به گزارش شهرآرانیوز؛ یک روز همه اعضای خانواده دور هم جمع می‌شوند و تصمیم می‌گیرند برای اینکه همه فرزندان از مستأجری رهایی پیدا کنند خانه ویلایی پدر را بکوبند و از نو بسازند. پس قرار می‌شود جای حیاط سر سبز را به پنج طبقه آپارتمانی بدهند؛ یک واحد برای پدرومادر، یک واحد برای مخارج ساخت و ساز و سه واحد هم برای فرزندان. در ابتدای راه همه از این تصمیم خرسند بودند و هر روز که به تکمیل ساختمان نزدیک می‌شدند، مزایای بیشتری برای این کار برمی شمردند تا اینکه نوبت به سکونت رسید و رفته رفته اختلاف‌ها شکل گرفت.
خیلی هایمان از زبان پدرومادرهایمان شنیده ایم؛ «دوری و دوستی». مثلی که اشاره به رفت وآمد‌های زیاد یا همسایگی دارد و به نوعی توصیه اجتماعی و روان شناختی است، به این معنی که اگر افرادی در خود، این ظرفیت اخلاقی را نمی‌بینند که برخی رفتار‌های نامناسب همسایگانِ خویشاوند خود را تحمل کنند بهتر است در کنار هم نباشند تا از کدورت و دلگیری خودداری شود. گاهی نزدیک شدن افراد زمینه کدورت‌های زیادی را به وجود می‌آورد. موضوعی که می‌خواهیم قدری بیشتر درباره آن بدانیم.
برای هر کاری آداب و قوانینی وجود دارد و اگر قرار باشد تعدادی خانواده در یک ساختمان زندگی کنند باید برای آن ساختمان قوانینی وضع شود که همه ساکنان به آن‌ها پایبند باشند. این قوانین هم، آشنا و غریبه نمی‌شناسد و از قضا برای آشنایان باید سفت و سخت‌تر اجرا شود.
برای نمونه وقتی همسایگان شما افراد غریبه باشند خیلی راحت درباره پخش موسیقی با صدای بلند، انجام تعمیرات پرسر و صدا، گذاشتن وسایل سنگین در آسانسور و از این دست موارد به آن‌ها تذکر می‌دهید، ولی وقتی همسایه شما برادر یا برادر خانمتان باشد سعی می‌کنید بیشتر مراعاتش را کنید و در نهایت همین تحمل کردن‌های بیش از اندازه زمینه مشاجره بین شما را ایجاد می‌کند.
باید بدانید شیوه طراحی و ساخت یک آپارتمان به گونه‌ای است که فضا‌ها کوچک هستند، دیوار‌ها ضخامت کمی دارند و هر واحد در کنار یا روبه روی واحد دیگر است، از این رو سروصدا‌های بلند برای دیگران مزاحمت ایجاد می‌کند. به همین دلیل با کمک قوانین آپارتمان نشینی و رعایت آن افراد می‌توانند در آسایش زندگی کنند.
وقتی شما می‌پذیرید که با آشنایان و اقوام خود در یک ساختمان همسایه شوید در واقع کارتان سنگین‌تر از همیشه است، زیرا در این حالت هم باید قوانین شناخته شده آپارتمان نشینی را رعایت کنید و هم برای روابط خود قانون‌های جدیدی وضع کنید که در ادامه به برخی از آن‌ها می‌پردازیم.
فرض کنید شما، پدرومادرتان و خواهر و برادرهایتان در واحد‌های مجزای یک ساختمان زندگی می‌کنید. از آنجا که خانه پدرومادر‌ها همیشه پررفت وآمدتر است و بزرگ تر‌ها همیشه مایل اند همه فرزندانشان دورهم باشند، باید در همان ابتدای سکونت خیلی محترمانه به آن‌ها بگویید که به دلیل شرایطتان نمی‌خواهید غیر از مهمانی‌های دعوتی حضور داشته باشید. اگر هم خواستید برای احوال پرسی، سرزده به خانه شان بروید در ساعت‌هایی این کار را انجام دهید که مزاحم استراحتشان نشوید و کوتاه باشد.
