به گزارش شهرآرانیوز، گویی گرد فراموشی این رشته ورزشی را گرفته است و قایقرانی هم در بحران خشکسالی زیست‌محیطی که دامان کشورمان را گرفته، غرق شده است. قایقرانی، رشته ورزشی است که روزی روزگاری برای ورزش خراسان اعتبار به همراه داشت و به خصوص در بخش بانوان ستارگان خوبی را به لیگ‌های کشوری و حتی تیم‌های ملی معرفی می‌کرد. با این وجود چند سالی است که این رشته با چالش و بحران فراموشی رو به رو شده و کسی به فکر آن نیست. چنان که بسیاری از ورزشکاران این رشته ترجیح دادند عطای پارو زدن در آب‌های بی‌مهری را به لقایش بخشیده و سراغ کسب و کار خود بروند. اما در این میان سوال کلیدی آن است که وضعیت هیئت قایقرانی، مرجع رسمی قایقرانی در استان خراسان‌رضوی چطور است و آیا این متولی اصلی قایقرانی خود حال و روز خوشی دارد؟ پاسخ پُرواضح مشخص است.
روزهای خوش قایقرانی خراسان‌رضوی خیلی دور نبوده است. همین یک دهه پیش وضعیت قایقرانی برای علاقه‌مندان به این رشته ورزشی چندان بد نبود. اما خب از همان روزها زمزمه‌های اعتراض گاه و بی‌گاه به گوش می‌رسید که برخی به حق و شماری هم بیشتر از سر نقد غیرمنصفانه بود. با این وجود علم حواشی قایقرانی از اواخر دوران ریاست علیرضا ارزانی برداشته شد. جایی که گروهی از ورزشکاران تیمی را تشکیل داده و مقابل هیئت ایستادند. گروهی که به نظر برای گرفتن حق‌شان رو در روی هیئت ایستادند اما فی‌الواقع تبر زدن به ریشه قایقرانی را برداشته بودند. البته ارزانی و تیمش در هیئت هم نتوانستند اوضاع را کنترل کرده و در نهایت آرام آرام روزهای پُرحاشیه قایقرانی آغاز شد.
چهارم آبان‌ماه سال 1398 بود که جلال قسمتی، یک فوتبالی با وعده سامان دادن به اوضاع ناآرام قایقرانی پا به صحنه گذاشت. قسمتی با تعامل با گروه منتقد هیئت و گرفتن رای اعضای مجمع به مدت 4 سال رئیس قایقرانی شد. او بعد از نشستن بر مسند هدایت هیئت قایقرانی استان خراسان‌رضوی به یکباره از نظرها دور شد و دیگر کسی از او خبری نداشت. دغدغه‌های شغلی قسمتی به حدی بود که رفته رفته او از صحنه قایقرانی دور شد. به شکلی که نه تنها مشکلات قایقرانی حل و فصل نشد، بلکه بر آن‌ها افزوده شد. بسیاری از ورزشکاران در دوران قسمتی ناامید از بهبود عطای پارو زدن را به لقایش بخشیده و کنار رفتند. با این وجود قسمتی هر از گاهی با اقداماتی نمایشی تلاش می‌کرد خودش را در صحنه نشان دهد. گرفتن استخر شنای مجموعه ورزشی ثامن برای فعالیت‌های آموزشی هیئت قایقرانی شاید جدی‌ترین اقدام قسمتی بود که البته همان هم هیچ‌گاه به مرحله انجام نرسید و تنها یک عکس و اعلام خبر افتتاح خانه قایقرانی استان سهم این ماجرا بود.
وقتی چهارم آبان 1402 دوران 4 ساله ریاست جلال قسمتی بر هیئت قایقرانی به پایان رسید، آقای رئیس چمدانش را بست و رفت. قسمتی یک ماه و نیم بیشتر پشت میز سرپرستی هیئت نماند و خیلی زود ترجیح داد از قایقرانی برود. 28 آذر 1402 بود که رضا محمدیان، مدیر وقت روابط عمومی اداره‌کل ورزش و جوانان به سمت سرپرستی این هیئت منصوب شد. انتصاب عجیبی که هیچ سنخیتی با تجربیات محمدیان و شرایط هیئت قایقرانی نداشت و به نظر صرفا برای مهیا ساختن شرایط برگزاری انتخابات بود و از این حیث دستکم قابل قبول بود. چرا که شخصی مثل محمدیان دیگر هیچ چشم‌داشتی به هیئت نداشت و باید اساسا فقط زمینه‌های برگزاری انتخابات را فراهم می‌کرد. با این همه محمدیان از آن روز تا امروز هرگز نتوانست زمینه برگزاری مجمع را فراهم کرده و هنوز با گذشت نزدیک به یکسال انتخابات هیئت قایقرانی برگزار نشده است! مسئله‌ای که قایقرانی را به طور مطلق به رکود فرو برده و واقعا دیگر هیچ‌کس، نه اصحاب رسانه و مردم و نه حتی خود ورزشکاران خبر و فعالیتی از این هیئت نمی‌بینند.
حالا از 28 شهریورماه است که رضا محمدیان هم از هیئت قایقرانی رفته و حکم سرپرستی او قانونا نمی‌توانسته تمدید شود! با این وجود مدیرکل ورزش و جوانان شخص دیگری را برای این مسند در نظر نگرفته و فعلا هیئت بدون سرپرست روزگار می‌گذراند. هیئتی که در زمان ریاست و سرپرستی هیچ دستاوردی نداشت، حالا بدون سرپرست که بی‌تردید درش تخته خواهد بود و کسی سراغی از این رشته ورزشی نمی‌گیرد. شاید ترس بزرگ جامعه قایقرانی استان این باشد که اگر قرار باشد وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کند، شاید رشته قایقرانی در خراسان‌رضوی به سرنوشت رشته‌هایی چون فوتبال ساحلی دچار شود که امروز اصلا نامی از آن‌ها نیست!