«سلام بچه‌های عزیز، حالتان چه‌طور است؟ بگویید ببینم! می‌دانید امروز چه روزی است؟ بله، روز جهانی کودک. ما هم این روز را به همه‌ی شما کودکان عزیز تبریک می‌گوییم و از خدا می‌خواهیم همیشه روی صورت زیبایتان گل خنده را ببینیم.
در برنامه‌ی امروز، علاوه بر شعر و داستان، بازی و مصاحبه، با قطار زمان به سرزمین کودکی چند مهمان ویژه می‌رویم. دوست دارید بدانید آرزوی بچه‌های دیگر چیست؟
اگر موافقید با این بچه‌ها آشنا شوید، همین الان دو سه قدم از صفحه تلویزیون عقب‌تر بنشینید تا چشم‌های قشنگتان ضعیف نشود. اگر آماده‌اید، با هم برنامه‌های امروز را ببینیم...»
بچه های گل امروزی، ما کودکان دیروز خاطرات قشنگی از روز کودک به یاد داریم. تنها روزی که شبکه دو تلویزیون تا ۹ شب فقط برای ما بچه‌ها بود و همه آرزوهای تلویزیونی‌مان را در همان روز برایمان برآورده می‌کرد.
شاید برای شما عجیب باشد و بگویید که شبکه پویا مگه هر روز این‌طوری نیست؟!
بچه‌های خوب! یادتان نرود که شما امروز از نعمت‌هایی برخوردار هستید که بسیاری از بچه‌های گذشته همیشه و همه جا در آرزوی آن‌ها بودند.
همان‌طور که ما قدیمی‌ها هم چیزهایی داشتیم که ممکن است امروز برای شما فراهم نباشد. پس نعمت‌ها را قدر بدانیم و خدای مهربان را همیشه شکر کنیم.