الهام ظریفیان | شهرآرانیوز؛ زندگی آپارتمانی سبک زندگی آدم‌های این روز‌ها را در بسیاری از ساحت‌ها تغییر داده است، درحالی که بسیای از آن‌ها برای این تغییرات نه آماده شده‌اند و نه آموزشی دیده‌اند؛ بنابراین دچار سختی و مشکلات می‌شوند. یکی از این دشواری‌ها بازی کودکان در فضای کوچک آپارتمان و اعتراض همسایه هاست.
بسیاری از ما این جور مواقع کلافه می‌شویم و نمی‌دانیم که چطور اوضاع را کنترل کنیم. برایند این اوضاع جنگ و اعصاب خردکنی مداوم و البته بی نتیجه ما یا با بچه هایمان است یا با همسایه ها. در این مطلب ما می‌خواهیم کمی درباره اینکه چطور می‌توانیم سروصدای ناشی از بازی و هیجان بچه‌ها در فضای کوچک آپارتمان را مدیریت کنیم صحبت کنیم و راهکار‌هایی را نیز ارائه دهیم. شما هم می‌توانید راه حل‌هایی را به این فهرست اضافه کنید.
اگر شما در مجتمع مسکونی زندگی می‌کنید، دغدغه کمتری برای مدیریت بازی کودکان در فضای بیرون از واحد خودتان دارید، چراکه یکی از مواردی که معمولا در نقشه‌های ساخت وساز مجتمع‌های مسکونی لحاظ می‌شود، اختصاص فضای بازی کودکان است. این فضا‌ها به دور از محل تردد وسایل نقلیه و در جایی ساخته می‌شوند که کمترین مزاحمت را از نظر سروصدا برای ساکنان داشته باشد، اما اگر در ساختمان‌های کوچک خانه دارید، کار سخت‌تر است. البته در این موارد نیز می‌توان با مشورت و همراهی مدیر و تمام ساکنان ساختمان مکان‌هایی از مشاعات ساختمان مثل حیاط خلوت یا پارکینگ را به این کار اختصاص داد.
چه حیاط خلوت باشد، چه پارکینگ و چه حتی محوطه اختصاصی بازی، نباید فراموش کنید که بازی کودکان در مشاعات باید با اجازه مدیر ساختمان و رعایت حقوق همسایگی باشد. برای راحتی ساکنان بهتر است زمان مشخصی را برای بازی بچه‌ها در آپارتمان‌ها و مجتمع‌های مسکونی در نظر بگیرید و در غیر آن ساعات باید فکر دیگری برای سرگرم کردن کودکتان داشته باشید. تعیین این زمان بنابر نظر والدین، مدیر ساختمان و دیگر ساکنان انجام می‌شود.
این درست که بچه‌ها به بازی نیاز دارند و والدین با همراهی همسایه ها، ساکنان و مدیر ساختمان باید تمهیدات بازی ایمن و بدون مزاحمت را برای کودکان فراهم کنند، اما نباید فراموش کنیم که بچه‌ها را باید با محدودیت‌های زندگی آپارتمان نشینی آشنا کنیم. به هرحال این نوع زندگی از مقتضیات زندگی مدرن امروزی است و ایجاد فرهنگ مرتبط با آن نیاز به آموزش از دوره کودکی دارد.
در همین راستا والدین باید به بچه‌ها تذکر بدهند که بازی کردن در آپارتمان باید با رعایت قوانین آپارتمان نشینی باشد، باید بدانند که نمی‌توانند در راهرو بدو بدو کنند یا در پارکینگ بازی کنند و سر و صدا راه بیندازند. حتی هنگام بازی در محوطه بازی باید مواظب باشند آسیبی به جایی وارد نکنند. آن‌ها باید بدانند که در تمام ساعات شبانه روز نمی‌توانند در مشاعات بازی کنند. همچنین باید متوجه باشند که در ساعت استراحت بعداز ظهر یا در روز‌های تعطیل سر و صدا نکنند و به حقوق همسایه‌ها احترام بگذارند.
