به گزارش شهرآرانیوز؛ هر روز در معابر شهر به دلایل مختلف (از جمله رانندگی پرخطر، بی احتیاطی‌ها و...) صد‌ها سانحه رانندگی رخ می‌دهد؛ تصادفاتی که درصد درخورتوجهی از آن‌ها علاوه بر خسارت مالی، منجر به مصدومیت و انتقال روزانه ده‌ها نفر با آمبولانس‌های اورژانس به چهار بیمارستان امدادی شهید کامیاب، ناظران، شریعتی و به ویژه شهید هاشمی نژاد می‌شود.
از این چهار مرکز، بیمارستان هاشمی نژاد به دلایل متعدد، از جمله موقعیت مکانی و امکاناتش هر روز مقصد بیش از ۵۰ درصد از مصدومان سوانح مختلف است؛ جایی که وضعیت مصدومان سوانح را پس از پذیرش در بخش تریاژ به اورژانس سوانح یا اتاق احیا و اتاق عمل می‌برند. در یکی از سردترین روز‌های سال به اورژانس سوانح بیمارستان شهید هاشمی نژاد می‌رویم؛ اورژانسی که از ابتدای سال حدود ۴۷ هزار نفر به دلیل سوانح ترافیکی، حوادث حین کار و... به آن منتقل شده‌اند.
برخلاف برخی از مصدومان که با فریاد و دشنام از کادر درمان اورژانس سوانح می‌خواهند به درد و زخمشان رسیدگی کنند، اسماعیل بهشتیان آرام است؛ آن قدر آرام که اگر زخم‌های روی صورت و خون روی کفش سفیدش را نمی‌دیدم، تصور می‌کردم مشکل خاصی ندارد. او یک پاکبان سی ساله است. اسماعیل تا یک ساعت پیش، در آیلند میانی زیرگذر میدان امام حسین (ع) در صدمتری مشغول نظافت بوده است که در مجاورتش دو خودرو با هم برخورد می‌کنند و یکی از آن‌ها پس از ورود به آیلند میانی صدمتری او را زیر می‌گیرد.
اسماعیل درباره حادثه می‌گوید: ساعت ۹ صبح من زباله‌های میانه آیلند صدمتری را در یک کیسه ریخته بودم و می‌خواستم آن را داخل یک گالن زباله بریزم که یک پراید با سرعت وارد زیرگذر شد. راننده قصد سبقت داشت که به یک پژو کوبید و فرمان از دست راننده پژو خارج و ناگهان وارد آیلند میانی شد و به من زد. خوشبختانه سرعت پژو زیاد نبود و بعد از خوردن به جدول‌ها از شتابش کم شده بود، وگر نه به قول یکی از همکارانم الان در سردخانه بودم و بازهم به آمار مرگ پاکبان‌ها افزوده می‌شد.
این پاکبان ادامه می‌دهد: پس از این تصادف من روی زمین افتادم و متوجه نشدم چه شد. دقایقی بعد آمبولانس رسید و امدادگران من و راننده پژو را معاینه کردند. من درد زیادی در قفسه سینه و پاهایم داشتم، اما راننده پژو آسیب بیشتری دیده بود؛ به همین خاطر آمبولانس راننده را برد. پنج دقیقه بعد یک آمبولانس دیگر آمد و من را به بیمارستان هاشمی نژاد آورد. به اینجا که رسیدم، پزشک معاینه‌ام کرد و حالا می‌خواهند عکس و سونوگرافی از من بگیرند.
در تخت کناری، علی، جوانی سی ساله، دراز کشیده است. پای راستش را گچ گرفته‌اند و گردنش باند پیچی شده است. او معتقد است خدا خواسته است زنده بماند. علی هم در صدمتری به واسطه رانندگی پرخطر یک راننده پراید دچار حادثه شده است.
او گوشی اش را بیرون می‌آورد و تصویر خودرو اش را که به یک تیرچراغ برق برخورد کرده است نشان می‌دهد و تعریف می‌کند: ماشین من پژو ۲۰۶ است، یا بهتر است بگویم بود. با ماشین در صدمتری با سرعت پنجاه کیلومتر می‌رفتم که یک پراید به کمر خودرو من زد. این برخورد به شکلی بود که پراید ماشینم را به سمت بلوکه‌های کنار صدمتری هُل داد. ماشین من پس از برخورد با بلوکه ها، شبیه فیلم‌های هالیوودی به پرواز درآمد و بعد از آن به تیر چراغ برق ابتدای خیابان شهید میرزایی ۱۲ خورد.
