به گزارش شهرآرانیوز، این روال معمول است که در جریان هر انتخاباتی شاهد شکل‌گیری تشکل‌ها و جمعیت‌هایی باشیم که کارشان تبلیغ نامزد مدنظرشان است؛ اما جهت‌گیری‌های افراطی در محافل عمومی، خانوادگی و دوستانه و جمع همکاران گاهی دل‌خوری‌هایی را به‌دنبال دارد. این درحالی است که این مشاجره و دعوا‌های بی‌پایه‌واساس اصل انتخابات را به حاشیه می‌راند.
مصطفی عادلی پور مثل خیلی از جوان‌های دیگر به آینده سرزمینی که در آن زندگی می‌کند، علاقه‌مند است. بااین حال، او معتقد است انتخابات که باید نشان دهنده بلوغ فکری و اجتماعی یک ملت در برابر یک رویداد مهم سیاسی باشد، نباید تبدیل به بستری برای از بین رفتن اتحاد و انسجام جامعه شود.
او اگرچه که معتقد است اختلاف نظر در زمینه انتخاب کاندیدای اصلح برای ریاست جمهوری حتی در میان اعضای یک خانواده هم طبیعی است، اما این را هم می‌گوید: با این حال هنوز به این بلوغ سیاسی نرسیده ایم که حرف دیگرانی را که ممکن است با ما هم نظر نباشند، در این زمینه بشنویم و به نظرات آن‌ها احترام بگذاریم. مصداق آن در خانواده‌ها زیاد است که به دلیل حمایت از کاندیدای مدنظرشان و رأی دادن به او باعث دل خوری برخی اعضای خانواده شده اند.
تحمیل سلیقه شخصی به دیگران برای انتخاب کاندیدای مدنظر گاه آن قدر بالا می‌گیرد که به گلاویزشدن و یقه کشی ختم می‌شود. این موضوع را در دور اول انتخابات امسال در یکی از حوزه‌های انتخاباتی شهر مشهد به چشم خودمان دیدیم.
روح ا... خدمتگزار، یکی دیگر از همشهریان مشهدی، ریشه این مسئله را در ضعف فرهنگی می‌داند که باعث شده است به جای احترام به نظرات یکدیگر و گفتگو و شنیدن حرف‌های هم، همیشه بخواهیم ثابت کنیم ما بهتر می‌فهمیم. باید این فضا را به میدان رقابتی سالم برای انتخاب نامزد‌هایی تبدیل کنیم که همه تأییدشده شورای نگهبان هستند. ما حق قضاوت کردن هیچ کدامشان را نداریم. تا زمانی که جامعه دوقطبی باشد و بین طرف داران نامزد‌ها کینه و اختلاف سلیقه وجود داشته باشد، کشور به جایی نخواهد رسید و نمی‌توان رشد و توسعه‌ای را برای آینده آن پیش بینی کرد.
او ادامه می‌دهد: اگر برگزاری انتخابات در کشور نماد زنده بودن دموکراسی در کشور تلقی می‌شود، باید قواعد درست بازی را هم برای تحقق این موضوع فراهم کرد. من خانواده‌های زیادی را سراغ دارم که اختلاف نظر برای انتخاب کاندیدای مدنظر باعث کدورت بین اعضای آن‌ها شده است. به این‌ها اضافه کنید که این موضوع فضا‌های کاری و مجموعه‌های اداری ما را هم تحت تأثیر قرار داده و پافشاری برخی‌ها برای اقناع دیگران چالش‌هایی ایجاد کرده است.
حسین مهربانی فر، استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه علوم اسلامی رضوی، هم درباره این موضوع می‌گوید: متأسفانه گفت وگومداری و شنیدن حرف‌های همدیگر در اجتماع ما جا نیفتاده است و افراد به جای صحبت کردن، بیشتر به دنبال اقناع طرف مقابل هستند. از اینکه رقیب را سر جای خودش بنشانند، احساس پیروزی می‌کنند و لذت می‌برند.
او صحبت هایش را با بیان این موضوع ادامه می‌دهد: به نظرم واقع بین بودن مسئله‌ای است که در این ایام از آن غافلیم. برخی از ما یاد نگرفته ایم در همه جریان‌ها و اتفاقاتی که می‌افتد، واقع بین باشیم، به ویژه در حوزه سیاست. این موضوع خیلی مهمی است که نگاه صفروصد به کاندیدا‌ها نداشته باشیم. اینکه افراطی عمل کنیم و از یک گزینه فرشته بی عیب ونقص بسازیم و طرف مقابل را سیاه و بد جلوه بدهیم، فقط به دوقطبی شدن اجتماع دامن می‌زند. درحالی که باید بدانیم این طور نیست.
به گفته این جامعه شناس، با وجود چالش‌های زیادی که در اجتماع هست، ما از هر گزینه‌ای که انتخاب شود، نباید انتظار معجزه داشته باشیم که بتواند همه مسائل و معضلات را حل کند. ما باید این آگاهی را داشته باشیم که شعار‌هایی که برخی نامزد‌ها مطرح می‌کنند، بر طبق قانون قابلیت اجراشدن ندارد. واقع بین بودن را فراموش نکنیم.
او اعتقاد دارد: برای مصون ماندن از سیاست زدگی و جلوگیری از افراط و تفریط در هر موضوعی باید کرسی‌های آزاداندیشی و نقد و انتقاد در فضا‌های دانشجویی برگزار شود و آن‌ها باید تعامل درست و انتقاد سازنده را یاد بگیرند. حتی این مسئله باید به پیش‌تر از این و انجمن‌های دانش آموزی برسد و این فرصت را در اختیار آن‌ها قرار بدهیم که راحت اظهارنظر کنند و حرف بزنند، بدون اینکه بخواهند طرف مقابل را تخریب کنند.
مهربانی فر کلامش را این طور خلاصه می‌کند: تفاوت‌ها دنیای ما را زیبا می‌کند و اگر باور به این تمایز‌ها نبود، خدا همه جهان را یک شکل و یکسان می‌آفرید. در راستای انتخابات هم باز هم تأکید دارم به جای هرگونه مناقشه و جبهه گیری با هم حرف بزنیم. صحبت کردن برای رسیدن به نتیجه بهتر خیلی مهم است و می‌توانیم راه و گزینه‌ای را انتخاب کنیم که ما را به تعالی می‌رساند.