تکریم خانواده و  تعظیم در برابر پیشکسوت

خانواده یک نهاد مقدس است و  با همه کوچکی اش، نقشی بزرگ در ساخت جامعه موفق دارد. خانواده است که اصالت می‌آفریند. دارندگان اصالتِ خانوادگی اند که به اصلاح می‌پردازند و صلاحیت‌های اجتماعی را تولید می‌کنند. از همین منظر، «خانواده دار» یک تعبیر سرشار از تعریف است برای کسانی که‌ می‌خواهیم شخصیت قوام یافته شان را بیان کنیم.

یادم هست سید آزادگان دفاع مقدس، شهید ابوترابی، می‌گفت در ازدحام شداید و سختی‌های اسارت تنها کسانی تا آخر سرفراز‌ می‌ماندند که از اصالت خانوادگی برخوردار بودند. واقعیت هم همین است. اینان از اسب هم اگر بیفتند، از اصل نمی‌افتند. به همین دلیل است که‌ می‌گویند اگر از کنار یک فرد اصیل، اما ورشکسته بگذری، بعد سال‌ها باز عطرِ اصالت به مشام می‌رسد، اما از نوکیسه صد فرسنگ هم که دور باشی، باز بوی تعفن حقارت، آزارت می‌دهد. 

خانواده در فرهنگ ملی ما هم شأنی متمایز دارد و هم در آموزه‌های مکتبی ما از جایگاهی ممتاز برخوردار است. براین اساس است که ۲۵ ذی الحجه، روز نزول سوره انسان و آیه هل أتی در شأن اهل بیت (ع) مطهر پیامبراکرم (ص)، در تقویم رسمی کشور به عنوان «روز خانواده و تکریم بازنشستگان» نام گذاری شده است. این نام گذاری باید ما را به تکریم خانواده و تأمل در شأن بازنشستگان وادارد. 

متأسفانه امروز، هم نهاد خانواده آماج تیر‌های مسموم قرار می‌گیرد و هم بازنشستگان به چالش‌هایی گرفتار می‌شوند که مثل مرداب مسموم سلامتشان را تهدید می‌کند. هجوم به نهاد خانواده را‌ می‌شود در سیاهه کار‌های بیگانگان دید، اما در زخم‌هایی که بر پیکر بازنشستگان می‌نشیند، رد دست‌های خودمان نمایان است. دشمن اگر چنین کند، به اقتضای ذات خویش رفتار کرده است. به جز این هم توقع داشتن، شرط عقل نیست، اما درباره بازنشستگان باید به سمتی برویم که با اصلاح برنامه‌ها و رفتارها، آنچه از دوست توقع می‌رود، محقق شود. 

به این نکته ظریف هم توجه داشته باشیم که بازنشستگانِ امروز آینه فردای شاغلان هستند. توجه به امور اینان، نسل فعال امروز را به فعالیت مضاعف تشویق می‌کند، اما این سکه را روی دیگری نیز هست که‌ می‌تواند کوشندگان امروز را از تکاپو بازدارد، چه اینکه وقتی ببینند پیش گامان آنان با پای خسته و آرزو‌های محال زمین گیر شده اند، انگیزه کار بیشتر در آن‌ها هم می‌میرد. از آسیابی که بی گندم می‌چرخد، آردی به دست نمی‌آید که شاطر از آن رونق سفره بپزد.

اگر خواهان تلاش و تکاپوی کارگران و کارمندان هستید، با پیشکسوتان آنان به تکریم رفتار کنید. نماد این تکریم هم در ارتقای وضعیت معیشتی شان به چشم خواهد آمد. باری، جامعه سالم و صالح به خانواده منسجم و مؤمن نیاز دارد. عرصه تولید هم به کوشندگی همه دست‌هایی است که در کارند. این هم با رعایت شأن بازنشسته و حرمت نهاد خانواده میسر می‌شود. این مسیر را هموار کنیم.