به گزارش شهرآرانیوز، با مهری صفرنیا، مادرِ محمدطاها و ستایش توانایی‌منش، دانش‌آموزان مدرسه امام‌رضا(ع) که در پایه هشتم تحصیل می‌کنند و موفق شدند در مسابقات آسیایی کاراته به میزبانی استان خوزستان، عنوان دومی و ۳ مدال خوش‌رنگ را تصاحب کنند، گفتگو کردیم تا با دنیای ورزشی این خانواده رزمی‌کار امام‌رضایی آشنا شوید.
مثل همه علاقه‌مندان به دنیای ورزش، از رشته ژیمناستیک شروع کردند و پس از بررسی رشته‌های مختلف و دیدن سابقه درخشان مادر، به رشته‌های رزمی به‌خصوص کاراته تمایل پیدا کردند.
حس رقابت و مبارزه‌ای که کاراته به آنها می‌داد، دلیل انتخاب خانوادگی این رشته بود. البته الگو گرفتن از شخصیت موفق خانوادگی و اجتماعی و همین طور کارنامه درخشان ورزشی و مربی‌گری مادرشان تأثیر زیادی در ورزشی شدن «ستایش» و «محمدطاها» داشت. اما یکی از مهمترین دلایل انتخاب مسیر پر چالش ورزش برای این دانش آموزان رزمی‌کار، ایستادن روی سکوی قهرمانی و بالا بردن پرچم سه رنگ کشورمان بود.
از «ستایش» تاثیر رشته کاراته بر شخصیت و سایر ابعاد زندگی ورزشکار را پرسیدم، در جواب گفت: رشته‌های رزمی، اعتماد به نفس ورزشکار را بالا می‌برد و آدم می‌تواند به ترس‌های خود غلبه کند و قدرت ریسک‌پذیری و انتخاب را بیشتر می‌کند.
از وقتی وارد کاراته شدم، در عرصه اجتماعی هر کاری می‌کنم، سرم را بالا می‌گیرم و ترس و خجالت‌زدگی دست و پاگیرم نمی‌شود. همچنین رقابت و مبارزه، به رشد و موفقیت تحصیلی ورزشکار هم کمک می‌کند. وقتی آدم در یک عرصه، طعم شیرین موفقیت را می‌چشد، به خودش می‌گوید؛ چرا در درس و دیگر کارهایم موفق نباشم؛ پس تلاش بیشتری به خرج می‌دهد.
از او دلیل انتخاب مدرسه امام رضا (ع) را برای تحصیل پرسیدم، گفت: در مدارس قبلی‌ام، به فعالیت‌های پرورشی و فوق برنامه توجه زیادی نمی‌شد، اما در مدرسه امام رضا (ع) به امور پرورشی و تربیتی مثل ابعاد آموزشی توجه می‌کنند. در مدرسه، اردو‌های زیارتی حرم، جشن‌ها و مراسم مذهبی و مناسبتی، چادر و پوشش دانش آموزان مورد توجه قرار می‌گیرد.
«به نظرت شکل ظاهر شدن دختران ورزشکار ما در میادین و به‌خصوص روی سکو‌های بین‌المللی، چه اهمیتی دارد؟» گفت: به نظرم بهترین فرصت برای به نمایش گذاشتن اعتقادات واقعی دختران مسلمان در عرصه جهانی است، پس خیلی مهم است.
برایمان تعریف می‌کند؛ معمولاً پیش از حضور در هر مسابقه، سه نفری مشرف می‌شوند حرم. اما معتقد است؛ بیشتر از استجابت دعای شان برای موفقیت، آرامشی که از وجود نورانی امام هشتم می‌گیرند، برای حضورشان در میدان رقابت اهمیت دارد.
ستایش تأکید دارد: وقتی توی صحن می‌نشینم و با آقا حرف می‌زنم، آرامش خاصی می‌گیرم و همه ترس و اضطرابم از بین می‌رود. بعد از زیارت، توان بیشتری برای مبارزه پیدا می‌کنم. حتی وقتی شکست می‌خورم، از نظر روحی تحمل بیشتری دارم.
برادرش محمدطاها نیز در همین چهار سالی که وارد دنیای ورزش حرفه‌ای شده، صاحب یک برنز و ۴ مدال نقره شده و تلاش خود را بر طلایی شدن گذاشته است. او بن مایه‌های علاقه به کاراته را به غیر از تأثیر گرفتن از مادر، تعلق خاطر به اسطوره‌های هنرهای رزمی عنوان کرد: ورزش را با ۳ سال فعالیت در رشته ژیمناستیک شروع کردم، اما به شدت به رشته‌های رزمی و مبارزه کردن و به‌خصوص به بروس لی و جکی چان علاقه داشتم، برای همین با راهنمایی کادر، در کلاس‌های استاد علیزاده نام‌نویسی کردم.
