به گزارش شهرآرانیوز، شاید هیچ کدام از آن‌ها تصور نمی‌کردند چند سال بعد جوانان برای حساس‌ترین اتفاق زندگی شان از اینترنت و فضای مجازی کمک بگیرند. استقبال جوانان از این فضا روز به روز قوت بیشتری گرفت و به شیوه‌های متفاوت و تازه‌ای ختم شد.
شکل گیری سایت‌هایی به نام همسریابی و جذابیت رابطه گرفتن و صحبت کردن دو جنس مخالف قند را در دل خیلی‌ها آب کرد و رشد قارچ گونه این سایت‌ها را دامن زد. گرچه گاهی به برخی از افراد، برای پیداکردن شریک زندگی کمک می‌کرد و کارشان راحت می‌شد، اما به همان نسبت مشکلات زیادی را خلق می‌کرد که بیشتر دامن گیر دختر‌های جوان و حتی خانم‌های مطلقه می‌شد.
شکایت‌های متعدد در این زمینه گواه این موضوع است و زنگ هشدار را به صدا درآورده که اگر قرار است یک زندگی سالم و پایدار داشته باشید، با چشم و گوش بازتری پا به این میدان بگذارید. به همین دلیل مسئولان به فکر شیوه‌های قابل اعتمادی افتادند و این شد که مراکز همسان گزینی پا گرفت.
وزارت ورزش و جوانان چند سالی است طرحی را در حال اجرا دارد که به تشکیل و ثبات زندگی تازه شکل گرفته کمک می‌کند. روایت بیشتر این جریان را از زبان یکی از مسئولان بخوانید.
سیدجلال حقیرالسادات، معاون جوانان اداره کل ورزش وجوانان خراسانرضوی، در این باره می‌گوید: این مجموعه در کنار فعالیت‌های متعددی که دارد، به دنبال این است که بستر‌های مناسب ازدواج دائم را آماده کند و سروسامان بخشد. به همین منظور از سال ۱۴۰۰ و هم زمان با قوت گرفتن طرح جوانی جمعیت، ایجاد مراکز همسان گزینی نیز موردتوجه قرار گرفت و اکنون چهارده مرکز همسان گزینی در استان مجوز گرفته اند که بیشتر آن‌ها در مشهد مشغول فعالیت اند.
او ادامه می‌دهد: در حقیقت یکی از ماده‌های قانونی جوانی جمعیت بحث مجوز دادن به این مراکز است. البته علاوه بر وزارت ورزش و جوانان، مراکز همسان گزینی باید از سوی سازمان تبلیغات اسلامی نیز تأیید شوند و به همین خاطر افراد می‌توانند به این مجموعه‌ها اعتماد و اطمینان کنند.
دغدغه این مسئول هم شباهت زیادی به نگرانی دیگر متولیان حوزه جوانان دارد، وقتی تأکید می‌کند جوانان باید نسبت به آفت‌های ارتباطی واکسینه شوند و به نظر می‌رسد اگر دختر و پسر در یک محیط تحت کنترل و زیر نظر خانواده‌ها با هم ارتباط برقرار کنند و آموزش و مهارت‌های لازم را برای تشکیل زندگی فرابگیرند، این مسئله به پایداری زندگی‌ها کمک خواهد کرد و آمار طلاق کاهش می‌یابد.
او تأکید می‌کند این استاندارد‌هایی که گفته شد، در مراکز همسان گزینی رعایت شده است.
حقیرالسادات همچنین خاطرنشان می‌کند: افراد فعال در این مراکز معمولا افرادی هستند که در حوزه معرفی افراد به همدیگر تجربه دارند و از معتمدان و افراد سرشناس اند؛ بااین حال باز هم باید تأیید صلاحیت شوند.
او این نکته را هم اضافه و تأکید می‌کند که همه مراکز در راستای معرفی افراد به یکدیگر برای ازدواج دائم فعالیت می‌کنند.
حقیرالسادات البته اذعان می‌کند که احتمال خطا در هر مجموعه و سازمانی وجود دارد، اما در مجموع با فعالیت این مراکز، افراد می‌توانند به انتخاب گزینه شایسته و ازدواج آگاهانه و پایدارتر امیدوار باشند.
حمید سراج که دکتری مشاوره خانواده دارد، مدیر یکی از این مراکز است و به عنوان کسی که سال‌ها کار مشاوره را انجام می داده است، پیش از تشکیل این مرکز در جریان کم وکیف و چگونگی زندگی‌های ازهم گسیخته بوده است و اصلا بخشی از مراجعه کنندگانش افرادی بوده اند که به خاطر شکست در یک انتخاب، افسرده شده بوده اند و نیاز به درمان داشته اند.
