«خوشنویسی سبب تقویت درس‌ها می‌شود، مثلا املا. وقتی خوش‌خط باشید، طبیعتا با دقت بیشتری می‌نویسید و این دلیلی می‌شود که اشتباه‌هایتان کاهش پیدا کند.»
آنچه خواندید عقیده‌ی علی طاهری، دانش‌آموز کلاس ششم دبستان پسرانه‌ی ثامن‌الائمه، درباره‌ی خوش‌خطی است. او خوشنویسی را از کلاس اول دبستان با آموزش در مدرسه آغاز کرده و اکنون جزو برترین‌های منطقه در این هنر ارزشمند است. گفت‌وگوی ما با علی را بخوانید.
معلم کلاس اولم مرا به یکی از مسئولان مدرسه که خوش‌نویس بود معرفی کرد و در مدرسه به من خط تحریری آموزش دادند. از کلاس دوم، کلاس خط رفتم و از کلاس پنجم، خط نستعلیق را با قلم‌نی آغاز کردم.
سال پیش که سطح نستعلیقم به اندازه‌ی قابل قبولی رسید، آموزش خط نسخ را هم شروع کردم و اکنون خط نسخ را با قلم کار می‌کنم.
به خوشنویسی علاقه‌ی بسیاری دارم و به نظرم ۹۰ درصد آنچه به عنوان استعداد می‌شناسیم همان علاقه است که سبب پیشرفت من هم در این هنر شده است.
هر پیشرفتی، خود، یک موفقیت است، اما نخستین پیروزی من در کلاس اول اتفاق افتاد که در مسابقات «دست‌نوشته‌های طلایی» توانستم مقام نخست را کسب کنم.
پس از آن، امسال موفق شده‌ام در مسابقات آموزش و پرورش مقام اول ناحیه را به‌دست بیاورم. پیروزی، برخلاف شکست همیشه احساس خوش‌حالی را به دنبال دارد. من هم از این موفقیت‌ها خیلی شادم.
بهترین حس با خوشنویسی
خوشنویسی فقط عاملی برای شادی من نیست بلکه به‌عنوان یک هنر ارزشمند و مهارتی که به آن علاقه دارم بهترین حس را از این توانایی دریافت می‌کنم. برای خوش‌حالی به اتفاقات زیادی نیاز نیست.
مثلا وقتی در یک کلاس خیلی خوب که می‌دانم سبب پیشرفتم می‌شود نام‌نویسی کنم شاد می‌شوم، اما وقتی ناراحت می‌شوم، معمولا باید خودبه‌خود حل شود و راه خاصی برای برطرف شدن آن نمی‌شناسم!
ادب آداب دارد
هنر خوشنویسی هنر بسیار مهمی است. وقتی نزد استاد می‌روید، معمولا نخستین سرمشقی که می‌گیرید این جمله است: «ادب آداب دارد.»
یعنی از همان ابتدا که خوشنویسی را آغاز می‌کنید، جملاتی را می‌نویسید و تمرین می‌کنید که بر شما تأثیر خوب دارد و با ادبیات انس می‌گیرید.
آموختن هر رشته‌ای هزینه‌ها و سختی‌های خودش را دارد، اما به‌نظر من، اگر برای خوشنویسی دنبال وسایل باکلاس نباشیم، یکی از هنرهای بسیار کم‌خرج است.
مثلا برای یادگیری خط تحریری فقط به یک کتاب و زیردستی ساده، یک خودکار معمولی مانند بیک و یک کاغذ ساده نیاز داریم. این هنر از سوی اهل‌بیت (ع) نیز سفارش شده است. مثلا امام علی (ع) می‌فرماید: «خوشنویسی را فرا بگیرید، زیرا یکی از کلید‌های روزی است.»
البته روزی هم می‌تواند ثروت و آرامش برای انسان به دنبال داشته باشد.
هرروز تمرین می‌کنم
اکنون مادرم استادم هم محسوب می‌شود، اما برای آموزش، کلاس هم می‌روم. برای گذراندن کلاس‌ها همیشه با پدرم از مصلی به احمدآباد می‌رویم. پدر و مادرم برای پیشرفت من خیلی زحمت می‌کشند که از آن‌ها خیلی ممنونم.
خط تحریری یا خودکاری را مانند قلم‌نی تمرین می‌کنم و برای هردو به یک اندازه وقت می‌گذارم. برای تمرین، برنامه‌ریزی ویژه‌ای ندارم، اما حتما روزی یک مرتبه تمرین خوشنویسی انجام می‌دهم.
برای خوش‌نویس شدن به توانایی ویژه‌ای نیاز نیست. فقط علاقه است که عامل پیشرفت می‌شود. معمولا افرادی که مرا نمی‌شناسند ابتدا که خطم را می‌بینند شگفت‌زده می‌شوند و باور نمی‌کنند کار من باشد.
این تشویقی برای پیشرفت بیشترم است. جز خوشنویسی تاکنون در مسابقه‌ی دیگری شرکت نکرده‌ام، اما در رشته‌های هنری گرافیک و طراحی با موبایل و ورزشی پینگ‌پنگ و کاراته موفق بوده‌ام.
آموختن یک مهارت لازم است
از استادان بزرگ خوشنویسی، استاد بزرگ نستعلیق، استاد امیرخانی، برایم شناخته‌شده است که تقریبا معروف‌ترین استاد خوشنویسی در ایران به شمار می‌رود.
استاد عبادی، از بهترین استادان خطوط عربی، استاد و الگوی من در خوشنویسی است و قدردان ایشان هستم.
خوشنویسی یک مهارت و هنر است. در آینده هر شغلی داشته باشم حتما خوشنویسی را هم به عنوان شغل دوم انتخاب می‌کنم.
به هم‌سن‌وسالانم هم پیشنهاد می‌کنم حتما از الان دنبال آموختن یک هنر و مهارت یا ورزش باشند و از امروز روی خودشان سرمایه‌گذاری کنند که منفعت آن از سرمایه‌گذاری روی بورس و دلار و ... خیلی بیشتر است.