موسوی | شهرآرانیوز؛ نمایشگاه نقاشی «گونه‌های حیوانی، گونه‌های انسانی» این روز‌ها در هنرخانه «درخت» برپاست و علاقه مندان می‌توانند تا جمعه ۱۲اردیبهشت ماه از ساعت ۱۰ تا ۲۲ به بازدید از آثار این نمایشگاه بپردازند. در این نمایشگاه، مجموعه‌ای از آثار اهورا نامقی به همراه اثری از استاد فقید منوچهر صفرزاده و با یاد و احترام به ایشان، به نمایش درآمده است.
آثار موجود در این نمایشگاه به صورت بداهه و با تکنیک راپید و جوهر رنگی روی مقوا، اکرلیک روی مقوا، چاپ روی شیشه، اکرلیک روی کاغذ، راپید و مداد رنگی، اکرلیک روی بوم و راپید روی مقوا خلق شده‌اند. در کنار این آثار متونی از «رخسار شمیرانی»، مترجم زبان روسی، درج شده که توسط خود هنرمند انتخاب و جانمایی شده است. در پیام آغازین این نمایشگاه آمده است: «در جهانی که مرز‌های واقعیت و خیال در هم تنیده‌اند، بدن‌ها در هم حل می‌شوند و هستی در چرخشی دیوانه وار گم می‌شود و این نگاه هاست در رقصی بی پایان، معنا را جست‌و‌جو می‌کند.»
اهورا نامقی، کارشناس ارشد تصویرسازی از دانشگاه هنر اصفهان، درباره نمایشگاه خود گفت: «گونه‌های حیوانی، گونه‌های انسانی»، اولین نمایشگاه من در این قالب است، که آثار خود را به صورت تابلو قرار داده‌ام. سایر نمایشگاه‌های من به صورت مفهومی بود و آثار و نقاشی بخشی از آن نمایشگاه را تشکیل می‌داد. این نمایشگاه برای قدردانی از یک نقاش، که در سال‌های گذشته بسیاری چیز‌ها از او آموختم برگزار شده است. من یک بار بیشتر سعادت دیدن منوچهر صفرزاده را نداشتم و متأسفانه دو سال پیش از دنیا رفت.
وی با اشاره به بداهه بودن آثار موجود در این نمایشگاه، بیان کرد: وقتی شروع به کار کردن می‌کنم، هیچ تصویری از قبل برایم مشخص نشده است؛ بنابراین حرکت قلم از یک گوشه شروع و کم کم طی تجربه‌ای که در سه دهه گذشته کسب کرده‌ام، به یک سری فرم‌ها تبدیل می‌شود. گاهی اوقات فرم‌ها انسانی است و گاهی به سمت فرم‌هایی می‌رود که از قالب انسان خارج بوده و آن‌ها را به سمت فرم‌های حیوان، که بیشتر روی چهار پا حرکت می‌کنند برده‌ام.
این فرم‌ها نوعی مسخ شدگی بعضی انسان‌ها و خوی‌هایی است که انسانی نیست، اما در وجود برخی افراد خود را بروز می‌دهد. متأسفانه شاید انسان‌هایی از خوی انسانی خود فاصله بگیرند و این کار‌ها نوعی کنایه زدن به انسان‌ها باشد.
وی بر این باور است که، نقاشی به هیچ عنوان با خودآگاه انسان کاری ندارد و از ناخودآگاه او بیرون می‌آید. این هنرمند ادامه داد: اگر نقاشی بر اساس آگاهی باشد، در تعریفی که من دارم به سمت تصویرگری می‌رود؛ یعنی یک موضوع انتخاب و برای آن تصویر خلق می‌شود. در نقاشی بیشتر لایه‌های پنهان درونی ما خود را بروز می‌دهد.
من در زمان نقاشی خود را آزاد می‌گذارم، به هیچ چیز فکر نمی‌کنم و با گوش دادن به موسیقی، وارد یک فضای خلسه وار می‌شوم و در یک لحظه نگاه می‌کنم و می‌بینم که کارم تمام شده است. به همین دلیل جنبه‌های ناشناخته من که بروز نکرده، بر روی تابلو خود را نشان می‌دهد.
نامقی بیان کرد: مدتی قبل یکی از آثار خود را توسط هوش مصنوعی، از لحاظ نقد روانکاوانه و نقد فرمالیستی تجزیه و تحلیل کردم، که برایم بسیار جالب بود و چیز‌هایی را به من گفت که با احساسات خودم بسیار نزدیک است.
وی افزود: پس از کشیدن نقاشی با توجه به تصویری که هست عنوانی بداهه به ذهنم می‌رسد و برای آن اثر انتخاب می‌کنم. اشعاری که در کنار آثارم قرار داده‌ام، توسط یکی از مترجمان زبان روسی به نام خانم رخسار شمیرانی نوشته شده، که از طریق فضای مجازی با او آشنا شدم و متن‌ها و شعر‌های آن برایم جذاب بود، به همین دلیل از او خواستم اگر اجازه می‌دهد از آن‌ها استفاده کنم.
وی نقاشی را نوعی سبک زندگی دانست و بیان کرد: بیشتر افراد به دلیل اینکه درگیر روزمرگی‌های زندگی و سختی‌های آن می‌شوند، نقاشی آن‌ها به سمتی سوق پیدا می‌کند تا بتوانند به وسیله آن امرار معاش کنند. یا ممکن است نقد‌هایی که به آثار آن‌ها می‌شود، بر رویشان تأثیر بگذارد.
این هنرمند درباره وضعیت هنر نقاشی در مشهد گفت: من سعی می‌کنم در نمایشگاه‌هایی که در مشهد برگزار می‌شود حضور داشته باشم؛ اما تاکنون، هنوز اثری که ذهن مرا درگیر کرده باشد ندیده‌ام. در گذشته گاهی هنرمندان جوانی که ساختارشکن بودند، کار‌های خاصی را انجام می‌دادند. اما اکنون مدت زیادی است که اثری ندیده‌ام. شاید محدودیت‌ها نمی‌گذارد یا خود هنرمندان ایده‌ای در این باره ندارند.