به گزارش شهرآرانیوز؛ یکی از بانوان سئوال حقوقی خود را این طور مطرح کرده است:
قانون‌گذار نداشتن حسن نیت زن یا شوهر و صادق نبودن آنها در مقابل یکدیگر در ازدواج را تحت عنوان تدلیس در نکاح دانسته است و آن را یکی از موارد فسخ نکاح می‌داند. در فرض سؤال، با توجه به اینکه هنگام نکاح به بیماری اشاره نشده است، اصل را بر صحت و سلامتی و نبود بیماری گذاشته‌اند. بنابراین، اطلاع از بیماری پس از ازدواج می‌تواند از موارد تدلیس و فسخ نکاح باشد. این نکته نیز مهم است که به صورت کلی، حق فسخ در نظر گرفته‌شده برای مرد به دلیل عیوبی که زن دارد، برای جلوگیری از ضرر مرد است.
بنابراین اگر با توجه به پیشرفت علم امکان از بین رفتن عیب باشد، حق فسخ نکاح مبنای خود را از دست می‌دهد. یعنی وقتی بیماری یا عیبی که پایه حق فسخ قرار می‌گرفته است از بین برود، پس حق فسخ ناشی از آن نیز به دلیل از بین رفتن مبنا دیگر وجود نخواهد داشت.
البته باید توجه داشت این نظریه غالب است و نظریه عکس این مورد نیز وجود دارد که درمان را موجب از بین رفتن حق فسخ نمی‌داند. نتیجه آن رویه‌های متفاوت در آرای دادگاه‌ها می‌شود. بنابراین، در فرض سؤال، برای پاسخ، نظریه غالب مد نظر قرار گرفته است.