به گزارش شهرآرانیوز، شهادت اسماعیل هنیه، رئیس دفتر حماس، در تهران یک‌بار دیگر نشان داد که فرجام و مقصد مجاهدت، شهادت است؛ مقامی که فقط آنها که با خدا معامله کرده‌اند، به آن دست می‌یابند. در گفتگو با حجت‌الاسلام‌والمسلمین ابراهیم بهاری، کارشناس مذهبی، دلیل دست یافتن شهید به علو درجات و چگونگی ختم شدن مجاهدت‌ها به شهادت و همچنین شأن و مقام بلند شهدا را بررسی کرده‌ایم.
لذت شهادت بی‌بدیل است و ما روز قیامت، جایگاه و شأن و ابهت شهید را درک می‌کنیم؛ روزی که اقدام به شفاعت می‌کنند. آن زمان که مردم در صف حساب‌وکتاب هستند و شهدا در بهشت وارد شده‌اند، درحالی‌که هنوز در‌های بهشت گشوده نشده است. بنا بر روایات، شهدا تا ۷۰هزار نفر را همراه خود به بهشت می‌برند و درمقابل تعجب فرشتگان می‌گویند: «خدا به ما این امکان را داده است». همه اینها ضرورت تکریم مقام شهدا را نشان می‌دهد و به همین دلیل هم بسیاری از ما در گرفتاری‌ها و برای حوائج خود به شهدا متوسل می‌شویم.
خدای متعال در آیات قرآن وقتی می‌خواهد برای بندگان صالح خود اجر و مزد تعیین کند، به آنها وعده شهادت می‌دهد و در بیان مقام شهدا می‌فرماید: «لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ‌ا... أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ». این نشان از جایگاه والای شهید دارد که هم زنده است و با مرگ ظاهری، حیاتش به پایان نمی‌رسد و هم اینکه به مقام قرب و لقای الهی می‌رسد و درکنار خداوند روزی می‌خورد. منظور از این روزی داشتن، حیات معنوی و تأثیر و تأثر در دنیا و آخرت است و از لطف بی‌کران الهی به شهدا حکایت می‌کند.
شهید در آیات قرآن کریم، «گواه» هم معنا شده است و تا جایی اهمیت دارد که خداوند درباره خود نیز تعبیر شهید را به‌کار می‌برد و می‌فرماید: «کَفى بِالله شَهِیداً». خدا عالی‌ترین اجر را برای شهدا در نظر گرفته است؛ اجری والاتر از بهشت؛ چنان‌که به رسول خاتم (ص) می‌فرماید: «من کسی را که خیلی دوست داشته باشم، نزد خود می‌برم و مزد و خون‌بهای او خودم هستم». به تعبیر روایات، انسانی که به‌دنبال خدا باشد، او را پیدا می‌کند و با او انیس می‌شود؛ همین وعده انس و امید به چشیدن طعم آن در دوران دفاع مقدس، روحیه ایثار و مجاهدت را در رزمندگان ما تقویت می‌کرد.
به تعبیر شهیدآوینی، «شهادت هنر مردان خداست»، لذا هر انسانی به این هنر آراسته نیست. این ظلم است که برخی انسان‌ها در بستر از دنیا بروند؛ کسانی همچون حاج‌قاسم سلیمانی که حقشان بود بعد از آن همه مجاهدت به مقام رفیع شهادت برسند. شهادت چنان رفعت درجه‌ای دارد که روز عاشورا وقتی حضرت سیدالشهدا (ع) تنها ماندند و تک‌تک شهدا را صدا کردند و بعد فرمودند چرا جوابم را نمی‌دهید، بدن‌های مطهر شهدا تکان خورد و ندا رسید: «آیا می‌خواهی یارانت را زنده کنیم؟». حضرت پاسخ دادند: «نه؛ من می‌خواهم لذت در خون غلتیدن در راه تو را بچشم».
خون شهید اسماعیل هنیه و شهدای مقاومت و مظلومان غزه که در حدود ۱۰ماه گذشته بی‌گناه و مظلوم کشته شدند، قطعا به ثمر می‌نشیند و این وعده خداست. آنها نیز با تأسی به قاسم‌بن‌الحسن (ع)، شهادت را احلی‌من‌العسل می‌دانند. شهید هنیه زمانی همه سختگیری‌های دولت مصر برای حضور در تشییع سپهبد شهید حاج‌قاسم را به جان خرید و به تهران آمد و سه‌بار تکرار کرد «حاج‌قاسم شهیدالقدس است» و اکنون خود هم به صف شهدای قدس پیوسته است تا آن لذت بی‌مثال را بچشد.
رهبر معظم انقلاب در مراسم تنفیذ رئیس‌جمهور فرمودند: «خدایا! ما را به خیل عظیم شهدا برسان!». این تعبیر معظم‌له برگرفته از آموزه‌های روایی و دعایی ماست؛ چنان‌که از خدا می‌خواهیم: «اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفِیقَ الشَّهادَه فِی سَبِیلِکَ». این خون شهداست که زمینه را برای ظهور امام‌زمان (عج) و دولت کریمه ایشان آماده می‌کند. شهادت در رکاب امام‌زمان (عج)، آرزوی ماست که در دعا می‌خواهیم: «اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعافِیَه وَ النَّصْرَ وَ اجْعَلْنا مِنْ خَیْرِ اَنْصارِهِ وَ اَعْوانِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ». این خون‌ها میخ‌هایی است که بر تابوت اسرائیل می‌خورد.
دعا برای شهادت یعنی آمادگی داریم جانمان را به‌عنوان عزیزترین داشته، تقدیم درگاه الهی کنیم. شهادت عالی‌ترین مرتبه ایثار است و خدا هم درمقابل برای شهید، عالی‌ترین مزد و ثواب را درنظر می‌گیرد. مزد شهادت، بهشت نیست، بلکه رضوان خدای عالم است و کار را به جایی می‌رساند که هم شهید از خدا راضی می‌شود و هم خدا از شهید و به نفس مطمئنه دست می‌یابد و خدا خطاب به او می‌گوید: «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّه ارْجِعِی إِلى رَبِّکِ راضِیَه مَرْضِیَّه فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی».
خداوند در آیه۲۳ از سوره احزاب می‌فرماید: «درمیان مؤمنان، مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند، صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند) و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند». به تصریح این آیه، برخی مؤمنان در صف انتظار برای شهادت هستند و خون دل‌ها می‌خورند تا طعم شیرین شهادت را بچشند. ایستادگی برای خداست که به آنها ارزش می‌دهد.
امیرالمؤمنین (ع) برای رسیدن لحظه شهادت خود گریه می‌کردند با آنکه پیامبر (ص) به آن حضرت وعده شهادتشان را داده بودند. برای رسیدن به همین لذت بود که در محراب شهادت فرمودند: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَه». همچنین نقل است وقتی حضرت سیدالشهدا (ع) در شب عاشورا جایگاه مسلم‌بن‌عوسجه سالخورده را به وی نشان دادند، خیالش راحت شد و گفت: «عاقبت‌به‌خیر شدم و آن رزقی را که سال‌ها منتظرش بودم، به‌دست آوردم».