به گزارش شهرآرانیوز، وقتی صحبت از جنگ و بحران به میان میآید، کمتر کسی تصور میکند نگاه یک مادر بتواند شعر مقاومت را شکل دهد. اما برای هدیه ارجمند، شاعر مشهدی، شعر نه فقط ابزار بیان احساس، که راهی برای همراهی با مردم و ایستادن کنار مدافعان وطن است. او از زاویهای مادرانه به جنگ نگاه میکند و تلاش دارد با واژههایش، نیرویی برای آرامش، امید و حماسه بسازد.
در ادامه، گفتوگوی ما با این شاعر را میخوانید.
در روزهایی که برخی معتقدند شعر توان همقدمی با واقعیتهای تلخی مانند جنگ را ندارد، هدیه ارجمند در این باره توضیح داد: در چنین بزنگاههایی باید شعر نقش ایفا کند. گاهی شاید به شکل یک سوگنامه، گاهی بیانیهای برای صلح، اما همیشه باید شعلهای باشد که موشکهای غیرت را روشن نگه دارد. مردم باید با شعر، قوت قلب بگیرند.
وی تأکید کرد: وقتی خبر حملهها را میشنوم، تصویر اولی که در ذهنم نقش میبندد، فرزندانم هستند. از منظر مادری نگاه میکنم؛ اینکه چطور میتوانم یار و حامی آن سرداران کشور باشم. شعرهایم در برخی مواقع رنگوبوی مادری دارد؛ نمود این نقش را پررنگ میکنم، چون معتقدم مادران، ستون پایداریاند.
این شاعر در ادامه گفتوگو، به ظرفیت شعر برای معنادادن به لحظات سخت اشاره کرده و میافزاید: شعر میتواند به دستاوردهای ملی، اقتدار ببخشد. به جای آنکه تنها روی رنج جنگ تمرکز کنیم، اگر از زاویه قدرت و مقاومت نگاه کنیم، شعر به حماسه بدل میشود. غرورآفرین خواهد بود و الهامبخش. مسئله این است که از کدام زاویه ببینیم؛ وگرنه زبان شاعر، همیشه حامل امید است.
در پایان، یکی از سرودههای کوتاه هدیه ارجمند را درباره غیرت ملی و پایداری مردم ایران میخوانید: