به گزارش شهرآرانیوز، در عربستان پیش از اسلام زن هیچ جایگاهی نداشت. زن به عنوان کنیزی که در خدمت مرد قرار می‌گرفت تا کار‌های خانه اش را انجام دهد، ایفای وظیفه می‌نمود.
او در مسائل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ... حق دخالت و اظهارنظر نداشت. در چنین شرایطی بود که اسلام ظهور نمود، دیگر به جنس انسان اهمیتی نمی‌داد بلکه انسانیت وی حائز اهمیت بود. زنان صاحب حق و حقوقی شدند و دیگر کمتر مورد ظلم قرار می‌گرفتند. در چنین شرایطی که دختران زنده به گور می‌شدند و برای زنان در جامعه هیچ شخصیتی قائل نبودند. حضرت زهرا علیهاالسلام پا به عرصه هستی نهاد و همگان از کار‌های پیامبر (ص) نسبت به ایشان تعجب می‌کردند.
با بررسی تاریخ روز مباهله پی می‌بریم که خود حضرت زهرا (س) آن قابلیت را داشته و از مقام والای معنوی برخوردار بودند که به همراه پیامبر (ص) به مباهله می‌روند. چرا که در درگاه الهی قرب داشته و دعا یا نفرین ایشان به استجابت می‌رسید.
«مباهله» نفرین کردن دو فرد یا دو گروه بر علیه یکدیگر در یک امر مذهبی است که با تضرّع از خدا می‌خواهند دروغگو را رسوا سازد.
گروهی از مسیحیان نجران به سرپرستی سه چهره سرشناس آنان؛ «عاقب»، «محسن»، و «اسقف» به همراه دو چهره مشهور یهودیان به مدینه وارد شدند و به محضر پیامبر گرامی رفتند تا در مورد رسالت و تعالیم آسمانی او، تحقیق و بررسی نموده و درباره چگونگی برخورد با آن پدیده جدید و پر جاذبه، تصمیمی بگیرند.
پس از تشرّف آنان به محضر پیامبر، سرشناس‌ترین چهره گروه که اسقف نام داشت، خطاب به پیامبر گرامی گفت:
عالی جناب! پدر «موسی» که بود؟
پیامبر فرمود: «عمران»
او پرسید: پدر «یوسف» که بود؟
پیامبر پاسخ داد: «یعقوب»
اسقف پرسید: پدر و مادرم فدایت باد! پدر شما چه نام دارد؟
پیامبر فرمود: «عبدالله»
پرسید: پدر «مسیح» کیست؟
پیامبر ساکت شد. در این هنگام بود که جبرئیل با این پیام فرود آمد که: عیسی روح خدا و کلمه اوست. «هو روح الله و کلمته»
اسقف پرسید: آیا سخن شما بدین معناست که روح بدون جسد می‌باشد؟
پیامبر باز هم ساکت شد که خداوند به او وحی فرمود که: انّ مثل عیسی عندالله کمثل آدم خلقه من تراب ثم قال له کن فیکون؛ بی‌تردید مَثَل عیسی نزد خدا همانند مَثل آدم است. وی را از خاک آفرید و به او گفت: «موجود باش!» پس وجود یافت.
اسقف با شنیدن آیه شریفه، ناگهان از جای خود پرید و گفت:ای محمّد! ما این مطلب را نه در تورات یافته‌ایم و نه انجیل و نه زیور ... تنها از شما این مطلب را می‌شنویم.
اینجا بود که آیه شریفه مباهله آیه ۶۱ سوره آل عمران فرود آمد: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ؛ بنابراین، پس از فرارسیدن علم به تو، هر کس درباره او [حضرت عیسی (ع)]، با تو به چالش برخیزد، به او بگو: بیایید تا فرزندانمان و فرزندانتان، و زنانمان و زنانتان، و جان‌هایمان و جان‌هایتان را فراخوانیم، آنگاه (به درگاه خداوند) زاری [تضرّع]کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم».
گروه اعزامی مسیحیان «نجران» گفتند: عالی جناب! این سخن شما بر ما گران است که «مسیح» از خاک آفریده شده است، امّا دعوت به مباهله برای روشن شدن حقانیّت و درستی دیدگان یکی از دو طرف از سوی شما به راستی کاری منصفانه و منطقی و آزادمنشانه است. از این رو هنگامه مباهله را مقرّر فرمایید.
پیامبر فرمود: به خواست خدا فردا پس از نماز صبح، مباهله انجام خواهد شد.
وقت مباهله فرا رسید. قبلاً پیامبر و نمایندگان نجران، توافق کرده بودند که مراسم مباهله در نقطه‌ای خارج از شهر مدینه، در دامنه صحرا انجام بگیرد.
اسقف مسیحی به نمایندگان نجران گفته بود در مراسم مباهله نگاه کنید، اگر محمد با فرزندان و خانواده اش برای مباهله آمد، از مباهله با او بترسید و اگر با یارانش آمد با او مباهله کنید، زیرا چیزی در بساط ندارد. پیامبراکرم (ص) به همراه حضرت علی، امام حسن و امام حسین و حضرت فاطمه علیهم السلام به سمت صحرا رفت. از آن سو نمایندگان نجران در حالی که اسقف آنها پیشاپیش حرکت می‌کرد به محل رسیدند.
وقتی پیامبر را دید از همراهان، ایشان پرسید که به او گفتند: این پسرعمو و داماد او و محبوبترین خلق خدا نزد او است و این دو پسر، فرزندان دختر او از علی علیه السلام هستند و آن بانوی جوان، دخترش فاطمه علیها السلام است که عزیزترین مردم نزد او، و نزدیک‌ترین افراد به قلب او است. به اسقف گفته شد که برای مباهله قدم پیش گذار.
اسقف گفت: نه، من مردی را می‌بینم که نسبت به مباهله با کمال جرات اقدام می‌کند و می‌ترسم راستگو باشد من چهره‌هایی را می‌بینم که هرگاه دست به دعا بلند کنند و از درگاه الهی بخواهند که بزرگترین کوه‌ها را از جای برکند، فوراً اینطور خواهد شد. بنابراین، هرگز صحیح نیست ما با این افراد مباهله نمائیم. زیرا بعید نیست که همه ما نابود شویم، و ممکن است دامنه عذاب گسترش پیدا کند، و همه مسیحیان جهان را بگیرد و در روی زمین حتی یک مسیحی باقی نماند. نمایندگان نجران وقتی که دیدند پیامبراکرم (ص) نزدیکان و عزیزان خود را برای مباهله به همراه آورده است، دریافتند که رسول الله (ص) به دعوت و دعای خود اعتقاد راسخ دارد، والا یک فرد مردد، عزیزان خود را در معرض بلای آسمانی و عذاب الهی قرار نمی‌دهد.
بررسی فضایل آسمانی و ویژگی‌های قرآنی معصومان (ع) یکی از راهکار‌های افزایش معرفت و شعور نسبت به این انوار‌های مقدس شمرده می‌شود. از آیاتی که در شأن حضرت زهرا (س) قرار داده شده، آیه مباهله است.