یکی از مطالبه‌های پرستاری، رفع مشکل عدالت در پرداخت‌ها و تبعیض‌هاست. در‌واقع زحمات پرستاران دیده نمی‌شود؛ البته رقم اضافه‌کار پرستاری افزایش پیدا کرد و باید قدردان وزارت بهداشت، شورای حقوق و دستمزد، مسئولان نظام پرستاری و خانه پرستار کشور باشیم که برای تغییر در این مهم پای‌کار بودند، اما اتفاقات بودجه‌ای باید در سطوح بهتری رقم زده می‌شد؛ زیرا وجود مقوله‌ای به نام اضافه‌کار، اساسا قانونی نیست و خواسته و مطالبه پرستاران این بود که سازمان امور استخدامی پای‌کار بیاید تا نیروی انسانی به جامعه پرستاری تزریق کند و ساعت اضافه‌کاری حذف شود.
حال، رقم اضافه‌کار درحالی افزایش یافته است که تعداد شیفت‌های پرستاران کم نخواهد شد. یکی از عللی که تاکنون باعث شده نیرو‌های پرستاری در این حرفه ماندگاری نداشته باشند، نبود جاذبه است. باید در جامعه پرستاری جاذبه‌هایی ایجاد شود که باعث بقای نیروی انسانی شود.
در‌غیراین‌صورت طبق گفته دبیرکل خانه پرستار، استخدام نیروی انسانی در ساختار پرستاری کشور مانند آب‌ریختن در آب‌کش است. واقعیت این است که ما برای «نگهداشت» نیرو تلاشی نکرده‌ایم. یکی از پیشنهاد‌های ما و خواسته‌های اصلی جامعه پرستاری این بوده که پرداختی‌هایی تحت عنوان «فوق‌العاده خاص» را برقرار کنیم که متأسفانه این طرح نیز باوجود تلاش‌های بسیار اجرا نشد و مجلس هم به آن رأی نداد.
متأسفانه شورای حقوق‌ودستمزد، جامعه پرستاری را با دیگر‌رسته‌ها و شغل‌های جامعه مقایسه می‌کند؛ در‌حالی‌که باید به این نکته توجه داشته باشند که سیستم سلامت ایران امروزه واقعا در بحرانی‌ترین وضعیت قرار دارد و جان مردم به خطر می‌افتد، پس نیاز است که برای این سرمایه‌های انسانی متخصص، برنامه‌ای تدارک دیده شود تا بتوانیم با ایجاد جاذبه، این نیرو‌های متخصص را نسبت به ادامه کار، دل‌گرم کنیم. یکی از جاذبه‌هایی که می‌توانیم در جامعه پرستاری ایجاد کنیم، برقراری «فوق‌العاده خاص با ضریب۳» است. با اینکه این طرح در شورای امنیت کشور مصوب شده بود، ولی متأسفانه هنوز اجرایی نشده است.
مطالبه دیگرِ پرستاران این است که کار‌های غیرمرتبط با پرستاری به آنها واگذار نشود. فقط رسیدگی به بیمار وظیفه پرستار است، پرستار همانند مادر خانواده است. پرستار، چون توانمند و دلسوز و مسئولیت‌پذیر است، کار‌هایی غیر از امور مرتبط با خودش به او محول می‌شود. به زبان ساده، پرستار آچارفرانسه بخش‌هاست و این مسئله باعث می‌شود تا پرستار از وظایف اصلی خود دور بماند و فشار مضاعفی بر این گروه وارد شود و باعث نارضایتی آنها شود.
استاندارد تعداد نیروی پرستاری در کشور ۱.۸ پرستار به ازای هر تخت بیمارستانی است؛ اما اکنون در کشور به‌طور‌میانگین ۰.۹ یا کمتر از یک پرستار به ازای هر تخت بیمارستانی داریم. موضوع اجرای ناقص قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری نیز یکی دیگر از مشکلات جدی پرستاران در دوسال اخیر است که به چالش‌های پرداختی به پرستاران اضافه شده است.