خودش این طور روایت می‌کند: از همان زمان این جرقه در ذهنم زده شد که گزینه‌هایی را که شباهت‌های اخلاقی و اعتقادی دارند، به هم معرفی کنم. وقتی می‌دیدم دو نفر که به بن بست زندگی رسیده و ناامید و بیمار شده بودند، با آموزش دیدن و کسب مهارت‌های لازم و بعد هم وصلت با هم، وارد مرحله جدیدی از زندگی می‌شدند، از نتیجه این جریان لذت می‌بردم.
حقیقتا وقتی از نزدیک شاهد بودم کم کم بار آن همه فشار‌های روانی شان کم می‌شود و دوباره می‌خندند، شادی اش وصف نشدنی بود. اصلا چشمداشت مادی هم نداشتم. می‌توان گفت فعالیتم را از همان سال‌ها به صورت غیررسمی شروع کردم؛ اما با شکل گیری این مراکز تصمیم گرفتم به صورت رسمی این کار را ادامه دهم و دانش و تخصصی را که دارم به منظور پیشبرد کار دیگران استفاده کنم.
او توضیح می‌دهد: درحقیقت وظیفه ما این است که کار و روند ازدواج را تسهیل کنیم، اما عجله‌ای برای انجام این کار‌ها نداریم. شخصا معتقدم بهتر است کار دیر انجام شود، اما به نحو مطلوب و شایسته. به همین منظور افراد بعد از ثبت نام در این مراکز باید مراجعه حضوری داشته باشند و در چند مرحله ارزیابی شوند؛ تست شخصیت شناسی و مزاج شناسی و....
سراج توضیح می‌دهد: فرایند کاری ما طولانی است و گاهی چند ماه زمان می‌برد تا مشخص شود دو گزینه مناسب زندگی هم هستند یا نه و البته باید بگویم حضور و مشارکت خانواده‌ها الزامی است و در این میان مشاوران هم حضور دارند و اگر احساس کنند خانواده‌ها نیاز به راهنمایی بیشتر دارند، همراهی شان می‌کنند.
۳۸ساله است. چند ماه قبل و از طریق یکی از مراکز همسان گزینی شریک زندگی اش را پیدا کرده است و به قول خودش از شادی در پوستش نمی‌گنجد. البته شاید بخشی از این حس دلچسب به شکست تلخی برمی گردد که پشت سر گذاشته است. اسمش را که می‌پرسیم، می‌گوید: چه فرقی دارد نام و شهرتم چه باشد. مهم این است که بعد از جدایی از همسر اولم روز‌های تلخی داشتم؛ خیلی تلخ، سخت و تمام نشدنی. فکر نمی‌کردم دوباره بخواهم ازدواج کنم. به شدت ترسیده بودم تا اینکه یکی از دوستان این مرکز را به من معرفی کرد.
او ادامه می‌دهد: اولش برای اینکه حالم کمی عوض شود، به مرکز آمدم، اما کم کم با مشاوره‌های کارشناسان ترغیب شدم کنار کسی قرار بگیرم که به عنوان شریک زندگی من را آرام کند. نمی‌توانید تصور کنید چقدر تردید و دلهره داشتم، اما با کمک متولیان مرکز همسان گزینی این ترس و دلهره کم و کمتر شد. این شد که من دوباره پای سفره عقد نشستم؛ البته این بار آگاهانه و با بینش. نمی‌دانید این آگاهانه انتخاب کردن چه لذتی دارد و امیدوارم قسمت همه جوانان شود.
مهلا کرمانی نیز که از طریق مرکز سراج ازدواج کرده است و شش ماه از وصلتش می‌گذرد، گویا از زندگی جدیدش کاملا راضی است. او دعوتمان را برای گفتگو به این دلیل می‌پذیرد که با به اشتراک گذاشتن تجربه اش، شاید دیگران هم گزینشی آگاهانه داشته باشند.
مهلا خانم این طور بیان می‌کند: هر دخترخانمی گزینه‌های متفاوتی را به عنوان خواستگار دارد.
برای من هم همین طور بود و افراد زیادی درخواست خود را با خانواده مطرح می‌کردند، اما من که تحصیل کرده رشته روان شناسی بودم، مصمم بودم شریک زندگی ام را آگاهانه انتخاب کنم و به همین خاطر از پیشنهاد یکی از دوستان برای مراجعه به مرکز همسان گزینی استقبال کردم.
به گفته خودش مشاوره نقش خیلی مهمی در زندگی اش دارد و از وقت و هزینه زیادی که در این زمینه صرف کرده است، اصلا پشیمان نیست؛ زیرا این مشاوره‌ها را در تحکیم پایه‌های زندگی مؤثر می‌داند.
او صحبتش را این طور ادامه می‌دهد: شاید به اعتقاد برخی افراد تست‌ها و جلسات مختلفی که این مراکز همسان گزینی دارند، طولانی و حوصله سربر باشد، اما به این می‌ارزند که تا زمانی که هنوز زیر یک سقف نرفته اید، متوجه شوید چقدر اختلاف اعتقادی، فرهنگی، اجتماعی و... دارید و سپس برای شروع زندگی مشترک تصمیم بگیرید.