بازی‌های بی سروصدای زیادی هستند که در عین مهیج بودن می‌توانند ساعت‌ها کودکان شما را سرگرم کنند. خداراشکر این روز‌ها در فروشگاه‌های کتاب و اسباب بازی کودکان دنیایی از بازی‌های فکری پیدا می‌شود، اما اگر هم نخواهید هزینه کنید، بازی‌های خلاقانه زیادی را می‌توانید با یک تحقیق کوچک در اینترنت پیدا کنید.
بعضی از آن‌ها را حتی خودتان هم بلدید، چون در بچگی خیلی بازی می‌کردید. بازی‌هایی مثل اسم و فامیل، حدس زدن، گل یا پوچ، دزد و پادشاه، خط و نقطه و .... کمی فکر کنید، حتما بازی‌های بیشتری را به یاد خواهید آورد. ضمن اینکه خودتان هم می‌توانید بازی‌های مشابهی را ابداع کنید. مطمئن باشید اگر بچه‌ها را در این کار مشارکت دهید حسابی کیف خواهند کرد. این بازی‌ها در عین اینکه شاد و مفرح هستند و می‌توانند بچه‌ها را تا مدت‌ها سرگرم کنند، نقش مهمی در رشد هوش هیجانی آن‌ها دارند.
یک موضوع را باید اضافه کنم، اگر شما صد تا بازی فکری یا اسباب بازی هم برای کودکتان بخرید، باز جای آن بازی که خودتان می‌توانید با کودکتان داشته باشید را نمی‌گیرد. یادتان باشد که این کودک، بچه شماست، نه بچه تلویزیون یا شرکت‌های تولید اسباب بازی و بازی فکری. نمی‌توانید کودکتان را تمام مدت در یک اتاق پر از اسباب بازی رها کنید و انتظار داشته باشید که او خودش هم سرگرم شود، هم سروصدا نکند که صدای همسایه‌ها درنیاید، هم هوش هیجانی و عاطفی اش بالا برود و هم کلی چیز یاد بگیرد!
مامان هستید یا بابا، فرقی نمی‌کند، نمی‌توانید از زیر بار مسئولیت خودتان شانه خالی کنید. بچه، بسته به سنی که دارد به بازی با شما نیاز دارد و حتی شده روزی نیم ساعت باید برایش وقت بگذارید. باور کنید خیلی از شلوغ بازی‌ها و سروصدا‌های بچه‌ها موقع بازی به دلیل برآورده نشدن همین نیاز در آن هاست. فراموش نکنید که این وظیفه شما به عنوان پدر یا مادر است و شما تنها چند سال برای انجام این وظیفه فرصت دارید. بچه شما همیشه کودک نخواهد بود و پس از آن به جای شما ترجیح می‌دهد با دوستانش وقت بگذراند.
آیا بچه شما تمام مدت در آپارتمان ورجه وورجه می‌کند، فریاد می‌زند، روی مبل‌ها می‌پرد و صدای همسایه‌ها را درمی آورد؟ آیا یک دقیقه یک جا بند نمی‌شود و از بازی‌های فکری، اسم و فامیل یا لوگوبازی خوشش نمی‌آید؟ یک راه حل ساده، در یک کلاس ورزشی ثبت نامش کنید! این طوری انرژی اش در کلاس تخلیه می‌شود و وقتی به خانه می‌رسد مثل قبل نای شلوغ بازی ندارد و شما هم مجبور نیستید مدام از همسایه‌ها بابت سروصدا عذرخواهی کنید.
خداراشکر کلاس‌های ورزشی و خانه‌های بازی کودکان این روز‌ها همه جای شهر پیدا می‌شوند و هزینه چندانی هم ندارند. حتی خیلی از این کلاس‌ها با هزینه‌های مناسب‌تر در جا‌هایی مانند مساجد و پارک‌ها برگزار می‌شوند. خودتان بهتر می‌دانید که ورزش برای رشد جسمی و روانی کودکتان چقدر ضروری است، اما سبک زندگی این روز‌ها متأسفانه همراه با بی تحرکی است و این بی تحرکی دامن کودکان را هم گرفته و نتیجه اش افزایش چاقی و بیماری‌های دیگر در آن‌ها ست.
حتی اگر توانایی پرداخت هزینه کلاس ورزشی را ندارید، روزی یک ساعت کودکتان را به پارک ببرید. هم فضایی برای بازی خواهد داشت، هم با هم سالانش می‌تواند دوست شود و هوش اجتماعی اش را افزایش دهد و هم انرژی اش تخلیه می‌شود. به خانه که رسید کمتر ورجه وورجه می‌کند.
شاید دهه شصتی‌ها را بتوان آخرین نسلی دانست که از صبح تا شب بازی کردن توی کوچه را درک کرده‌اند. کوچه‌های تنگ آن دهه پر از هیاهوی بچه‌های قد و نیم قد بود. هم بازی‌های آن بچه‌ها چه کسانی بودند؟ بچه‌های محل. به عنوان یک دهه شصتی یادم است وقتی می‌خواستیم از یک محله به محله دیگری اسباب کشی کنیم، ما بچه‌ها غصه مان می‌گرفت، چون از بچه محل‌ها و دوست هایمان جدا می‌شدیم.
وقتی هم که وارد محله جدیدی می‌شدیم اولین چیزی که برایمان مهم بود این بود که همسایه هایمان بچه‌های هم سن ما دارند یا نه. این روز‌ها هم می‌توان آن طور ارتباط با همسایه‌ها را پیدا کرد؟ بعید می‌دانم! ولی پیشنهاد من این است که روی ارتباط گرفتن با همسایه هایتان کار کنید. به قول قدیمی‌ها همسایه از فامیل به آدم نزدیک‌تر است.
ارتباط کودک شما با بچه‌های همسایه اگر همراه با نظارت و رعایت حقوق همسایگی باشد، می‌تواند به بخش زیادی از «چه کنم؟»های شما وقتی که از سروصدای کودکتان در محیط کوچک آپارتمان به تنگ آمده‌اید، پاسخ بدهد. ضمن اینکه وقتی ارتباط شما با همسایه تان گرم باشد، درک متقابل بینتان نیز بیشتر می‌شود و این صبوری، گذشت و تحمل دو طرف را بالا می‌برد؛ بنابراین با کوچک‌ترین سروصدایی که بچه شما به راه می‌اندازد، پشت در آپارتمانتان نخواهد بود!
بعضی‌ها در ارتباط گرفتن با همسایه‌ها از آن ور بام می‌افتند. یعنی آن قدر با همسایه شان صمیمی می‌شوند که یادشان می‌رود حریم یکدیگر را رعایت کنند. درست است که بچه شما می‌تواند با بچه همسایه تان دوست شود و آن‌ها می‌توانند ساعت‌هایی از روز را با هم سرگرم بازی شوند، ولی این دلیل نمی‌شود که وقت و بی وقت بچه تان را بگذارید خانه همسایه و خودتان بروید پی کارتان!
اول اینکه که حتما باید یکی از والدین رویشان نظارت داشته باشد، دوم اینکه حد و مرز‌های همسایگی را باید رعایت کنید و زمانی را که کودک شما می‌تواند با بچه همسایه صرف کند، حتما باید زمانی باشد که برای دو طرف مزاحمتی به همراه نداشته باشد.
همچنین این زمان باید سقف داشته باشد، مثلا یک ساعت یا دو ساعت. چه بچه‌ها خانه شما باشند و چه خانه همسایه، باید بدانند که نمی‌توانند تمام مدت با هم باشند. همسایه‌های شما می‌توانند فرصت خوبی برای مدیریت بازی‌های بچه‌ها در فضای کوچک آپارتمان باشند، به شرطی که این فرصت را با بی فکری نسوزانید!