از او مهمترین درسی که از رقابت و مبارزه گرفته، پرسیدم جواب سنجیده‌ای داد: برخلاف چیزی که شاید بیشتر افراد فکر می‌کنند، رقابت و مبارزه بیشتر از آسیب جسمی، اگر آمادگی داشته باشی، آسیب‌های عمیق روحی ایجاد می‌کند. با شرکت در اولین مسابقه کشوری‌ام، اضطراب شدید داشتم. وقتی حریفم را با هیکل و جثه خیلی درشت‌تر از خودم دیدم، خودم را باختم. وقتی وارد مبارزه شدیم، دیگر روی بدن خودم کنترل نداشتم و خیلی زود باختم. از آن مبارزه برای همیشه درس گرفتم که «از حریف بزرگم نترسم و هر چه در توان دارم نشان دهم».
برای شرکت در اردو‌ها و نزدیکی‌های مسابقات، گاهی لازم است وزن کم کنند. او و برادرش به هزار ترفند مثل اینکه در هوای گرم تابستان، سویشرت می‌پوشیدند و تمرین‌های فشرده و طاقت‌فرسا انجام می‌دادند تا به وزن مناسب رقابت‌ها برسند.
دعوا‌های خواهر و برادری هم نمک رابطه آنها است؛ به‌خصوص آنها که هم‌سن و سال هستند و رزمی‌کار. بابت تمرین‌های گاهوبیگاه در منزل، بیشتر از هر خواهر و برادری بهانه برای رقابت و انگیزه دارند.
هر چند ستایش با لبخند معناداری می‌گوید: حسادت بین ما نیست. ولی همیشه رقابتِ ریزی بین ما هست. گاهی روی نحوه فن زدن و ضربات پرشی مثل «اوشیرو اوراماواشی» که در یک مسابقه روی حریف می‌زدیم، بحث بین‌مان بالا می‌گرفت!
مادر به میان حرفش می‌آید و ماجرا را بهتر توضیح می‌دهد:، چون ستایش در تمرین با دختر‌ها ضربات کمتری را تحمل می‌کند، گاهی در تمرینات با برادرش، وقتی ضرب تکنیک‌ها بیشتر از حد معمول می‌شود، جروبحث بین‌شان بالا می‌گیرد. در حالی که برادرش با همان قدرت و توان معمول با او تمرین می‌کند ولی فشار تمرین‌ها و رقابت خواهر و برادری، گاهی باعث این سوءتفاهم‌ها می‌شود.
او به گوشه دیگری از این حاشیه‌های شیرین رقابت خواهر و برادری هم اشاره می‌کند: یکی از مشکلات همیشگی ما این است که برای مسابقات، یکی باید وزن کم کند و دیگری اضافه. یکی می‌تواند شیرینی خامه‌ای و غذا‌های چرب بخورد و سهم دیگری فقط نگاه کردن بود. این وسط، حفظ تعادل و آرامش محیط خانه در مدت سه ماهی که تا مسابقات مانده بود، برای منِ مادر خیلی چالش‌برانگیز شد تا به‌حمدالله بچه‌ها را به سلامت و وزن مناسب به مسابقات رساندم.
مهری صفرنیا، مادرِ ستایش و محمدطاها تونایی منش از آن مادران توانمندی است که در کنار تربیت فرزندان و هدایت امور خانوادگی، در زمینه‌های ورزشی و اجتماعی بسیار فعال است. مهندسی صنایع خوانده و پابه‌پای همسرش در حوزه حمل و نقل مشغول فعالیت است. همچنین به‌صورت حرفه‌ای، مربی‌گری تیم‌های کاراته و نیز دختر خود را عهده‌دار است!
چند سالی بود که میدان و رقابت را به نفع پرورش فرزندانش کنار گذاشته بود، اما، چون بعد از سال‌ها مسابقات آسیایی کاراته به میزبانی کشورمان برگزار می‌شد، تصمیم گرفت در رده پیشکسوتان در کنار دختر و پسرش شرکت کند. ولی آن‌طور که تعریف می‌کند، بیشتر از مسابقه دادن، به فکر کم کردن حواشی و مهیا کردن بچه‌ها برای رقابت‌ها بود.
وقتی ساعت برگزاری مسابقات خیلی طولانی‌تر از آن‌چه اعلام شده بود برگزار شد، به خاطر اضطراب بالای جو رقابت‌ها، بچه‌ها داشتند روحیه خودشان را از دست می‌دادند که گرمی حضور مادر و راهنمایی‌های تخصصی او به ادامه مسیر آنها برای حضور درخشان روی تاتامی کمک کرد.
مدیریت مادرانه‌اش و تحمل این همه زحمت و اضطراب بالاخره نتیجه داد. تعریف کرد: سطح مسابقات با حضور ۴ هزار شرکت‌کننده دختر و پسر که از ۱۲ کشور دنیا در رشته‌ها و سبک‌های مختلف کاراته شرکت کرده بودند، بسیار بالا و رقابت‌ها تنگاتنگ بود. «ستایش» مقام دوم آسیایی وزن آزاد نوجوانان در رشته کیوکوشین کاراته و برادرش «محمدطاها» عنوان دومی آسیایی وزن منفی ۵۵ کیلوگرم نوجوانان را در این رشته به‌دست آوردند و مادرشان هم صاحب عنوان دوم آسیایی وزن آزاد رده پیشکسوتان را کسب کرد.
او با لبخندی حاکی از رضایت ادامه داد: روز مسابقه، روز تولدشان بود. امسال کادوی تولدشان را با کسب این مدال‌ها، آنها به من دادند!
منبع: آستان نیوز