مریم خانم هم دانشجوی ارشد روان شناسی و از آن دسته آدم‌هایی است که به قول خودش برای هیچ موضوعی بی گدار به آب نمی‌زند و ازدواج هم که جای خود را دارد.
او می‌گوید: من هم از طریق یکی از دوستان با یکی از مراکز همسان گزینی آشنا شدم و ترجیح دادم حالا که وقت تشکیل زندگی رسیده است، از این طریق اقدام کنم و همه مراحلی را که لازم بود، گذراندم و بعد با حضور خانواده‌ها قرار ملاقات گذاشته شد و ادامه ماجرا که به وصلت ما ختم شد.
مریم خانم اعتقاد دارد: فرهنگ سازی برای استفاده از خدمات مشاوره‌ای در جامعه ما کم است و حتی خانواده‌های به اصطلاح روشنفکر هم حاضر نمی‌شوند برای این موضوع هزینه کنند، درحالی که ازدواج یکی از مهم‌ترین مقوله‌ها برای اجتماع ماست. اگر خانواده‌ای سالم و شاد زندگی کند، ما جامعهای بانشاط خواهیم داشت و باید یاد بگیریم برای هرکاری به متخصص خود آن موضوع مراجعه کنیم.
او تعبیر جالبی دارد که از آن به «ازدواج زیر پله ای» یاد می‌کند و می‌گوید: این مقوله هم شبیه مشاغلی است که مجوزی برای کار ندارند و معمولا نیازمند گرفتن مجوز و رعایت کردن قوانین و ضابطه نیستند. دو نفر همدیگر را در خیابان، کافه و... می‌بینند و خانواده‌ها واسطه وصلت و به هم رسیدن این دو نفر می‌شوند و تنها با چند جلسه صحبت کردن پا به وادی میدانی به نام زندگی می‌گذارند که تازه بعد از قرارگرفتن در کنار هم ناسازگاری هایشان آشکار می‌شود؛ اینکه آقا بدبین و شکاک است یا فرضا خانم بیماری افسردگی داشته است و... نمی‌گذارد حلاوت یک زندگی سالم و آرامش کنار هم بودن را بچشند و گاه خیلی زود و در همان سال‌های اول تصمیم می‌گیرند از هم جدا شوند، اما با مراحلی که در این مراکز می‌گذرانند و شناختی که از هم پیدا می‌کنند، مشکلات بعد از ازدواج کاهش پیدا می‌کند.
به گفته سراج، افرادی که از طریق این مراکز قصد دارند شریک زندگی شان را انتخاب کنند، باید همه مراحل (آزمون تست شخصیت شناسی، مزاج شناسی و...) را بگذرانند و در نهایت کسانی کنار هم قرار می‌گیرند که مشابهت زیادی به هم دارند و معمولا ۷۰ درصد از این ازدواج‌ها موفقیت آمیز است.
سراج درباره هزینه خدمات مرکز همسان گزینی خود نیز می‌گوید: افراد مراجعه کننده باید در قبال همه خدمات مرکز ۹۰۰ هزار تومان هزینه کنند و امیدواریم پای حمایت‌های دولتی هم به این مجموعه‌ها باز شود.
مهدی غلامی مقدم، دبیر ستاد ازدواج دانشجویان استان و مدیر مرکز همسان گزینی خشت اول، هم همان ابتدای کلامش تأکید می‌کند: هدف از شکل گیری این مرکز، ازدواج به هنگام، پایدار و آسان است و تقریبا از هفت سال پیش در دانشگاه علوم پزشکی مشهد پا گرفته است. اوایل به صورت تلفنی بود و بعد‌ها به صورت نرم افزار فعالیتش را ادامه داد و تاکنون خیلی از دانشجویان جوان در مقاطع مختلف تحصیلی را به وصال رسانده است.
غلامی می‌گوید: یکی از فعالیت‌های مؤثر در حوزه دانشگاه‌های امروز فراهم کردن مقدمات ازدواج است که به یقین یکی از ضروریات‌های زندگی هر جوانی است و باید با قوت بیشتری ادامه پیدا کند و فراگیر شود. خوشبختانه هم این مراکز روبه توسعه هستند و هم کارشناسان و مشاوران مرکز باتجربه بیشتری کار وصلت و به هم رساندن دو جوان را پیگیری می‌کنند.
او ادامه می‌دهد: متقاضیان شرکت کننده در این مرکز دانشجویان ۱۸ تا ۲۵ ساله هستند، هرچند برخی از فارغ التحصیلان هم به ما مراجعه می‌کنند و مراجعان ما تا طیف سنی سی سال را شامل می‌شوند.
صحبت‌های غلامی هم مشابه دیگر مسئولان است و تکمیل کننده و پایان گزارش ما: این مراکز برای کسانی که به دنبال ازدواج موقت و دوست یابی هستند، جایی ندارد.