به گزارش شهرآرانیوز، خانواده پس از جست‌وجو‌های بسیار دست‌به‌دامان عبدالحمید مولوی، رئیس اداره بهره‌برداری و امور ثبتی املاک آستان‌قدس، می‌شوند تا از طریق نامه یا تلگراف بخواهند برای کشف قضیه ربودهشدن این دختر یاری‌شان کند. در نخستین نامه حسین قبادی به عبدالحمید مولوی چنین آمده است: «مقام معظم نیابت تولیت عظمای آستان‌قدس. با کمال احترام به عرض مبارک می‌رساند، به‌طوری‌که از طریق اداره کندکلی سرخس هم تلگرافاً قضیه ربودهشدن طفلم به استحضار عالی رسید، اینک هم که از نزدیک موفق به پابوسی آن مقام‌معظم نشده‌ام، وظیفه دانستم جان‌نثار هم دادخواهی خود را مجدداً و به این وسیله عرضه دارم که توجهی نسبت به این مخدوم جان‌نثار فرموده، ترحماً اقدامی مبذول فرمایید که خون این طفل بیگناه پایمال نشده و مجرمین به تعقیب قانونی خودشان برسند. به دعاگویی وجود اقدستان اشتغال دارم. با تقدیم احترامات عالیه: حسین قبادی، مباشر املاک آستانقدسرضوی.»
در ادامه، نامه‌های دیگری نیز به دست مرحوم عبدالحمید مولوی می‌رسد که قبادی از او درخواست می‌کند با‌توجه‌به طولانی‌شدن زمان دزدیده‌شدن فرزندش، یک بازپرس ویژه از مشهد به سرخس بفرستد تا بازجویی از مردم محلی را آغاز کند. مولوی برای کمک به قبادی پیگیر این درخواست می‌شود و نامه‌ای به نجفی‌فردوسی، دادستان وقت مشهد، می‌نویسد تا برای رسیدگی هرچه‌سریع‌تر به این موضوع و پیدا‌کردن فرزند او اقدام کنند. در یکی از آن‌ها این‌طور سیاهه شده است: «عطف به نامه۲۳۴۰ مورخ۱۸/۳/۳۰، پرونده در شعبه سوم بازرسی در جریان رسیدگی است. دستورات لازم به گروهان ژاندارمری سرخس داده شده و با اعلامی که ژاندارمری نموده، اعزام مستنتق [(بازپرس)] به محل فعلاً ضرورتی ندارد؛ البته در صورت لزوم اقدام خواهد شد.» متأسفانه با وجود پیگیری‌های بسیار، دختر حسین قبادی هرگز پیدا نمی‌شود و سرنوشت او برای همیشه به‌صورت یک معما و ابهام باقی می‌ماند.