توزیع ابهام‌آمیز انسولین در داروخانه‌های مشهد | کمبود انسولین در سایه بدهکاری‌ بیمه‌ها به داروخانه‌ها

به گزارش شهرآرانیوز؛ انسولین، قصه پرغصه بیماران دیابتی است که در بسیاری از مواقع، کمبود آن باعث می‌شود «قند خون» آن‌ها بالا برود. درواقع دیابت نوعی بیماری‌ است که افزایش آن فقط به تغذیه ربط ندارد و استرس هم می‌تواند عاملی برای افزایش آن باشد.

جمعه هفته گذشته بود که برای تهیه انسولین به داروخانه‌های مشهد مراجعه کردیم و مشاهده میدانی ما و پرس‌وجو از حدود ۹ داروخانه شبانه‌روزی در مناطقی چون احمدآباد، سجاد، وکیل‌آباد و کوهسنگی نشان داد انسولین‌های «اپیدرا» و «لانتوس» در مراکز وجود ندارد و مسئولان فنی داروخانه‌ها از کمبود و عدم توزیع آن در هفته‌های اخیر خبر دادند. این مسئله زمانی پررنگ‌تر به چشم می‌آید که داروخانه‌هایی چون ۲۲بهمن یا امام‌خمینی‌(ره) که ازجمله داروخانه‌های مرجع در مشهد به حساب می‌آیند هم وضعیتی مشابه با داروخانه‌های کوچک‌تر داشتند. این مراکز توزیع دارو که عمدتاً نقشی اثرگذار در تأمین نسخه‌های بیماران دارند، سهمیه‌شان همان اندازه کم است که یک داروخانه کوچک و محلی یا داروخانه‌ای روزانه.

داروخانه‌های نزدیک به کلینیک‌های دیابت، سهمیه بیشتری می‌گیرند

از آنجا که نمی‌خواستیم صرفاً به مشاهدات خود تکیه کنیم، به سراغ مدیر امور دارو و مواد تحت کنترل دانشگاه علوم پزشکی مشهد رفتیم تا صحت‌وسقم مسئله کمبود انسولین را از وی جویا شویم.

علی‌اصغر اسماعیل‌زاده در گفت‌و‌گو با شهرآرانیوز درخصوص موضوع کمبود انسولین، ضمن رد این اتفاق در مشهد، عنوان کرد: با توجه به بررسی‌های انجام‌شده، موضوع کمبود انسولین به‌صورت کلی برای تمامی قلم‌های انسولین مطرح نیست و اکثراً موجود هستند.

وی ادامه داد: ممکن است کمبود در برخی از قلم‌های خاص مانند «لِوِمیر» که ویژه مادران باردار است، مشاهده شود که این مسئله نیز به‌صورت کشوری بوده و محدود به دانشگاه مشهد نیست.

اسماعیل‌زاده تصریح کرد: برای توزیع سهمیه انسولین، مشهد را به ۶ گروه تقسیم کرده‌ایم و براساس ضریب توزیع و با توجه به حجم ورودی دارو، کار توزیع انجام می‌شود.

این مقام مسئول در حوزه دارو تصریح کرد: طبیعتاً این مقدار انسولین کفاف توزیع در بیش از ۸۰۰ داروخانه دایر در مشهد را نمی‌دهد و اطلاعات ما از کمبود داروها، علاوه بر بازدید‌های نظارتی، سامانه تلفنی ۱۹۰ است که روزانه ۳۰۰ تماس مشاوره دارویی با آن برقرار می‌شود و اگر در این تماس‌ها، نکته‌ای درباره کمبود انسولین عنوان می‌شد، ما به آن رسیدگی می‌کردیم.

