ریحانه موسوی | شهرآرانیوز؛ در این نمایشگاه ۹۶ اثر از ۶۵ استاد پیشکسوت در رشتههای نقاشی، نگارگری، نقاشی خط، خوش نویسی، مجسمه سازی و کولاژ وجود دارد. آثاری که قدمت برخی از آنها به نیم قرن پیش نیز میرسد و مخاطب را با دیدن قابهای قدیمی، با خود به گذشته میبرد. در ادامه گفت وگویی با مدیر نگارخانه میرک و چند هنرمند پیشکسوت حاضر در این نمایشگاه داشتیم.
سید محمود ضیایی، مدیر نگارخانه میرک، هدف از برگزاری این نمایشگاه را تزریق امید به استادانی که فراموش شدهاند، بیان کرد. وی با اشاره به اینکه تعداد نگارخانههای موجود در شهر زیاد است، گفت: هنرمندان نمیتوانند از پس هزینههای نگارخانهها برآیند؛ دولت هم بودجهای برای حمایت از نگارخانهها اختصاص نمیدهد تا به آنها کمک شود. درآمد یک نگارخانه از فروش آثار بوده که متأسفانه در مشهد این موضوع بسیار ضعیف است. یک نگارخانه به طور میانگین در طول سال، سه ماه فعالیت مفید دارد.
باید تدبیری اندیشیده شود تا بتوانند خود را سرپا نگه دارند. وی استقبال جوانان از کارهای امروزی را یکی از عوامل کمرنگ شدن هنرهای سنتی برشمرد و بیان کرد: اکنون سبک نقاشی قهوه خانهای در حال انقراض است و ما سه استاد بیشتر در این حوزه نداریم. کسی هم رغبتی برای خرید یا آموزش این گونه هنرها ندارد. اکنون کسی که کارهای مذهبی انجام میدهد، صاحب اول و آخر آن خودش است.
اما کارهای فانتزی بازار پررونقی دارد. اگر دولت از استادان هنرهای سنتی حمایت کند تا بتوانند با هزینههای پایین آموزش دهند، از آن استقبال خواهد شد. وی یادآور شد: در تمام دنیا برای هنر ایرانیان ارزش قائل میشوند. من سوره یاسین را به خط عثمان طه برجسته کار کردهام که موزه قرآن مکه آن را خواسته، اما اینجا کسی به آن توجه نمیکند. دولت باید موزههای قرآن تأسیس کند، هرچند وجود دارد، اما کم است.
خسرو رضایی که حدود نیم قرن به هنر نقاشی مشغول بوده، با دو اثر رنگ روغن به سبک رئالیسم که در سال۱۴۰۰ آنها را کشیده، در این نمایشگاه حضور یافته است. او درباره این آثار گفت: یکی از این نقاشیها در منطقه اطراف تربت حیدریه از آن عکس گرفتم و در آتلیه کار کردم.
این اثر منظرهای از یک چوپان به همراه گوسفندان خود را نشان میدهد. اثر دیگرم نیز نماد شهرستان تربت حیدریه است که «مزار قطب الدین حیدر» نام دارد و آن را در ابعاد ۱۲۰ در ۶۰سانتی متر اجرا کردهام.
وی افزود: ما با انگیزه حفظ وحدت بین هنرمندان و آشنایی مردم با خرید آثار هنری در این نمایشگاه حضور پیدا کردیم. اگرچه هزینهها بالاست، اما امکانات فراوان بوده و انواع متریال با کاربرد مختلف در بازار زیاد است.
گلبهار حیاتی یکی دیگر از هنرمندانی است که به مدت سی سال هنر نقاشی و بیست سال است که کولاژ یا قطاعی کار میکند.
وی درباره فعالیتهای هنری خود بیان کرد: من در نمایشگاههای شانزده کشور مختلف حضور داشتهام و توانمندی زن ایرانی را به نمایش گذاشتهام. ماه پیش در فستیوال جهانی تعاون نماینده ایران بودم. سال۲۰۱۹ در جشنواره بین المللی آمستردام هلند از بین هشت هزار و سیصد نفر از سراسر دنیا کارم انتخاب شد و به نمایش درآمد و به مدت دو هفته مهمان دولت هلند بودم.
این هنرمند درخصوص آثاری که در این نمایشگاه دارد، گفت: اثر اول من قطایی یا کولاژ پارچه نام دارد؛ در آن ۷۰هزار قطعه میلی متری پارچه کار شده و هرچه دورتر میروید احساس میکنید یک قطعه سنگ به آن چسبیده است؛ این اثر بخشی از پاسارگاد را نمایش داده است.
اثر دیگرم حدود ۱۰۰هزار قطعه میلی متری پارچه است که تصویر ضریح مطهر امام رضا (ع) را به تصویر کشیدهام. من حافظ محیط زیست هستم اینها سر قیچیهای خیاط خانهها و دور ریزهای پارچه است که تبدیل به آثار بسیار فاخر میشود که ارزش افزوده بسیار زیادی برای کشور دارد. من برای ۲۵۰نفر اشتغال ایجاد کردهام و آموزش رایگان به شرط اشتغال میدهم.