حمیده ذاکری | شهرآرانیوز؛ آنها که طعم داشتن فرزند را چشیده‌اند، می‌دانند که والدین برای رشد و نیکو تربیت شدن فرزندانشان از هیچ کاری دریغ نمی‌کنند و نه‌تنها هرچه در توان دارند انجام می‌دهند، بلکه همیشه به‌دنبال راهنما و یاوری هستند که در این مسیر به آنها کمک کند.
سیره ائمه اطهار (ع) و آموزه‌های آنها یکی از بهترین راهنما‌ها در این مسیر است؛ راهنما‌هایی که در خلاصه‌ترین شکل، بهترین نسخه‌ها را برای طی بهتر مسیر رشد و تربیت فرزند ارائه کرده‌اند؛ نسخه‌ای که از حقوق فرزندان بر والدین سخن می‌گوید؛ حقی که اگر ادا شود، مسیر تربیت شکل می‌گیرد و به‌درستی پیش خواهد رفت؛ چراکه این حق درکنار نام نیکو و نان حلال، از آموزش کتاب آسمانی سخن می‌گوید؛ از پیوند فرزند با قرآن که بهترین نسخه سعادت است. در ادامه، رهنمودهای اهل‌بیت (ع) را درباره آموزش قرآن به فرزندان مرور می‌کنیم.
سخن نخست و شاید مهم‌ترین نکته‌ای که والدین برای آموزش قرآن به فرزندانشان باید بدانند و درنظر داشته باشند، این است که این حقی است که برعهده آنان است. پیامبر اعظم (ص) در مقام برشمردن حقوق فرزندان بر پدران، فرمودهاند: «ازجمله حقوق فرزند این است که به او کتاب خدا را بیاموزد». (وسائل‌الشیعه، ج۶، ص۱۶۷، باب یک، ح ۷). همچنین امیرالمؤمنین (ع) ازجمله وظایف پدر دربرابر فرزند خویش، درکنار انتخاب نام نیک و تربیت شایسته او، به تعلیم قرآن اشاره می‌کنند و می‌فرمایند: «حق فرزند بر پدر، آن است که نامش را نیکو بگذارد و نیکو ادبش کند و قرآن به او یاد دهد». (نهج‌البلاغه، ص۳۷۷، حکمت۳۹۹).
آموزش قرآن درحقیقت زمینه‌ساز انس کودک با رهنمودهای خداوند در این کتاب آسمانی است. کودک زمانی که در این مسیر گام برمی‌دارد، درکنار آموزش‌های ابتدایی مانند حروف و واژه‌ها بذر آموزه‌های دینی در روح و جانش کاشته می‌شود. امیرمؤمنان امام‌علی (ع) در این‌باره فرمودهاند: «قلب کودک مانند زمین خالی از بذر و گیاه است؛ هر تخمی که در آن افشانده شود، به‌خوبی می‌پذیرد و در خود می‌پرورد». (وسائل‌الشیعه، ج۲۱، ص۴۷۸). بذری نیکو که درکنار محبت پیامبر (ص) و اهل‌بیت (ع) مانند دو راهنما کودک را در مسیر رشد همراهی خواهند کرد. در روایتی از پیامبر اکرم (ص) آمده است که: «فرزندانتان را بر سه ویژگی تربیت کنید؛ محبت پیامبرتان، محبت اهل‌بیت (ع) و قرآن». (کنزالعمال، ج۱۶، ص۴۵۶).
به خاطر داشته باشیم که این آموزش، تنها یادگیری یک زبان یا تسلط بر یک اثر ارزشمند نیست. هرچند آموزش روخوانی و صوت و لحن و علاقه‌مندی به تلاوت خوش قرآن، ارزشمند و نیکوست، اما شایسته است که ما به‌عنوان والد، هدف اصلی از این آموزش را انس با کلام الهی و پیوند با آموزه‌های حقیقی دین بدانیم و این امر مهم را در اولویت قرار دهیم. درحقیقت ما با آموزش کلام خدا و امر اهل‌بیت (ع)، دل و جان فرزند خود را از انحراف دور می‌کنیم؛ آن‌چنان‌که امام‌صادق (ع) می‌فرمایند: «به فرزندان خود هرچه زودتر حدیث بیاموزید، قبل از آنکه مخالفان بر شما سبقت گیرند و دل‌های کودکان شما را با سخنان نادرست خویش، اشغال کنند». (وسائل‌الشیعه، ج۱۲، ص۲۴۷).
مسلم است که هر آموزشی بدون رنج و زحمت نیست، اما خوب است بدانیم که تلاش ما در راه آموزش کتاب خدا به فرزندانمان، در نظر خداوند بسیار باارزش است و اجر و ثواب شایسته دارد. امام حسن عسکری (ع) فرمودند: خداوند به پدر و مادر پاداش فراوانی را عنایت می‌کند. آنان با شگفتی سؤال می‌کنند: پروردگارا! این همه تفضل درباره ما در قبال چیست؟ اعمال ما شایسته چنین پاداشی نبوده است. در جواب آنها گفته می‌شود: این همه عنایت و نعمت، پاداش شماست که به فرزند خود کتاب خدا، قرآن، را آموختید و او را در آیین اسلام، بصیر و بینا تربیت کردید. (تفسیر امام حسن عسکری (ع)، ص۴۵۰).