یکی از جدی‌ترین مشکلات آپارتمان‌های فامیلی اعتماد همگانی به یکدیگر و نداشتن مدیر ساختمان است، درصورتی که در این کار‌ها نباید تعارف داشت. مدیر ساختمان یعنی کسی که به اتکای قانون، حرف آخر را می‌زند. موضوع‌های زیادی مانند حق پارکینگ، انباری، تغییر در نما، حضور حیوان خانگی و ... پیش می‌آید که بهتر است برای جلوگیری از اختلاف ها، مدیر ساختمان درباره آن نظر نهایی را بدهد تا زمینه صحبت‌های متفرقه و بحث‌های جمعی به وجود نیاید.
در روابط خویشاوندی گاهی انتظارات ماست که روابطمان را تیره و تار می‌کند. برای نمونه پدرومادری که تصمیم گرفته اند در زمان زنده بودنشان بخشی از سهم ارث فرزندانشان را در قالب یک واحد آپارتمان به آن‌ها بدهند، نباید در ازای این محبت انتظار رفتار‌های جدید داشته باشند.
برای نمونه مادر و آقای متأهلی که در یک آپارتمان باهم همسایه شده اند نباید خیلی درباره مسائل خانوادگی هم اظهار نظر کنند، بلکه باید روابطشان را مانند زمانی که خانه هایشان دور از هم بود حفظ کنند. خلاف این موضوع هم وجود دارد، برای نمونه اگر خانم متأهلی با پدرومادر خودش یا همسرش در یک ساختمان زندگی می‌کند نباید انتظار نگه داشتن فرزندش یا تهیه اقلام خوراکی و غذا را از آن‌ها داشته باشد.
در آپارتمان‌هایی که ساکنان غریبه هستند حساب و کتاب‌ها هم به شرط متعهد بودن اعضا، دقیق‌تر است. در ساختمان‌های فامیلی هم باید همین طور باشد. برای نمونه اگر کنتور آب یا گازتان مشترک است، سعی کنید سهم خودتان را همان زمان موعد قبض، بپردازید و این کار را به تعویق نیندازید تا هم روی دیگران فشار مالی نیاید و هم اندک اندک سبب کدورت‌های بعدی نشود.
اجازه داشتن برای تغییر در بخش‌های مشاع، پرداخت حق شارژ ماهانه یا سالیانه، رعایت بهداشت و مدیریت زباله ها، توجه به خرابی ساختمان، استفاده صحیح از آسانسور و بهره برداری متعارف از پشت بام همه و همه از قوانین آپارتمان نشینی هستند که نمی‌توان نسبت به آن‌ها بی تفاوت بود. همسایه آزاری شاخ و دم ندارد بنابراین یک فرد نمی‌تواند با بهانه‌هایی مانند اینکه ساختمان فامیلی است، حقوق دیگران را ضایع کند. شاید در ابتدا مشکلات موجود در یک آپارتمان و همسایه آزاری چندان مهم به نظر نرسد، ولی همین موضوع می‌تواند اوقاتتان را تلخ کند و زندگی راحت را از شما و دیگران بگیرد.
برای آرامش خود و خویشاوندانتان در مقوله همسایگی بهتر است همان مقرراتی را اعمال کنید که برای همسایه‌های غریبه در نظر می‌گیرید، حد و حدود حریمشان را رعایت کنید.
اگر احساس کردید از خانه همسایه‌های خویشاوندتان سروصدا می‌آید در آن زمان حضوری یا تلفنی جویای موضوع جروبحث آن‌ها نشوید.
حساسیت هایتان را بالا نبردید و برای خانواده‌هایی که در همسایگی تان هستند حریم خصوصی قائل شوید.
کودکان را در روابط خود واسطه نکنید. اگر موضوعی ذهنتان را به خود مشغول کرده است یا پرسشی دارید با بزرگ تر‌ها در میان بگذارید.
ممکن است مبادله‌های کالایی یا درخواست‌های دیگر در بین همسایگان خویشاوند صورت بگیرد، ولی باید توجه داشته باشید منصفانه و دوطرفه باشد. فرض کنید یکی از همسایگانِ خویشاوند مسن است و به همین دلیل نمی‌شود از او انتظار داشت به هر خواسته شما تن بدهد.
گاهی برای اینکه بدانید چه کاری یا چه رفتاری خوب است، بهتر است خودتان را جای دیگران بگذارید.