به گزارش شهرآرانیوز؛ برای شروع سفر خود، باید نقطه شروعی برای اولین پیدایش انسان مدرن (هوموساپینس) ایجاد کنیم. بسیاری از انسان‌شناسان موافق هستند که انسان‌های مدرن حدود ۳۰۰ هزار سال پیش ظهور کردند.
با این حال، برای اهداف تخمین جمعیت‌شناختی، محققان اغلب نقطه شروع محافظه‌کارانه‌تری را حدود ۵۰ هزار سال پیش در نظر می‌گیرند، زمانی که انسان‌ها شروع به نشان دادن ویژگی‌های رفتاری مدرن، مانند خلق هنر و استفاده از ابزار کردند.
دوره پارینه سنگی فوقانی، حدود ۴۰ هزار سال پیش آغاز شد و شاهد ظهور ابزار‌ها و فناوری‌های پیچیده‌تر بود. پیشرفت‌هایی که توسط این انسان‌های مدرن انجام شد شامل استفاده از سوزن‌های با جنس استخوانی، قلاب ماهی، زوبین، نجاری و چسب بود. این ابزار‌های پیچیده امکان شکار، ماهیگیری و ایجاد لباس‌های پیچیده و سایر اشیاء را فراهم می‌کرد.
علاوه بر این، دوران پارینه سنگی بالایی، برای اولین نمونه‌های شناخته شده بیان هنری، مانند نقاشی‌های غار و مجسمه‌های حکاکی شده، قابل توجه است که نگاهی اجمالی به توانایی‌های شناختی و خلاق اجداد ما ارائه می‌دهد.تخمین اندازه جمعیت انسان‌های اولیه به دلیل فقدان سوابق مکتوب و شواهد باستان‌شناسی محدود کار چالش‌برانگیز است.محققان برای حدس‌های آگاهانه به روش‌های غیرمستقیم مختلفی تکیه می‌کنند. آنان ظرفیت تحمل محیط‌های باستانی را بررسی و تنوع ژنتیکی را مطالعه می‌کنند تا بینشی در مورد پویایی جمعیت اولیه به دست آورند.
در طول تاریخ بشر، اجداد ما بیشتر به‌عنوان شکارچی زندگی می‌کردند. برآورد‌ها نشان می‌دهد که جمعیت جهان در این دوره نسبتاً کوچک بوده و احتمالاً بین یک تا ۱۰ میلیون نفر بوده است. رشد جمعیت به دلیل نرخ بالای مرگ‌ومیر و منابع محدود، کند بود. با این حال، حدود ۱۰ هزار سال قبل از میلاد، انقلاب کشاورزی به طور قابل‌توجهی مسیر جامعه انسانی و پویایی جمعیت را تغییر داد.
جمعیت انسانی با توانایی تولید غذای اضافی، با سرعت بیشتری شروع به رشد کرد. تا سال یک پس از میلاد، تخمین‌ها جمعیت جهان را تقریباً ۳۰۰ میلیون نفر می‌دانند.
درک نرخ زادوولد تاریخی در تخمین تعداد کل انسان‌هایی که تاکنون زندگی کرده اند بسیار مهم است. نرخ زادوولد تحت تأثیر عوامل متعددی ازجمله شیوه‌های فرهنگی، شرایط اقتصادی و میزان مرگ‌ومیر است.در جوامع ماقبل صنعتی، نرخ زادوولد بالا بود و اغلب از ۴۰ تولد در هر ۱۰۰۰ نفر در سال فراتر می‌رفت. با این حال، نرخ بالای مرگ‌ومیر نوزادان و کودکان به این معنی است که بسیاری از این تولد‌ها منجر به رشد طولانی‌مدت جمعیت نمی‌شود.
انقلاب صنعتی تغییرات قابل‌توجهی از جمله بهبود در پزشکی، بهداشت و تولید مواد غذایی به وجود آورد. این پیشرفت‌ها منجر به کاهش نرخ مرگ‌ومیر و رشد پایدار جمعیت شد. در نتیجه، جمعیت جهان از حدود یک میلیارد نفر در سال ۱۸۰۰ به بیش از ۷میلیارد نفر در اوایل قرن بیست‌ویکم رسید.جمعیت‌شناسان برای دستیابی به تعداد کل انسان‌هایی که تاکنون زندگی کرده اند، رویکرد سیستماتیک را دنبال می‌کنند. آنان تاریخ بشر را بر اساس تغییرات عمده تکنولوژیکی، فرهنگی و اجتماعی به دوره‌های مختلف تقسیم می‌کنند.
