مریم شیعه | شهرآرانیوز؛ از چهره‌های درخشان علمی کشور است. با قلب ماده سروکار دارد. نیرو‌های بنیادی هستی، ژرف‌ترین لایه‌ها را واکاوی می‌کند و سرگرم مطالعه جهان خاموش اتم‌ها می‌شود. آنجا که نه فقط قدرت، بلکه سرنخ‌هایی از آغاز عالم وجود دارد. احمدرضا زمانی شیفته «فیزیک هسته‌ای» می‌شود که آن را در قالب زبان بی‌صدای کیهان فهم می‌کند. زبانی که مبدأ آن، ستارگان گداخته‌ای بودند که انفجار ابر اختران را به بار آوردند.
فیزیک هسته‌ای برای او روشنایی‌بخش تاریخ بشریت است. دانشی است که در سطر سطر آن، درک روشنی از نظم کیهانی جاری می‌شود. او باور دارد که مسیر آغاز تا پایان عالم را می‌شود با فیزیک هسته‌ای ترسیم کرد. همان‌طور که توی دانشگاه و در کلاس‌های درس، مسیر پیش روی تازه‌وارد‌ها را برایشان ترسیم می‌کند. هرکس که می‌خواهد به‌طور جدی در حوزه‌های مرتبط با علوم هسته‌ای فعالیت کند، حتما یک‌بار در اتاق او می‌نشیند و نظرش را جویا می‌شود.
احمدرضا با حوصله پای حرف دانشجویان می‌نشیند، صادقانه آنها را از سختی‌ها و مخاطرات مسیر مطلع می‌کند و اگر عزم و انگیزه در نگاه و کلام آنها ببیند، لحظه‌ای دستشان را رها نمی‌کند. او می‌داند که دیر یا زود، نوبت به نسل جوان‌تر می‌رسد و به همین خاطر از هیچ تلاشی برای ارتقای آنها دریغ نمی‌کند. احمدرضا به‌معنای واقعی کلمه یک معلم دل‌سوز است که تدریس برایش تقدس و حرمت دارد.
وقتی به عضویت هیئت علمی دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی درمی‌آید، خیلی زود به ریاست دانشکده علوم هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی می‌رسد. چند سالی در این جایگاه خدمت می‌کند و بعد معاونت پشتیبانی و مدیریت منابع دانشگاه را برعهده می‌گیرد.
می‌خواهد زمان بیشتری برای انجام کار‌های عملیاتی و تدریس داشته باشد. ذوالفقاری خستگی نمی‌شناسد. اغلب روز‌های هفته را مشغول خواندن و نوشتن است. منابع به‌روز دنیا را می‌خواند تا بتواند کلاس‌های پربارتری برگزار کند و می‌نویسد، تا پژوهش‌های او به کمک دانشجویان و آینده کشور بیاید.
بعد از سال‌ها شناسایی زمینه‌های راهبردی و حیاتی علوم هسته‌ای کشور، تمام وقتش را صرف رسیدن به مقصد می‌کند. در پروژه‌های ملی حضور مؤثر دارد. هرکجا که به او نیاز باشد، خودش را می‌رساند. راه و چاه را گوشزد می‌کند و تا خودکفایی علمی و فنی ایران در زمینه فناوری هسته‌ای، خستگی‌ناپذیر ادامه می‌دهد. مدیر مسئول فصلنامه «فناوری و انرژی هسته‌ای» می‌شود.
در این فصلنامه باز هم تأکیدش بر بومی‌سازی دانش فنی هسته‌ای است. سعی می‌کند همیشه در دسترس و در میدان باشد. مقالاتی درباره بتن سنگین، سرباره سرب، پرتو‌های گاما و مقاومت مکانیکی منتشر می‌کند. بیشترین همکاری‌اش با دکتر عبدالحمید مینوچهر است. باهم پژوهش می‌کنند و نتایج پژوهش‌هایشان را در اختیار متخصصان و علاقه‌مندان می‌گذارند.
دانشمندان هسته‌ای ایران از خودگذشتگی مثال‌زدنی و اعجاب‌انگیزی دارند. رشادت‌هایی دارند که مختص به فضای مخاطره‌آمیز آزمایشگاه‌ها و نیروگاه‌ها نیست. در هیچ‌کجای جهان مانند این خاک، ریشه‌های علوم هسته‌ای با خون متخصصانش آبیاری نشده‌است. جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه دانشمندان ایران، رد داغ خشونتی بی‌امان بر پیکره آگاهی است.
این ترور‌های حقارت‌بار، فراتر از جنگ‌های ساده‌اند؛ فراتر از دود و آوار و آتش‌اند. ترور علم، ترور اخلاق، انسانیت و امید به آینده بشریت است. اقدامات وحشیانه رژیم صهیونی در منطقه، آوارگر حقوق بشری است که تا دیروز دستمایه غرب برای محکومیت سایر ملت‌ها بود.
امروز که غرب در کنار فاشیست‌های صهیونیست ایستاده است و از جنایت‌هایش طرف‌داری می‌کند، مفهوم غربی حقوق بشر، بیش از هرچیز شبیه به یک شوخی مضحک است. شهید دکتر «احمدرضا ذوالفقاری» در سحرگاه بیست‌وسوم خرداد و زمانی که در کنار خانواده بود، پر کشید. در حملات بزدلانه بیست‌وسوم خرداد رژیم صهیونیستی، پنج استاد فرهیخته و وارسته دانشگاه شهید بهشتی به شهادت رسیدند. در کنار نام او، نام محمدمهدی طهرانچی.
فریدون عباسی، عبدالحمید مینوچهر و امیرحسین فقهی و سید ایثار طباطبایی هم به‌عنوان شهدای هسته‌ای خرداد ۱۴۰۴ دانشگاه شهید بهشتی آمده است. اسطوره‌هایی که زندگی‌شان را وقف دانایی کردند و در نهایت به یار و همکار شهیدشان، دکتر مجید شهریاری پیوستند. روحشان شاد، یادشان جاودان و راهشان پررهرو.