اینجا چراغی روشن است | در باب راه‌های رونق مسجد

به گزارش شهرآرانیوز؛ مروری بر تجربه زیسته اغلب ما نشان می‌دهد که بعد از محیط خانواده و آموزش‌های والدین، مسجد مهم‌ترین پایگاه آشنایی ما با آموزه‌های دینی و معنویت است و خیلی از عادت‌های خوبمان را از مسجد گرفته‌ایم. این عادت خوبِ مسجدی بودن، باید به نسل آینده منتقل شود. به‌مناسبت دهه تکریم و تعظیم مساجد، در این‌باره با حجت‌الاسلام‌والمسلمین علیرضا نوروزی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه مشهد و مدیر مؤسسه میراث فقاهت خراسان، گفت‌و‌گو کرده‌ایم.

مسجد؛ بستری برای حل مشکلات

بنابر آموزه‌های قرآنی و روایی و تجربه تاریخی، مساجد مهم‌ترین پایگاه اجتماعی، ایمانی و مردمی ما در قرون مختلف بوده‌اند. اگر پیش‌نمازان مساجد به‌عنوان مدیر مسجد، بتوانند با ایفای نقش پدری و نگاه پدرانه خود، نوجوانان و جوانان را به حضور در برنامه‌های مسجد ترغیب کنند، بدون شک پایگاه اجتماعی و مردمی مساجد تقویت می‌شود و مسجد بستری برای حل مشکلات و مشاوری امین برای نسل امروز خواهد بود.

کانون هویت‌بخش

مسجد می‌تواند کانون هویت‌بخشی به نوجوان امروز باشد. اگر بزرگان مسجد، مهارت ارتباط‌گیری با نسل جوان را آموخته باشند و با روی گشاده با آنها برخورد کنند و نسل نوجوان و جوان، گره‌گشایی مسجد و مسجدی‌ها را از نزدیک ببینند، به مسجد اقبال نشان می‌دهند و با آن انس می‌گیرند. توسعه کارکرد‌های عبادی و فرهنگی مسجد به‌سمت بصیرت‌افزایی، گره‌گشایی، دانش‌افزایی و مهارت‌افزایی در انس بیشتر جامعه به‌ویژه جوانان با مسجد، مؤثر است.

امید و انگیزه؛ رهاورد مسجد

مسجد می‌تواند یک مدرسه تربیتی باشد اگر بتواند با فعالیت‌های به‌روز و نیازسنجی‌شده، برای نسل جوان هویت‌بخش باشد و معرفت‌افزایی کند و درمقابل شبهات، پاسخگو و آرام‌بخش باشد؛ به‌ویژه آنکه مسجد ظرفیت گره‌گشایی در حل مسائل فردی و اجتماعی را دارد. تقویت ایمان و عقیده و هویت‌بخشی و دادن روح امید و انگیزه، از ثمرات تربیتی مسجدِ برقرار و شاخص است.

وابستگی و تعلق به مسجد

امروز یکی از گلایه‌ها، خلوت شدن برخی مساجد نسبت‌به گذشته است. برای پرشور کردن مساجد باید درکنار نگاه احساسی و کمّی‌نگر، نگاه عقلانی و کیفی داشته باشیم. ممکن است یک مسجد، نمازگزاران فراوانی داشته باشد، اما وابستگی و تعلقی به مسجد نداشته باشند، بلکه از روی عادت یا به‌دلایل دیگری مثل نزدیکی به محل کسب‌وکار یا منزل در آنجا حضور یابند. این مسجد به لحاظ نگاه کمی و ظاهری، پرشور است که البته یک مزیت محسوب می‌شود.

کمیت و کیفیت مساجد

در مقابل ممکن است یک مسجد نمازگزاران کمی داشته باشد، اما از روی علاقه و وابستگی و حتی از راه‌های دور، خود را به آن مسجد می‌رسانند تا از فضای تربیتی آن بهره‌مند شوند. این مسجد از نظر ظاهری ممکن است پرشور نباشد، اما انسان‌ساز و تربیت‌کننده و به لحاظ کیفی از اهمیت بسیاری برخوردار است. باید بتوانیم بین کمیت و کیفیت در هدایت مساجد جمع‌بندی کنیم.

امام‌جماعت؛ رکن رونق مسجد

امام‌جماعت و هیئت‌امنا به‌عنوان محور‌های اصلی مساجد، مسئولیت شورآفرینی را برعهده دارند. وحدت و همگرایی بین متولیان مساجد در این مسئله حائز اهمیت است. شناسایی مربیان خودساخته و دلسوز نسل جوان برای تصدی امامت جماعت مساجد، از امور اولویت‌دار و ضروری است. پیشنهاد می‌شود گروهی از مسئولان امور مساجد به‌دنبال نخبگان حوزوی بروند و از آنها برای تصدی امامت مساجد دعوت و به آنها اعتماد کنند تا مساجد دچار تحول شود.

پایگاه هر اتفاق خوب معنوی

در گذشته، مساجد موفق ما مساجدی بودند که امام‌جماعت آنها یک مجتهد یا فقیه برجسته و آراسته و متقی به‌شمار می‌رفت. علمای اهل معنویت و اخلاق، متصدی مساجد بودند و به تربیت مردم و پرورش استعداد‌های آنها اهتمام داشتند. این رویه امروز باید احیا شود و دنبال افراد شایسته برویم و آنها را برای پذیرش این مسئولیت متقاعد کنیم؛ چون مسجد پایگاه هر اتفاق خوب معنوی است.

پاتوق برنامه‌های علمی‌معنوی

تربیت دینی نسل جوان در طول تاریخ، مرهون تلاش علمای خودساخته و دغدغه‌مند در بستر مهیای مسجد بوده است. امروز هم اگر مساجد ما بخواهند انسان‌ساز و نقش‌آفرین در عرصه‌های زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی مردم باشند، باید به‌سراغ علمای مربی و مهذب و خودساخته برویم و از آنها دعوت کنیم تا با حضور در مساجد و اقامه نماز و اجرای برنامه‌های علمی و معنوی، امکان رونق و احیای مساجد را فراهم کنند.