به گزارش شهرآرانیوز؛ بسیاری برای تجربه سقوط به شهربازی می‌روند و برای تفریح بانجی جامپینگ (پرش امن از ارتفاع) را تجربه می‌کنند. اما سقوط واقعی هیچ گاه لذت بخش نیست. زیرا ممکن است به پایان زندگی انسان یا معلولیتی دائمی ختم شود. آمار‌ها نشان می‌دهند که بیشتر حوادث سقوط در محل کار و برای کارگران رخ می‌دهد، اما گاهی کوهنوردان را نیز شامل می‌شود و البته باید سقوط‌های عامدانه خودخواسته و ناخواسته را نیز به این آمار اضافه کرد.
به دلایل مختلف ازجمله نداشتن پایگاه آماری درست، نمی‌توان آمار دقیقی از سقوط در مشهد ارائه کرد، اما بررسی آمار‌ها نشان می‌دهد به طور میانگین هر ماه چهارده نفر یا هر دو روز یک نفر براثر سقوط از ارتفاع جان خود را از دست می‌دهند که نرخ ساعتی آن نیز نشان می‌دهد هر ۵۲ ساعت یک نفر پس از سقوط کشته می‌شود. البته در بسیاری از موارد سقوط فرد دچار آسیب‌های گسترده‌ای می‌شود و تعدادی از این افراد معلول دائمی می‌شوند.
بیشتر مرگ ومیر‌های براثر سقوط از ارتفاع رسانه‌ای نمی‌شود، اما آخرین خبر منتشرشده درباره مرگ بر اثر سقوط، مربوط به یک کارگر ساختمانی چهل و دوساله بود که در فصل بیکاری کارگران ساختمانی توانسته بود برای خودش کاری دست وپا کند. به گفته دیگرکارگران، او در کارش مهارت زیادی داشته و خودش را استادکار می‌دانسته است.
یازدهم بهمن که کارگران از طبقه همکف با نقاله مصالح را به طبقات بالایی می‌کشاندند، این کارگر وظیفه تخلیه بار در طبقات بالا را داشت، اما آخرین محموله از مصالح زمانی به بالای ساختمان رسید که از دسترس کارگر دور بود. این فرد با تکیه زدن به دیواری تلاش کرد تا دستش را به نوار نقاله برساند که ناگهان زیر پایش خالی شد و به حیاط ساختمان سقوط کرد و جانش را از دست داد.
یکی از سازمان‌های مرتبط با خسارت‌های جانی، سازمان پزشکی قانونی است که آمار‌های به روزشان می‌تواند به پژوهشگران اجتماعی کمک زیادی کند.
مدیرکل پزشکی قانونی استان درباره آمار متوفیان سقوط از ارتفاع گفت: پارسال ۱۲۰ نفر در استان به دلیل سقوط از ارتفاع جان خود را از دست دادند. بیشتر این قربانیان مرد و در محل کار خود بودند و فقط ۹ نفر از جان باختگان سقوط زن بودند. متأسفانه آمار جان باختگان سقوط امسال نزدیک به ۳۱ درصد رشد داشته است و در ۹ ماه نخست امسال ۱۲۷ نفر در سراسر استان به دلیل سقوط از ارتفاع جانشان را از دست داده‌اند که ۱۱۴ نفرشان مرد و مابقی زن بوده‌اند.
دکتر علی نقش با اظهار تأسف از رشد تعداد جان باختگان حوادث سقوط ادامه داد: براساس آمار، در ۹ ماه ابتدایی پارسال ۹۷ نفر فوت شده بودند که امسال این آمار به ۱۲۷ نفر رسیده است، تا جایی که به طور میانگین هرماه چهارده نفر به دلیل سقوط جانشان را از دست می‌دهند؛ آن هم درحالی که می‌توان با آموزش و نظارت جلو وقوع بسیاری از این حوادث را گرفت.
