به گزارش شهرآرانیوز، هادی رجبی‌پور می‌گوید: معاونت فنی و توسعه سازمان آتش‌نشانی دو مأموریت مهم دارد؛ یکی بخش مرتبط با ساختمان‌ها که هم شامل نگهداری ساختمان‌های موجود می‌شود و هم ساخت ایستگاه‌های جدید و دیگری تجهیزات و ماشین‌آلات. در بحث نگهداری ساختمان‌ها در فروردین امسال ۳۹۲ مورد اقدام صورت گرفته که بیشتر درخصوص تأسیسات بوده است.
وی اضافه می‌کند: از اسفند سال گذشته تا پایان فروردین سال جاری تلاش زیادی برای جذب اعتبارات عمرانی انجام شد. سازمان آتش‌نشانی توانست با جذب ۹۷ درصدی اعتبارات عمرانی رتبه نخست این حوزه را در سطح شهرداری کسب کند.
وی در خصوص ساخت ایستگاه‌های جدید عنوان می‌کند: با توجه به پیش‌بینی‌های کارشناسی که در سال‌های گذشته انجام شده بود، در نقاطی که ما محدودیت رسیدن به حریق را داریم، برنامه ساخت ایستگاه در دستور کار قرار دارد. در مشهد توسعه ایستگاه‌ها به مرحله خوبی رسیده؛ اما تا رسیدن به نقطه استاندارد هم فاصله‌ای نه‌چندان دور باقی مانده است. در حال حاضر ۵۶ ایستگاه داریم و براساس مطالعات باید ۱۰ ایستگاه دیگر ساخته شود تا به استاندارد برسیم.
معاون فنی و پشتیبانی سازمان آتش‌نشانی مشهد با بیان اینکه یکی از مشکلات ما در این شهر محدودیت زمین است، ادامه می‌دهد: یکی از بحرانی‌ترین نقاطی که در این کلانشهر به لحاظ ایمنی وجود دارد، محدوده احمدآباد است. دلیلش هم نبود زمین برای ساخت ایستگاه است. اگر زمان رسیدن آتش‌نشانی به حریق از یک حد مشخصی عبور کند و در واقع زمان طلایی را از دست بدهیم، اطفای حریق کار بسیار دشواری می‌شود؛ بنابراین در جانمایی ایستگاه‌ها در هر منطقه مهم‌ترین هدف، کاهش زمان رسیدن به حریق است. یکی از اقدام‌هایی که در فروردین امسال رقم خورد، تأمین زمین برای پایگاه آتش‌نشانی بهار در بیمارستان امام رضا (ع) بود. در حال حاضر قول مساعد را در این خصوص گرفته‌ایم، توافق‌ها و صورتجلسه‌ها انجام شده و تلاش می‌شود تا پایان بهار، زمین مورد نظر خریداری و پایگاه ساخته شود.
رجبی‌پور متذکر می‌شود: در بحث ایجاد ساختمان‌ها، یکی از پروژه‌های مهمی که در دست اقدام داریم، پروژه ساختمان مرکزی آتش‌نشانی در میدان ابوطالب بوده؛ چراکه ساختمان مرکزی آتش‌نشانی استیجاری است. این موضوع از فروردین سال گذشته آغاز شده و قرارداد سه ساله داریم؛ اما تلاش می‌شود تا پایان این دوره مدیریت شهری به انجام برسد. سال گذشته میزان پیشرفتی که برای این پروژه درنظر داشتیم، محقق نشد. یکی از علل این موضوع هم تأمین نشدن مصالح در زمان مقرر بود. رویکرد امسال این است که بیشتر از پیشرفت در نظر گرفته شده برای پروژه، کار را جلو ببریم. در فروردین امسال ۶۰ درصد آرماتور مورد نیاز پروژه را تأمین کرده‌ایم تا کار‌ها تسریع شود.
وی در خصوص ایمنی ساختمان‌های بلندمرتبه هم به نکته قابل تأملی اشاره و عنوان می‌کند: ساختمان‌های بلندمرتبه باید سیستم اطفای حریق داشته باشند تا در صورت آتش‌سوزی بلافاصله فعال شوند. معضل این است که سیستم‌های اطفای حریق در این ساختمان‌ها پس از اینکه همکاران ما در معاونت آموزش و پیشگیری تأیید می‌دهند، پس از بهره‌برداری مالکان ساختمان خودشان سیستم‌ها را خاموش می‌کنند یا با تخلیه آب مخزن آنها را به حالت غیرفعال درمی‌آورند. شاید یک علتش موضوعات فرهنگی باشد که هنوز در زمینه ایمنی نهادینه نشده و احتمالاً بخشی از این موضوع نیز به دلیل هزینه‌های نگهداری این سیستم‌هاست.