هر دوره دارای اندازه جمعیت و نرخ تولد متفاوت است. محققان میانگین اندازه جمعیت را برای هر دوره تخمین می‌زنند و تعداد کل تولد‌ها را با ضرب میانگین جمعیت در نرخ تولد و طول دوره محاسبه می‌کنند. این محاسبه نشان دهنده این واقعیت است که جمعیت‌ها ساکن نبودند و در طول زمان رشد کردند. در نهایت، محققان تعداد تولد‌ها را در تمام دوره‌ها جمع می‌کنند تا به کل برسند.جمع‌بندی این تخمین‌ها در مجموع حدود ۷۸.۴۸ میلیارد تولد را نشان می‌دهد. تعدیل‌ها و تخمین‌های دقیق‌تر، مانند آنهایی که از PRB انجام می‌شود، معمولاً منجر به رقمی می‌شود که به‌طور گسترده مورد استناد قرار می‌گیرد و تقریباً ۱۰۸ میلیارد نفر از زمان طلوع بشریت روی زمین زندگی، راه‌رفته و از بین رفته‌اند.در حالی که رقم ۱۰۸ میلیارد تخمینی است، نگاهی اجمالی به مقیاس عظیم وجود انسان بر روی زمین ارائه می‌دهد. این عدد ما را به یاد تاریخ طولانی و متنوع گونه ما و زندگی‌های بی‌شماری می‌اندازد که داستان انسان را شکل داده است.
مردم ایران ساکنان کشور ایران در باختر آسیا هستند که جمعیت آن نزدیک به ۸۸/۵۹۲/۸۳۴ تن است. بر پایه آمار سال ۱۳۹۸، جمعیت ایران در حدود یک سده، ۸ برابر شده‌است. هرچند که در دهه‌های اخیر، باروری در این کشور کاهش داشته و حرکت جمعیت به سوی سالخوردگی است. میان سال‌های ۱۳۳۵ تا ۱۳۹۵، هر سال به‌طور میانگین، یک میلیون تن به جمعیت ایران افزوده شد. میزان کلی باروری در این کشور، نزدیک به ۲٫۱ است.
بر اساس آمار سال ۲۰۱۸ میلادی گروه بانک جهانی، رشد جمعیت سالانهٔ ایران، ۱٫۴ درصد بوده‌است.آمار سال ۲۰۲۰ نیز اعلام می‌کند که میزان زاد ولد ۱۶٫۳ در هر ۱۰۰۰ تن و میزان مرگ‌ومیر ۵٫۳ در هر ۱۰۰۰ تن بوده‌است؛ بر پایه همین آمار، نسبت جنسی نیز ۱۰۲٫۸ مرد به ازای هر ۱۰۰ زن بود. مناطق شهری تهران، مشهد، اصفهان، کرج، شیراز و تبریز، به ترتیب، بزرگ‌ترین کانون‌های جمعیتی ایران هستند.
همچنین، بر پایهٔ سرشماری همگانی در آبان ۱۳۹۵، جمعیت این کشور ۷۹٬۹۲۶٬۲۷۰ میلیون تن، تراکم جمعیت در هر کیلومتر مربع ۴۸٫۵ تن، و میانگین رشد سالانهٔ جمعیت معادل ۱٫۲ درصد بوده‌است. در چند سال اخیر، رشد موالید نزدیک ۱٫۴ درصد بوده و در سال ۱۳۹۲ یک‌میلیون و ۴۷۱ هزار و ۸۳۴ موالید به ثبت رسیده‌است.بر پایهٔ سرشماری سال ۱۳۹۵ دارای ۷۹٬۹۲۶٬۲۷۰ تن جمعیت است که شامل ۷۸٬۱۶۶٬۸۲۲ ایرانی، ۱٬۵۸۳٬۹۷۹ افغانستانی، ۳۴٬۵۳۲۰ عراقی، ۱۴۰٬۳۲۰ پاکستانی، ۷۱٬۳۱۰ ترکیه ای، ۲۰۸٬۰۴۴ سایر کشور‌ها و ۱۰۵٬۰۶۰ اظهار نشده می‌باشد.
نزدیک یک و نیم تا دو میلیون تن اتباع غیرمجاز افغانستانی و ایرانیان خارج از کشور که بین سه تا شش میلیون تن برآورد می‌شوند، لحاظ نشده‌اند و در برخی مناطق شرقی و جنوبی ایران هم گروه زیادی بدون شناسنامه و مدارک هویتی هستند.