علی ادامه می‌دهد: من تا آن وقت تصادف نکرده بودم و آن روز چند دقیقه قبل از سانحه، کمربندم را بستم. اگر نمی‌بستم مطمئنم که زنده نمی‌ماندم و از ماشین به بیرون پرتاب می‌شدم. موقع تصادف بدنم گرم بود و پیاده شدم و خودم با پلیس و اورژانس تماس گرفتم. پس از آن به مرور سرم گیج رفت و داخل خودرو نشستم. نیم ساعت بعد، پاهایم خیلی درد گرفت، اما درد اصلی‌ام درد گردنم است که با شیشه برخورد کرد.
در حالی که مشغول صحبت با علی بودیم، آمبولانس مصدوم جدیدی را به بیمارستان آورد. خون روی صورتش را پوشانده بود و هنوز خون ریزی داشت که کادر درمان موفق شدند خون ریزی را بند بیاورند. این جوان دقایقی قبل با موتورسیکلت به زمین خورده و پس از برخورد با جدول دچار مصدومیت شدیدی شده بود.
وضعیت او در تریاژ (ورودی اورژانس، مکانی که بیماران بسته به میزان صدمه شان تقسیم بندی می‌شوند) بررسی می‌شود. بعد از گرفتن شرح حال، علائم حیاتی و آزمایش‌ها مشخص شد که وضعیت هادی آن قدر وخیم نیست و او را به اورژانس سوانح منتقل کردند. در حالی که پزشکان از این مصدوم سی تی اسکن و سونوگرافی می‌گرفتند، همسر و برادرش از راه رسیدند. زن جوان با دیدن چهره خونین شوهرش پاهایش به لرزه افتاد و اشک در چشمانش جمع شد.
محسن یک کارگر ساختمانی میان سال است. خرج خانواده پنج نفره اش را با کارگری ساختمان می‌دهد. او پس از اینکه دو ساعت در میدان امام حسین (ع) به انتظار پیدا کردن شغل ایستاد، برای انجام کار بنایی یک روزه استخدام شد. محسن خوشحال از اینکه بخت با او یار بوده است با انرژی سر کار می‌رود. در میانه روز دچار حادثه می‌شود و گذرش به این بیمارستان می‌افتد. او درباره حادثه‌ای که برایش رخ داده است، می‌گوید: صبح برای کار بنایی مختصری به یک ساختمان در منطقه بلال رفتم. روی دیواری سه متری ایستاده بودم که یکباره زیر پاهایم خالی شد و سقوط کردم.
او می‌گوید: صاحب کارم با اورژانس تماس گرفت و آمبولانس من را به اینجا آورد. او خودش نیامد، اما گفت هزینه درمانم را می‌دهد؛ با وجود این من نگرانم. نمی‌دانم تا روزی که خوب شوم باید از کجا خرج خانه‌ام را بدهم.
در سال ۱۴۰۲، حدود ۱۶۷ هزار نفر به تریاژ بیمارستان هاشمی نژاد مراجعه کردند که نیمی از آن‌ها به اورژانس سوانح منتقل شدند. از ابتدای امسال هم بیش از ۴۷ هزار نفر در این اورژانس بستری شده‌اند که ۸۰ درصد آن‌ها را جوانان تشکیل می‌دهند. این آمار نشان دهنده دشواری کادر درمان در این بخش است؛ موضوعی که دکتر محمد حسام شریفی پور، مدیر خدمات پرستاری بیمارستان هاشمی نژاد، نیز به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: اورژانس سوانح، پیچیده‌ترین مکان یک مرکز درمانی است.
او ادامه می‌دهد: من تجربه خدمت در بخش‌های مختلف مراکز درمانی را داشته‌ام و تجربه ۲۷ ساله‌ام نشان می‌دهد که کار کادر درمان در اورژانس سوانح با همه بخش‌ها متفاوت است. کار در اینجا یک ماهیت پیچیده دارد. اعضای تیم درمانی متشکل از پزشک، پرستار و حتی کمک بهیار، نیازمند گرفتن تصمیم درست و اقدام فوری هستند. یعنی وقتی یک مصدوم به اینجا منتقل می‌شود، ما در سریع‌ترین زمان باید تصمیم بگیریم که بیمار ما چه آسیبی دیده است و چگونه باید او را درمان کنیم.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بیان می‌کند: وقتی بیمار یا مصدومی به بیمارستان می‌آید، ابتدا وضعیتش در تریاژ بررسی و اولویت بندی می‌شود. مصدومان و بیماران در این قسمت به پنج سطح تقسیم می‌شوند. سطح یک بدترین سطح است که نشان می‌دهد مصدوم و بیمار در معرض خطر مرگ است و سطح پنج به افرادی تعلق دارد که برای تزریقات می‌آیند.