معاون فنی و پشتیبانی سازمان آتش‌نشانی مشهد در ادامه می‌گوید: شهروندان هنوز به این فرهنگ نرسیده‌اند که باید سیستم اطفای حریق ساختمانشان را فعال نگه دارند. حتی تعمیر و نگهداری دوره‌ای آسانسور هم در خیلی از ساختمان‌ها آن طور که باید و شاید انجام نمی‌شود و حوادث زیادی در این خصوص داریم.
یکی از وظایف معاونت فنی و پشتیبانی آتش‌نشانی، تأمین تجهیزات مورد نیاز برای افزایش ایمنی شهروندان است. رجبی‌پور با بیان این مطلب می‌افزاید: برخی حریق‌ها در نمای ساختمان رخ می‌دهد که اگر سیستم اطفای حریق ساختمان قادر به مهار آن نباشد، آتش‌نشانی باید برای این موضوع اقدام کند که در ساختمان‌های بلندمرتبه تجهیزاتی مانند نردبان‌های بلند مورد نیاز است. در سطح کشور فقط آتش‌نشانی مشهد است که دو نردبان ۷۲ متری دارد. غیر از آن سه نردبان ۵۵ متری، یک نردبان ۶۲ متری، یک نردبان ۵۲ متری و هفت نردبان ۳۲متری داریم. این نردبان‌ها در واقع برای اطفای حریق در ارتفاع استفاده می‌شوند. یکی از اقدام‌هایی که برای امسال در دستور کار داریم و در تلاش هستیم ضرورت اهمیت و فایده این موضوع را برای تصمیم‌گیران توجیه و آنها را به این کار ترغیب کنیم.
وی با اشاره به افزایش ساختمان‌های بلندمرتبه در شهر مشهد، بر ضرورت تأمین لوازمی مانند نردبان‌های ۷۲ متری بیشتری تأکید و بیان می‌کند: با توجه به اینکه باید این تجهیزات را از خارج کشور وارد کنیم و با وجود بحث‌های تحریم و نوسان‌های بازار ارز، این کار امکان‌پذیر نیست، باید از پهپاد‌های آتش‌نشان استفاده کنیم. در کشور‌هایی مانند آمریکا، چین و یکی دو کشور اروپایی موضوع پهپاد‌های اطفای حریق عملیاتی شده است. این پهپاد‌ها قیمت کمتری نسبت به نردبان‌های ۷۲ متری دارند؛ اما، چون در ایران تا به حال پهپاد نداشته‌ایم، موافقت نمی‌شود. سه شرکت دانش‌بنیان در خصوص تولید این پهپاد اعلام آمادگی کرده‌اند. یک شرکت تهرانی هم توانسته این پهپاد را مشابه چیزی که ما نیاز داریم، تولید کند. البته با آنچه مدنظر ماست، فاصله دارد.
معاون فنی و پشتیبانی سازمان آتش‌نشانی مشهد اذعان می‌کند: البته منکر ریسک‌های این کار به عنوان یک محصول جدید نیستیم؛ اما با توجه به نیازی که داریم، این ریسک را پذیرفته‌ایم و معتقدیم تا قدمی برداشته نشود و آزمون و خطا‌هایی رخ ندهد، به محصول بی‌عیب و نقصی که بتواند نیازمان را برطرف کند، نخواهیم رسید. پس باید کار را از یک نقطه‌ای شروع کرد تا به مرور عیب‌ها برطرف شود.
رجبی‌پور در ادامه صحبت‌هایش به کمبود شیر‌های هیدرانت اشاره و بیان می‌کند: یکی دیگر از موضوعات بسیار مهمی که در چند سال گذشته به حاشیه رفته، بحث شبکه هیدرانت شهری است. مخازن خودرو‌های آتش‌نشانی برای آبگیری محدود بوده و زمانی که یک خودرو برای اطفای حریق می‌رود و حریق گسترش پیدا می‌کند، ظرف چند دقیقه آب مخزن تمام می‌شود. در این شرایط خودرو اطفا نیاز دارد سریع آبگیری شود و اینجاست که اهمیت شبکه هیدرانت مشخص می‌شود. برای تعیین تعداد استاندارد شبکه هیدرانت در مشهد مطالعه‌ای انجام شد. مشهد بیش از ۶هزار و ۳۰۰ هیدرانت نیاز دارد در حالی که موجودی ما در حال حاضر ۹۷۰ هیدرانت است!