بررسی اخبار منتشرشده در رسانه‌ها نشان می‌دهد بیشتر فوتی‌های سقوط از ارتفاع کارگران ساختمانی بوده‌اند؛ افرادی که برای امرارمعاش خانواده هایشان تلاش می‌کردند و با فوت هرکدامشان یک خانواده دچار تنگنا‌های شدید اقتصادی شده است. البته معلولیت‌های شدید این کارگران نیز سختی زندگی برای خانواده هایشان را دوچندان کرده است؛ موضوعی که رئیس مرکز اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز به آن اشاره کرد و گفت: با کمی احتیاط می‌شود جلو جان باختن یا معلولیت فرد حادثه دیده را گرفت.
دکتر علی یزدانی افزود: وقتی گزارش مصدومیت یک نفر در حادثه سقوط به ما اعلام می‌شود و همکارانم به محل حادثه می‌روند، مشاهده می‌شود که حادثه فقط به دلیل رعایت نکردن مسائل ایمنی رخ داده است. یعنی کارگر حادثه دیده تصور نمی‌کرده که ممکن است حادثه برای او رخ بدهد و به همین دلیل از کمربند ایمنی استفاده نکرده است.
وی ادامه داد: متأسفانه در برخی مأموریت‌ها هم شاهد بروز دو حادثه پیاپی در یک محل بوده‌ایم و بروز حادثه برای یک کارگر موجب حواس پرتی دیگران شده و فرد دیگری نیز دچار حادثه مشابه شده است.
رئیس مرکز اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی مشهد افزود: پس از وقوع حادثه، مهم‌ترین کمکی که اطرافیان فرد حادثه دیده می‌توانند به فرد کنند، فقط تماس با نیرو‌های امدادی است و هیچ کار دیگری نباید انجام بدهند. درواقع به هیچ عنوان فرد مصدوم نباید تکان بخورد. در موارد بسیاری فرد از ارتفاع سقوط کرده است و اطرافیانش برای کمک او را جابه جا کرده‌اند و همین اقدام به معلولیت دائمی فرد منجر شده است.
یزدانی درباره دیگرکار‌های ممنوعه در صحنه حوادث سقوط از ارتفاع بیان کرد: یک نکته مهم دیگر ندادن نوشیدنی به مصدوم است. در مواردی شاهد بوده‌ایم که اطرافیان به فرد حادثه دیده آب یا نوشیدنی شیرین داده‌اند یا در دهانش ریخته‌اند. این اقدام با توجه به وضعیت فرد مصدوم و گیج بودن او باعث خفگی اش شده است.
وی تصریح کرد: درخواست دیگری که از اطرافیان فرد حادثه دیده داریم، این است که اگر شاهد صحنه سقوط نبودند و اطلاعات پایه از فرد مصدوم نداشتند، از ارائه توضیح به امدادگران خودداری کنند. همچنین اگر حادثه در مکان‌هایی مانند چاله آسانسور رخ داده که دسترسی به فرد مصدوم برای همکاران ما در اورژانس دشوار است، نیرو‌های آتش نشانی را در جریان حادثه قرار دهند و تنهااقدام مؤثر انداختن پتو روی مصدوم است؛ البته اگر هوا سرد بود.
یزدانی اضافه کرد: البته گاهی همکارانم هنگام دریافت گزارش حادثه، از اطرافیان می‌خواهند تا حضور امدادگران اقداماتی همچون احیای مصدوم یا قراردادن دستمال تمیز در محل خون ریزی و بازکردن راه تنفس فرد را انجام دهند. در این وضعیت اطرافیان مصدوم باید ضمن خون سردی این اقدامات را انجام دهند. البته افراد باید هنگام تماس با اورژانس نشانی را به طور دقیق اعلام کنند. زیرا در بسیاری از گزارش‌ها اطرافیان فرد حادثه دیده نشانی قدیمی خیابان یا نشانی‌هایی مانند ساختمان در حال احداث می‌دهند که این امر باعث سردرگمی همکاران من می‌شود.