نتایج بررسی‌های تلسکوپ هابل: یک روز در اورانوس طولانی‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کردیم

شهرآرانیوز؛ در ژانویه ۱۹۸۶، وویجر ۲ اولین - و تاکنون تنها - فضاپیمایی بود که اورانوس را کاوش کرد و ستاره‌شناسان با داده‌های آن، دوره چرخش غول یخی را ۱۷ ساعت و ۱۴ دقیقه و ۲۴ ثانیه تعیین کردند. این تخمین براساس سیگنال‌های رادیویی منتشر شده از شفق‌های قطبی سیاره فیروزه‌ای و اندازه‌گیری‌های میدان مغناطیسی آن بود. این رقم به بستری برای محاسبه مختصات و نقشه‌برداری از سطح اورانوس تبدیل شد. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که احتمالا دانشمندان باید در برخی از این نقشه‌ها تجدید نظر کنند.

تخمین اولیه براساس داده‌های وویجر ۲ حاوی عدم قطعیت‌های ذاتی بود که منجر به خطای ۱۸۰ درجه‌ای در طول جغرافیایی اورانوس شد. برای حل این مشکل، تیمی از اخترشناسان به سرپرستی لوران لمی از رصدخانه پاریس، حرکت شفق‌های اورانوس را با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۲ جمع آوری شده بود، ردیابی کردند. محققان با ردیابی حرکت این نمایشگر‌های درخشان در مدتی بیش از یک دهه، توانستند به طور دقیق چرخش‌های مغناطیسی و سیاره‌ای اورانوس را با دقت مغناطیسی تخمین بزنند.

لامی در بیانیه‌ای گفته است: مشاهدات مداوم هابل بسیار مهم بود. بدون این داده‌ها، تشخیص سیگنال دوره‌ای با سطح دقتی که به دست آوردیم غیرممکن بود.

به گفته محققان، این رویکرد اکنون می‌تواند برای تعیین نرخ چرخش هر جرم آسمانی دارای میدان مغناطیسی و شفق، نه تنها در منظومه شمسی، بلکه در سیارات فراخورشیدی و دیگر جهان‌های دور استفاده شود.

این تصویر سه پانل را نشان می‌دهد که هر کدام اورانوس و فعالیت شفق قطبی آن را نشان می‌دهند. این تصاویر در روزهای ۸، ۱۰ و ۲۴ اکتبر ۲۰۲۲ ثبت شده‌اند. 

براساس این مطالعه جدید، تخمین به‌روزشده دوره چرخش اورانوس، سیستم مختصات بسیار مطمئن‌تری را برای غول یخی ارائه کرده است، سیستمی که انتظار می‌رود برای چندین دهه دقیق باقی بماند تا ماموریت‌های آینده بتوانند داده‌های دقیق‌تری را ارائه دهند.

این تحقیق در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.