پس از نام و یاد خدای بزرگ و مهربان و سلام به شما بچه‌های عزیز، امیدواریم که خوب و خوش باشید و قدر لحظه‌لحظه‌ی زندگی‌تان را بدانید.
اگر نگاهی به تقویم انداخته باشید، حتما دیده‌اید که ۱۷ مرداد را به مناسبت شهادت شهید مهدی صارمی، خبرنگار ایرانی در کنسولگری افغانستان، روز خبرنگار نام‌گذاری کرده‌اند.
دیروز وقتی از طرف فرهنگ‌سرا به مناسبت هفته خبرنگار به یکی از روزنامه‌های شهر رفتیم، همه ذوق‌زده بودیم. همه‌ی بچه‌ها دلشان می‌خواست بدانند چه‌طور می‌شود خبرنگار و گزارشگر شد.
ما از بخش‌های مختلف روزنامه دیدن کردیم و به تحریریه که محل کار خبرنگاران، گزارشگران، نویسندگان و عکاسان خبری بود رسیدیم. در آنجا مدیر تحریریه برای ما درباره‌ی خبرنگاری صحبت‌هایی کرد که خیلی جالب بود.
دبیر تحریریه گفت: «وقتی که پای شغل‌ها به میان می‌آید، خبرنگاری حرفه‌ای است به‌ظاهر لذت‌بخش و شیرین، اما در واقع، شغلی پر از سختی و در بعضی جاها طاقت‌فرساست که اگر عشق به کار و علاقه‌مندی به مردم نبود، اصلا ممکن بود به وجود نیاید.
امروزه شغل خبرنگاری جزو شغل‌های پرخطر در دنیا به‌حساب می‌آید.
خبرنگار نیازهای جامعه را درک می‌کند و برای انتشار آن، خود را مسئول می‌داند و چون چشم وگوش جامعه است، رابط بین مردم و مسئولان هم هست.
خبرنگار نمی‌تواند بی‌تفاوت باشد. گزارشگران رادیو و تلویزیون، خبرنگاران خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری، روزنامه‌نگاران، دبیران، سردبیران و حتی عکاسان و تصویربرداران خبری، همگی، خبرنگار هستند.
حرفه‌ی خبرنگاری هم شیرینی، هم تلخی، هم شوری دارد. یک خبرنگار جنگ با صحنه‌های خطرناک و سختی روبه‌رو می‌شود که باید آنچه می‌بینید را درست منتقل کند تا اثرگذار باشد.
تا زمانی که افراد خبرنگار نشوند و با سختی‌های آن دست و پنجه نرم نکنند، کسی این شغل پرمشغله، سخت و کم‌درآمد را لمس نمی‌کند.
ابزار خبرنگار خودکار و کاغذ یا همین ضبط کوچک و تلفن همراه اوست اما همین ابزار کوچک موجب به‌وجود آمدن مقاله‌ای خبری یا گزارشی می‌شود که راهی را می‌سازد، مدرسه‌ای آباد می‌شود، حادثه‌ای بخیر می‌گذرد و بیماری، سلامتی خود را به‌دست می‌آورد.
باید بدانید پیشینه‌ی خبرنگاری به زمانی برمی‌گردد که خط اختراع شد. در این دوره، خبرها را روی پوست می‌نوشتند و آن‌ها را در چهارراه‌ها نصب می‌کردند تا مردم از رویدادهایی که اتفاق افتاده بود باخبر شوند.
اولین خبرنامه‌ی منتشرشده در ایران به حدود سده‌ی سوم میلادی در ایران باستان و عهد فرمانروایی بابک با نام «روزنامک» به نشر می‌رسد. این خبرنامه اخبار مربوط به دولت را منتشر می‌کرد، دست‌نویس بود و روی پوست نوشته می‌شد.
بعدها با اختراع ماشین چاپ، روزنامه‌ای به نام «کاغذ اخبار» برای نخستین بار در زمان محمدشاه قاجار به مدیرمسئولی محمدصالح شیرازی انتشار پیدا کرد که آغاز فعالیت روزنامه‌ها و رونق شغل خبرنگاری امروزی شد.»
وقتی صحبت‌ها تمام شد و ما سؤالات خود را پرسیدیم، دیگر عصر شده بود و باید به خانه‌هایمان برمی‌گشتیم. ما از این بازدید مطالب مفید بسیاری یاد گرفتیم.