میآیی؛ با بهار،میآیی؛ با خنکای نسیم امید، از روضه رضوان وجودت.میآیی؛ با سبد سبد ستاره که در آسمان نگاهت سوسو میزند.میآیی؛ با ردای سیادت بر دوش، پرچم ولایت بر دست و هشتمین خورشید هدایت که از افق نگاهت، طلوع کرده است.میآیی ای مسافر غربت! ای غریب آشنا!
لینک کوتاه: https://shrr.ir/00149T
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.