حمیده ذاکری | شهرآرانیوز؛ «می‌خواست برای تجارت به سفر برود، اما از سود و زیانش مطمئن نبود. با امام‌صادق (ع) مشورت کرد و ایشان پس از استخاره به او گفتند این سفر را نرود، اما مرد که به سود تجارتش بسیار چشم داشت، سفر را رفت و اتفاقا با سود بسیار بازگشت و به همین خاطر پیش امام‌صادق (ع) رفت و پرسید: پس زیانی که گفتید، چه شد؟ امام فرمودند: در این سفر یک‌بار نماز صبحت قضا شد. اگر تمام آن پول و هرچه پول در دنیاست، براى جبران آن نماز از دست‌رفته در راه خدا بدهى، زیان آن را جبران نمى کند». حتما شما هم این روایات را درباره اهمیت نماز صبح شنیده‌اید؛ نمازی که از دست رفتنش با هیچ مالی جبران نمی‌شود. در ادامه پای سخن اهل‌بیت (ع) می‌نشینیم تا بیشتر درباره اهمیت این نماز بدانیم.
نخستین و مهم‌ترین ارزش نماز صبح بنا به روایات ائمه (ع) در قرآن کریم ذکر شده است؛ آنجا که در آیه۷۷ از سوره اسرا می‌فرماید: «أَقِمِ الصَّلاَهَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلَی غَسَقِ اللَّیلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا».
نماز را وقت زوال آفتاب تا اول تاریکی شب به‌پا دار و نماز صبح را نیز به‌جای آر که آن نماز به حقیقت مشهود (نظر فرشتگان شب و فرشتگان روز) است».
در روایات اسلامی‌آمده است که: «نماز صبح از میان نماز‌ها این امتیاز را دارد که ملائکه شب و ملائکه روز آن را مشاهده می‌کنند؛ زیرا نماز صبح اگر در اول وقت خود ادا شود، دقیقا در لحظه‌ای ادا شده است که ملائکه شب جای خود را به ملائکه روز می‌دهند و هر دو گروه از فرشتگان، شاهد اقامه آن خواهند بود، بنابراین نماز صبح که در اول وقت خوانده شود، در دو پرونده ثبت می‌شود». (وسائل‌الشیعه؛ ج۳، ص۱۵۶، بحار؛ ج۸، ص۷۳)
اما این نماز که دو گروه از فرشتگان درباره‌اش شهادت خواهند داد، در یکی از بهترین اوقات روز خوانده می‌شود؛ در طلوع فجر. ساعتی که هنوز غوغای روز شروع نشده است و جز خواب هیچ‌چیز مانع ما نیست و اگر بر آن غلبه کنیم، بهترین زمان را برای گفت‌و‌گو با پروردگار به‌دست خواهیم آورد. وقتی که بنا به روایات اسلامی دعا‌ها شنیده و مستجاب می‌شود.
امام‌صادق (ع) در این‌باره می‌فرمایند: «بهترین زمانى که در آن به درگاه خدا دعا مى‌کنید، سحرگاهان است. خداوند متعال فرموده است: و در سحرگاهان، طلب آمرزش مى‌کردند». (کنزالعمال، ج۲، ص۱۰۰، ح۳۳۲۹)
به‌دلیل این برکات و فضایل است که ائمه‌اطهار (ع) بر رعایت وقت نماز صبح بسیار تأکید کرده‌اند. هنگامی که امام حسن عسکری (ع) در بستر بیماری بودند و آخرین لحظات عمر شریفشان را سپری می‌کردند، مقداری داروی جوشانده خدمت حضرت آوردند تا میل کنند. فرمودند: «وقت نماز صبح است؛ اول مقداری آب بیاورید تا وضو بگیرم و نماز بخوانم». آب آوردند و امام وضو گرفتند و نماز صبح را به‌جا آوردند و لحظاتی بعد روح مقدسشان به عالم بقا پرواز کرد. (منتهی‌الامال؛ ج ۲، ص۴۱۲)
در روایتی دیگر آمده است: حضرت مهدی (عج) به یکی از مشتاقان دیدارشان که به زیارت آن حضرت موفق شده بود، دوبار فرمودند: «از رحمت خدا دور است کسی که نماز صبح را چندان به تأخیر بیندازد که ستاره‌ها ناپدید شوند و نماز مغرب را به حدی به تأخیر بیندازد که ستاره‌ها ظاهر شوند». (حق‌الیقین؛ ص۳۰۲)
همچنان که هر عمل دارای نتایج و تأثیر‌های متعددی است، اعمال عبادی ما هم دارای نتایج دنیایی و اخروی متعددی است؛ نتایجی که آگاهی از آنها می‌تواند به ما کمک کند ارزش یک عمل عبادی مانند نماز صبح را بهتر درک کنیم؛ نمازی که به گفته ائمه اطهار (ع)، مانند سپری دربرابر آتش دوزخ از ما مراقبت خواهد کرد.
آن‌چنان که امام حسن مجتبی (ع) می‌فرمایند: «از رسول خدا شنیدم که فرمود: هرکه نماز صبح بگزارد، آن نماز بین او و آتش دوزخ، دیواری ایجاد می‌کند».