربان با دیگر جریان‌ها تفاوت دارد و برنامه از ولادت امام حسن مجتبی (ع) در نیمه ماه مبارک رمضان شروع شده است و تا ولادت امام رضا (ع) ادامه دارد.
او تأکیدی ویژه بر استفاده از ظرفیت مردمی و تقویت روحیه خیرخواهانه با مشارکت تشکل‌ها و مراکز نیکوکاری دارد و ادامه می‌دهد: تلاش می‌کنیم مشارکت اجتماعی را در محله‌های مختلف شهر تقویت کنیم و هرکس به اندازه توانش می‌تواند در این کار خیر مشارکت کند.
ابراهیمی می‌گوید: این برنامه یکی از ایده‌های مهم شورای اجتماعی محلات بود که از آن در سال‌های گذشته استقبال شد؛ سال اول ۴ هزار نفر، سال دوم بیش از ۱۰ هزار نفر و سال گذشته نیز افزون بر ۲۲ هزار نفر مشارکت کننده داشت. امیدواریم با همین مشارکت‌های مردمی و استفاده از این ظرفیت ارزشمند بتوانیم آمار زندانیان را کم کنیم و این روند با قوت بیشتری در مساجد و برنامه‌های فرهنگی و مردمی و... که توسط شهرداری برگزار می‌شود، ادامه پیدا کند.
جواد غفاریان طوسی، رئیس ستاد مردمی رسیدگی به امور دیه و کمک به زندانیان نیازمند خراسان رضوی، هم می‌گوید: مشارکت مردمی مهم‌ترین سرمایه برای آزادی زندانیان جرائم غیرعمد است.
او صحبت هایش را این طور ادامه می‌دهد: یکی از پویش‌های مؤثری که برای آزادی زندانیان در مشهد برگزار می‌شود، همین پویش مشهد مهربان است و می‌توان امیدوار بود در سایه مشارکت‌های مردمی ولو اندک، هیچ عضوی از خانواده به علت بدهکاری و مشکل مالی در زندان نماند.
غفاریان می‌گوید: ۲۳نفر از زندانیان جرائم غیرعمد سال گذشته در جریان پویش «مشهد مهربان» آزاد شدند که مبلغ بدهکاری این زندانیان حدود ۱۳۰میلیارد ریال بود. حدود ۲۰میلیارد ریال از این مبلغ مشمول بخشودگی شد، بیش از ۸ میلیارد ریال در جریان اجرای پویش «مشهد مهربان» جمع آوری و بقیه توسط دیگر نهاد‌ها تأمین شد.
رئیس ستاد مردمی رسیدگی به امور دیه و کمک به زندانیان نیازمند خراسان رضوی یادآوری می‌کند: حدود ۷۳۰زندانی جرائم غیرعمد در خراسان رضوی محبوس اند که حدود ۳۵۰نفر آنها واجد شرایط آزادی از زندان هستند و امیدواریم با کمک‌های مردمی، زمینه آزادی این افراد فراهم شود.
همچنین طبق اعلام اداره کل زندان‌های استان خراسان رضوی، هم زمان با فرارسیدن سال جدید و در ایام ماه برکت خدا، ۲۵زندانی با بخشش کریمانه شاکیان پرونده و کمک‌های خداپسندانه خیران و ستاد دیه استان از زندان شهرستان‌های قوچان، سبزوار، تایباد و نیشابور آزاد شده و در سال جدید به آغوش خانواده شان بازگشته اند.