وی ادامه می‌دهد: روند ساخت و اضافه کردن شیر‌های هیدرانت جدید خیلی کند است. سال گذشته فقط توانستیم ۵۰ شیر هیدرانت به شبکه اضافه کنیم و اگر بخواهیم با این روال پیش برویم ۱۰۰ سال زمان نیاز داریم که به عدد استاندارد برسیم. یکی از مشکلاتی که در خصوص توسعه شبکه هیدرانت وجود دارد، پراکندگی در سطح شهر است و دوم صدور مجوز‌های حفاری بوده که دریافت آن از شهرداری مناطق زمانبر است.
رجبی‌پور اضافه می‌کند: سال‌های پیش هماهنگی با شرکت آبفا هم لازم بود تا هنگام انجام عملیات نصب، آب منطقه قطع شود. امسال با دانشی که به آن دست یافتیم، بدون نیاز به قطعی آب منطقه می‌توانیم عملیات اجرایی شیر‌های هیدرانت را انجام دهیم. در حال حاضر کند بودن کار ما در بحث توسعه شبکه هیدرانت دو دلیل عمده دارد؛ یکی دریافت مجوز حفاری از شهرداری مناطق و دیگری بحث محدودیت اعتبارات است.
معاون فنی و پشتیبانی سازمان آتش‌نشانی مشهد می‌گوید: سال گذشته با کمیسیون حاشیه شهر صحبتی در این خصوص داشتیم که بخشی از اعتبارات پروژه‌های حاشیه شهر به این موضوع اختصاص یابد؛ زیرا متأسفانه سقفی که برای ایمنی در پروژه‌های حاشیه شهر در نظر گرفته شده، صفر است. این موضوع به مدیریت شهری برنمی‌گردد بلکه ذات این پروژه‌ها اعلام نیاز از سمت اهالی محل بوده و هیدرانت جزو مواردی است که شاید مردم درباره آن آگاهی نداشته باشند یا اهمیتش را آن طور که باید و شاید ندانند. در صورتی که با توجه به تراکم جمعیت بالا و معابر کم‌عرضی که در حاشیه شهر داریم، خودرو‌های کوچک با منبع کوچک اعزام می‌شوند و اگر حریق گسترده‌ای باشد و آب تمام شود، باید از نزدیک‌ترین هیدرانت آبگیری صورت بگیرد. اگر این توافقی که انجام دادیم، محقق شود، هیدرانت‌های لازم در حاشیه شهر را تأمین می‌کنیم.
رجبی‌پور تصریح می‌کند: کمبود شیر‌های هیدرانت در اطراف حرم مطهر رضوی هم موضوع مهمی است و می‌توان گفت بحرانی‌ترین مناطق شهر به لحاظ ایمنی، منطقه ثامن، منطقه یک و حاشیه شهر است.
وی اظهار می‌کند: پیش‌بینی ما این است اگر تأمین اعتبار صورت بگیرد، سرعت توسعه شبکه هیدرانت به ۱۰ برابر آنچه در سال گذشته انجام دادیم، برسد و بتوانیم ۵۰۰ شیر هیدرانت در نقاط مختلف مشهد ایجاد کنیم.این کار با همکاری و همراهی شهرداری‌های مناطق قابل تحقق است.
معاون فنی و پشتیبانی سازمان آتش‌نشانی مشهد می‌گوید: یکی دیگر از موضوعات تحت مسئولیت این معاونت همان طور که اشاره شد، بحث ماشین‌آلات و تجهیزات بوده که این هم شامل دو بخش است؛ یکی اضافه کردن ناوگان جدید با توجه به نیاز سازمان و دیگری نگهداری از ماشین‌آلات موجود.
رجبی‌پور ادامه می‌دهد: ماشین‌آلات آتش‌نشانی وقتی استارت زده می‌شوند باید با حداکثر سرعت و در کمترین زمان خود را به محل حریق برسانند. این موضوع نشان می‌دهد خودرو‌های عملیاتی باید همیشه در شرایط آماده‌باش ۱۰۰درصد باشند.
منبع: قدس