اسماعیل‌زاده با بیان اینکه توزیع انسولین صرفاً در داروخانه‌های مرجع به شکلی گسترده انجام نمی‌شود، تأکید کرد: ما نمی‌توانیم تمام سهمیه یا مقدار قابل‌توجهی از انسولین وارداتی به دانشگاه را فقط در اختیار داروخانه‌های بزرگ، مرجع یا شبانه‌روزی قرار دهیم و باید این سهمیه به تمامی داروخانه‌ها تعلق گیرد.

وی همچنین اذعان کرد: تنها داروخانه‌های مجاور کلینیک‌های دیابت هستند که از سهمیه بیشتر انسولین برخوردار هستند.

کمبود ۴۰ درصدی انسولین در پایان سال گذشته

مدیر امور دارو و مواد تحت کنترل دانشگاه علوم پزشکی مشهد در ادامه گفت: مسئله تأمین انسولین حدفاصل سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳ آن هم درمورد برخی از آن‌ها همانند «لانتوس»، دانشگاه را با کمبود مواجه کرد.

اسماعیل‌زاده اضافه کرد: صرفاً در بازه زمانی پایان سال ۱۴۰۳، ما با کمبودی شدید و تا مرز ۴۰ درصد، در مشهد مواجه بودیم که با واردات کافی و اختصاص سهمیه، این مشکل برطرف شد.

خرید نقدی داروخانه‌ها و تسویه ۴ تا ۶ماهه بیمه‌ها

در اثنای پیداکردن انسولین، دلیل کمبود را از برخی مسئولان فنی داروخانه‌ها جویا شدیم؛ پاسخ‌هایی که اگرچه متولی رسیدگی به آن‌ها، سازمان غذا و دارو یا معاونت درمان دانشگاه‌ها نیستند و باید نهاد‌های بیمه‌گر پاسخگو باشند، اما اثرات آن بر بیماران متقاضی بیشتر از دعوا‌های مالی نهاد‌های مذکور است.

یکی از داروخانه‌داران منطقه سجاد مشهد با اشاره به شرایط تأمین داروی انسولین عنوان کرد: این روزها، شرکت‌های توزیع و پخش دارو، اقلامی مانند انسولین را بعضاً به شکل نقدی می‌فروشند؛ یعنی داروخانه ظرف مدت ۱۵ تا ۲۰ روز باید چک خود را نقد کند. این در حالی است که حاشیه سود دارویی مانند انسولین آن‌قدر پایین است که اصطلاحاً «خواب سرمایه» ما را با مشکل مواجه می‌کند.

این داروساز ادامه داد: یک کارتن انسولین، در حدود ۴۰۰ قلم دارد که ما حدود ۷۰ میلیون تومان برای آن هزینه می‌کنیم. بیمار با دردست‌داشتن نسخه و مراجعه به داروخانه، بین ۵ تا ۷ قلم را تهیه می‌کند که سهم بیمه‌ای آن برای بیمار کسر می‌شود. اما آنچه می‌ماند، خلف‌وعده شرکت‌های بیمه‌ای در تسویه‌حساب نسخ‌ها است؛ اتفاقی که گاهی تا ۶ ماه زمان می‌برد و اگر خوش‌شانس باشیم، برخی فاکتور‌های ما نقد می‌شود و نه همه آن‌ها.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که سازمان غذا و دارو به علت فروش نقدی شرکت‌های دارویی و تأخیر در پرداخت‌ها از سوی شرکت‌های بیمه‌گر، به‌دنبال آن است تا هم جلوی فروش نقدی را بگیرد و هم با تعامل بیشتر، شرایط پرداخت‌های بیمه‌ای را تسهیل کند تا داروخانه‌ها بیش از این متضرر نشوند؛ این مسئله زمانی بیشتر به چشم می‌آید که آخرین برآورد‌ها نشان می‌دهد مجموع رقم چک‌های برگشتی داروخانه‌های سراسر کشور به مرز ۴ هزار میلیارد تومان رسیده است و علت آن، شاید چیزی جز خلف‌وعده بیمه‌ها نسبت‌به پرداخت تعهداتشان نیست.