الهام ظریفیان | شهرآرانیوز؛ حامد اعظمی‌حسینی، تهیه‌کننده و کارگردان جوان مشهدی، می‌گوید پله‌های سینما را یکی‌یکی طی کرده است. او سال ۱۳۸۳ وارد عرصه هنری شد و به‌شکلی جدی و حرفه‌ای عشق و علاقه‌اش به سینما را دنبال کرد. ابتدا از گروه تدارکات شروع کرد و در ادامه، سمت‌های مختلفی مانند مدیرتولید، تصویربردار، بازیگر، دستیار کارگردان، مشاور و برنامه‌ریز کارگردان، نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی را آزمود و سعی کرد در همه آنها تجاربی ارزشمند کسب کند. این هنرمند، دانش‌آموخته رشته کارگردانی سینما از انجمن سینمای جوانان ایران و دارای مدرک بین‌المللی کارگردانی سینما از آکادمی هنری «رلیانس» است.
فیلم‌های کوتاه «شش» و «ناشی» و فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی مانند «آسمان هشتم»، «صدای سکوت»، «کابوس»، «عنکبوت»، «فرشته‌ام بمان»، «قاصدکی در غبار»، «روشنایی حقیقی» و «بعد هفتم» ازجمله آثاری است که اعظمی‌حسینی در آنها همکاری داشته است.
پس از آن، او فیلم‌های «سه پیرمرد روی خط مرگ»، «خواستگاری پرماجرا»، «گمشده‌های بی‌نشون»، «برخورد نزدیک از نوع اول»، «زیارت دل»، «سهم من این است» و فیلم‌های بلند «انتظار عشق»، «موکب عشق»، «زخم پنهان» و «هفتادویکمین سال (فراق یار)» را تهیه‌کنندگی و کارگردانی کرد.
مستند «هفتاد و یکمین سال» به دو جشنواره راه پیدا کرد، در سینما اکران شد و محرم سال گذشته در چند شبکه پخش شد و امسال نیز قرار است در تلویزیون پخش شود. مستند «دست پنهان» نیز درباره دارو‌های غیرمجاز استفاده‌شده در آرایشگاه‌های زنانه و باشگاه‌های ورزشی و به سفارش قوه‌قضائیه تهیه شده است. تازه‌ترین اثر او در مقام تهیه‌کننده و کارگردان، فیلم‌داستانی «مسیر‌عاشقی» است که پاییز گذشته در روستای کاهوی مشهد مقابل دوربین رفت و اکنون روز‌های آخر تدوین و آهنگ‌سازی را پشت‌سر می‌گذارد. به همین دلیل، گفت‌وگویی با وی ترتیب دادیم که در ادامه می‌خوانید.
اعظمی حسینی با اعلام اینکه «مسیر عاشقی» به زودی روی پرده سینما رونمایی و اکران می‌شود، می‌گوید: این فیلم با محوریت موضوعی خانواده و فرزندآوری، درباره دو خانواده است که با یکدیگر از نظر طبقه اجتماعی و فرهنگ تضاد و اختلاف دارند.
او می‌افزاید: در دهه شصت حرمت‌ها در خانواده‌ها بیشتر رعایت می‌شد؛ با وجود مشکلات اقتصادی فراوان ناشی از جنگ که در جامعه وجود داشت، جوانان به بزرگ ترهایشان بیشتر احترام می‌گذاشتند و این خیلی لذت بخش بود. اکنون این فرهنگ در خانواده‌ها کم رنگ‌تر شده است و من در این فیلم قصد داشتم این تضاد را نشان دهم.