از ۴۷ هزار مراجعه کننده امسال، حدود هشتصد نفر در سطح یک قرار دارند. همچنین حدود ۲۶ هزار نفر در سطح دو و سه قرار دارند؛ به این معنی که ما برای درمان آن‌ها فرصت بیشتری داریم و مابقی مراجعان در دو سطح چهار و پنج‌اند. نکته درخورتوجه دیگر این است که مصدومان ما در اورژانس سوانح پیش از شش ساعت تعیین تکلیف می‌شوند. این افراد یا به بخش ارتوپدی، جراحی اعصاب، آی سی یو یا به اتاق عمل می‌روند. در نیمه دوم سال هم به واسطه شیوع ویروس‌های مختلف در جامعه، کار بخش‌های داخلی ما زیاد می‌شود.
شریفی پور اضافه می‌کند: در نیمه نخست امسال، به ویژه تابستان همواره کار ما زیاد می‌شود و اورژانس مملو از نوجوانان و جوانانی می‌شود که با موتورسیکلت دچار مصدومیت می‌شوند. ما ۲۵ تخت در اورژانس سوانح داریم که در طول روز ۱۴۰ تا ۱۵۰ مصدوم عمدتا جوان (بین بیست ساله تا سی و پنج ساله) را پذیرش می‌کنیم.
دیدن وضعیت مصدومان موتورسوار چنان سخت است که وقتی در خیابان نوجوان یا جوانی می‌بینم که تک چرخ می‌زند، ناخودآگاه به او هشدار می‌دهم؛ البته سودی هم ندارد.ای کاش مدارس متوسطه دانش آموزان پسری را که به موتورسواری علاقه دارند، به اینجا بیاورند تا خودشان عاقبت تک چرخ زدن در خیابان را ببینند.
شریفی پور ادامه می‌دهد: بیش از ۸۰ درصد مصدومانی که در اورژانس سوانح بستری می‌شوند جوان هستند. آن‌ها چند ترومایی هستند؛ به این معنی که چندین آسیب به آن‌ها وارد شده است. برای درمان این مصدومان ضروری است که کل تیم درمانی شامل پزشک، پرستار و کمک بهیار در کنار هم به بیمار کمک کنند؛ به همین خاطر بسیاری از بیماران و مصدومان، این مرکز درمانی را به بیمارستان‌های دیگر ترجیح می‌دهند.
وی با اشاره به بیماران بدحالی که درماه‌های اخیر به این بخش منتقل شده‌اند، اضافه می‌کند: در محل خدمت ما خاطرات تلخ و شیرین زیادی رخ می‌دهد. همین چند ماه قبل دو خودرو سواری تصادف سختی با یکدیگر داشتند. در یکی از این خودرو‌ها یک خانواده چهار نفره بودند که مادر در لحظه تصادف کشته شده بود و پدر هم در بیمارستان جان باخت؛ اما دو کودک ده ساله و شش ساله آن‌ها زنده ماندند. این کودکان در سطح یک پذیرش شدند. من و همکارانم شبانه روز هرچه در توان داشتیم برای نجات جان آن‌ها به کار بستیم و خوشبختانه زحمات ما نتیجه داد و آن‌ها از بیمارستان ترخیص شدند.
سید محمد موسوی، رئیس بیمارستان شهید هاشمی نژاد که در این بازدید همراهمان بود، نیز درباره تعداد مراجعه کنندگان به این بخش می‌گوید: این مرکز درمانی در یک منطقه پرجمعیت قرار دارد و ما جمعیتی در حدود ۲ تا ۳ میلیون نفر را پوشش می‌دهیم. مصدومان حوادث میدان شهید فهمیده تا جاده سرخس و همچنین بیماران و مصدومان شهرستان کلات و روستا‌های اطراف آن به این بیمارستان منتقل می‌شوند؛ موضوعی که باعث شده است ورودی بیمار به این اورژانس سالانه ۱۷۰ هزار نفر بیشتر از سایر مراکز درمانی مشهد باشد.
وی با اشاره به خدمات این مرکز درمانی بیان می‌کند: بخش سوانح اورژانس بیمارستان هاشمی نژاد تنها مرکز درمانی مشهد است که زنان بارداری را که دچار سانحه شده‌اند پذیرش می‌کند؛ حتی اگر به بیمارستان دیگری منتقل شوند، باز هم به اینجا آورده می‌شوند. ما با امکاناتی که داریم، وضعیت مادر و جنینش را زیر نظر می‌گیریم و جان آن‌ها را نجات می‌دهیم؛ همچنین در بخش اورژانس سوانح ما مصدومان حوادث کار، مصدومان خشونت، درگیری و نزاع خیابانی، سوانح رانندگی و ترافیکی و... را پذیرش می‌کنیم.
معمولا میانگین تعداد مصدومانی که با رضایت خود می‌خواهند از بیمارستان‌ها بروند حدود ۵ درصد است، اما این آمار در این بیمارستان کمتر از ۳.۵ درصد است.