این هنرمند از «اخلاق حرفه ای» به عنوان مهم‌ترین نکته‌ای که در سینما یاد گرفته است، یاد می‌کند و می‌گوید: اخلاق حرفه‌ای نقش مهمی در تولید هر پروژه‌ای دارد. یکی از دغدغه‌های من در سینما این است که به نسل جدید سینما بگویم همیشه یادش باشد احترام بزرگ تر‌های سینما را نگه دارد و از آنها اخلاق حرفه‌ای را یاد بگیرد. گاهی بین نسل جوان و حتی پیشکسوت دیده می‌شود که اخلاق حرفه‌ای را رعایت نمی‌کنند و نظر خودشان را در پروژه تحمیل می‌کنند.
او با اشاره به حضور پیشکسوت‌ها در این پروژه، اضافه می‌کند: بعضی دوستان قبل از اینکه وارد پیش تولید پروژه‌ای شویم، اصرار می‌کنند که در زمره عوامل قرار بگیرند، ولی بعد که سرکار می‌آیند، با اینکه ممکن است حرفه‌ای هم بوده باشند، وارد مسائل حاشیه‌ای می‌شوند. سینما حاشیه‌های زیادی دارد، بنابراین باید آن قدر قوی باشید که بتوانید مقابل آنها دوام بیاورید. حضور پیشکسوت‌ها از این نظر خیلی ضروری است که جوانان اخلاق حرفه‌ای را از آنها یاد بگیرند. حضور پیشکسوت‌ها می‌تواند باعث شود از حاشیه‌ها کاسته شود و از این نظر خیلی ارزشمند است.
فیلم نامه «مسیر عاشقی» را مصطفی رجب زاده نوشته است و تدوین آن را مصطفی کسراپناه، از تدوینگران تلویزیون و سینما، در تهران انجام می‌دهد. مهدی حسنی، آهنگ ساز مطرح تئاتر، تلویزیون و سینما نیز ساخت موسیقی فیلم را عهده دار شده است. علیرضا سوزنچی، علیرضا‌ملک زاده، حمید قهرمانی، مهدی‌کوشکی، سعید رسول زاده، فرشید شاهسون پور، غلامرضا دادگر، مینو‌پروستان زاده، مریم‌رحمتی، زهرا‌باقری، محمدرضا واحدیان و اسما نجیمی، هنرمندان پیشکسوت مشهدی، در این تله فیلم در کنار استعداد‌های جدیدی مانند علیرضا دهقان، بیتا آریافرزین، محدثه حسامی، امیرمحمد جوارشکیان، یسنا مروتی و متینا صادقی ایفای نقش کرده اند. اعظمی حسینی درباره نمایش فیلم در ماه‌های آینده، می‌گوید: با چند شبکه تلویزیونی برای پخش صحبت کرده ایم و منتظریم ببینیم کدام شبکه پیشنهاد مالی بهتری دارد.
او با بیان اینکه در این پروژه سعی کرده است بیشتر از هنرمندان مشهدی استفاده کند، تأکید می‌کند: قبل از شروع هر پروژه‌ای به حرم امام رضا (ع) می‌روم و بعد از خدا، از ایشان اجازه می‌گیرم. از او می‌خواهم من را قابل بداند که از نماد‌های بارگاهش در فیلمم استفاده کنم. این خیلی برای من لذت بخش است و سعی می‌کنم در همه پروژه هایم از این نشانه‌ها استفاده کنم.
این هنرمند، سینمای ایران را نیازمند چهره‌های جدید بازیگری می‌داند و می‌گوید: استعداد‌های جدید می‌توانند تنوعی به بازیگری در سینما بدهند. من نیز با همین هدف به سمت چهره‌های جدید رفته ام. خودم مسیر سینما را به تنهایی و با سختی‌های فراوان، اما لذت بخش طی کردم و کسی من را کشف نکرد. ازاین رو، می‌خواهم به استعداد‌های جدید کمک کنم که کشف و شکوفا شوند.
او که خودش نیز در این فیلم جلو دوربین رفته است، دراین باره می‌گوید: با وجود اینکه بازیگری برایم شیرین است، دوست ندارم خودم جلو دوربین باشم. بااین حال، در این فیلم به اصرار برخی دوستان پیشکسوت که بازی من را دیده بودند، نقشی را برعهده گرفتم و نقش یک دانشجو را که ته مایه کمدی دارد، بازی می‌کنم.
اعظمی حسینی با اشاره به اینکه به صورت تجربی وارد سینما شده است، می‌گوید: خیلی خوش حالم که سینما را از پایه و از سمت‌هایی شروع کردم که شاید عده‌ای بگویند پایین است. به عقیده من قلب هر پروژه سینمایی تولید و تدارکات آن است و من از تدارکات در سینما شروع کردم و پله پله بالا آمدم و پارتی و پول هنگفتی نداشتم. کارم را فقط با تلاش و کوشش و کسب تجربه در پروژه‌های مختلف یاد گرفتم و در سینما ماندم. با استفاده از این تجارب است که اکنون می‌دانم در سینما هرکسی چه کار باید بکند. این اتفاق مثبتی در حیطه کاری من بوده است.
او می‌افزاید: از همان ابتدا به کارگردانی علاقه داشتم، ولی از دستیاری کارگردان شروع نکردم. با اینکه پیشنهاد‌های زیادی دراین زمینه به من می‌شد، دوست داشتم همه سمت‌های سینمایی را تجربه کنم. یک پروژه اگر گروه تولید خوبی نداشته باشد، می‌خوابد. دل تهیه کننده و کارگردان به گروه تولید قوی گرم است.
این هنرمند با تأکید بر اینکه هر چقدر هم در سینما کار کنید، بازهم باید تجربه کسب کنید، می‌گوید: هر فیلم یک تجربه و یک کلاس آموزشی است. من هنوز هم در سینما دارم یاد می‌گیرم و تجربه می‌کنم. این برایم خیلی لذت بخش است. سینما از ابتدا دغدغه من بود؛ به این دلیل که با زبان سینما می‌توان در جامعه فرهنگ سازی کرد و آگاهی داد. برای من سینما از این نظر بسیار مهم است که می‌توانم درد جامعه و مردمم را با زبان سینما نشان بدهم. بسیاری از مشکلات جامعه را با زبان سینما می‌توان حل کرد.
او با بیان اینکه سرمایه گذار سینما خیلی کم شده است، به وضعیت سخت فیلم سازی در مشهد اشاره می‌کند و می‌گوید: باید واقعا دوندگی کنیم تا بتوانیم سرمایه گذار پیدا کنیم، چه شخصی و چه دولتی و درنهایت هم بدهکار خواهیم بود. من سختی‌های زیادی در سینما کشیدم، ولی بازهم ادامه می‌دهم. برخی افراد به جای اینکه دست به دست هم دهند و موقعیت بهتری را برای ساخت فیلم ایجاد کنند، حاشیه درست می‌کنند.
نمی‌دانم که این حاشیه‌ها چطور درست می‌شود. امیدوارم بتوان این حاشیه‌ها را از سینمای مشهد کنار گذاشت. استعداد‌های فراوانی در مشهد وجود دارند، چه در بازیگری و چه در پشت صحنه که باید بتوان آنها را درست برنامه ریزی و مدیریت کرد تا وارد حاشیه نشوند.
او می‌افزاید: بااین حال همدلی خوبی در مشهد میان اهالی سینما وجود دارد. هزینه‌های تولید فیلم در مشهد نسبت به تهران کمتر و از نظر لوکیشن نیز بسیار متنوع است. سرمایه گذاران باید بیشتر به سینمای مشهد توجه کنند. اگر کار درست و حرفه‌ای انجام شود، سرمایه هدر نمی‌رود. سازمان‌های دولتی نیز خیلی می‌توانند کمک کنند. موضوع فیلم ما به خیلی از سازمان‌ها ربط داشت، ولی هرجا که رفتیم، فقط حمایت معنوی از ما کردند و درنهایت لوکیشن در اختیارمان گذاشتند، ولی از نظر مالی حمایت نشدیم.