عراق، میدان جنگ جدید مقاومت با آمریکا | روایت شهرآرانیوز از ناگفته‌های طرح خروج سربازان آمریکایی از عراق

به گزارش شهرآرانیوز، سه روز قبل بود که خبرگزاری الجزیره با استناد به گفت‌وگوی خود با برخی منابع نظامی و امنیتی عراق، از آغاز فرایند تخلیه پایگاه‌های مهم آمریکا در این کشور از جمله «عین‌الاسد» خبر داد تا پس از ۲۲ سال، حضور مستشاران نظامی آمریکا در این کشور به کم‌تر از هزار نفر آن هم در سطح مربیان آموزش‌های رزم انفرادی برسد. دقایقی بعد، گزارش الجزیره به سرتیتر رسانه‌های محلی و بین‌المللی تبدیل شد و اگرچه در ابتدا همه گروه‌های سیاسی در عراق از آن استقبال کردند، اما محور مقاومت همچنان در این باره سکوت کرده که بسیار قابل‌تأمل است. تحلیل‌های متفاوتی از این فرار استراتژیک آمریکایی‌ها وجود دارد. این گزارش، روایتی متفاوت از ناگفته‌های این تصمیم مهم واشنگتن است.

این «عقب‌نشینی» نیست، «تغییر وضعیت» است

«۱۷۱ هزار سرباز در ۷۳ پایگاه نظامی در سرتاسر جهان». این چکیده‌ای مختصر و مفید از آخرین وضعیت استقرار سربازان، فرماندهان و مستشاران نظامی ایالات متحده در کل دنیاست و البته یکی از مهم‌ترین کانون‌های حضور نظامی آمریکا در منطقه ما یعنی جنوب غربی آسیا و سواحل جنوبی خلیج فارس قرار دارد. براساس گزارش رسمی پنتاگون، هم‌اکنون حدود ۵۸ هزار مستشار نظامی آمریکا در کشور‌هایی همچون کویت، قطر، بحرین، عربستان سعودی و عراق حضور دارند که حالا با آغاز خروج رسمی نیرو‌های سنتکام از عراق در سپتامبر ۲۰۲۵ (ماه آینده) و انتقال آن‌ها به اقلیم کردستان عراق، بیش از ۱۵۰۰ سرباز آمریکایی این کشور را ترک خواهند کرد.

البته همه‌چیز به همین سادگی نیست. اگرچه از گذشته تاکنون، پاک‌سازی خاک همسایه غربی از لوث وجود اشغالگران آمریکایی از جمله اهداف راهبردی جمهوری اسلامی تلقی می‌شد، اما برخی کارشناسان، این اقدام جدید واشنگتن را برنامه‌ای استراتژیک می‌دانند تا اولاً پایگاه‌های نظامی آمریکا به‌عنوان نقاط ضعف ایالات متحده در برابر برنامه موشکی ایران برچیده شوند و دوماً همان تأثیرگذاری پیشین آمریکا در مسائل امنیتی، این‌بار به شکل نرم و در لایه‌های ناشناخته‌ای از شبکه مأموریت‌های پنهانی استمرار پیدا کند.

«عماد هلالات»، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل منطقه، در گفت‌و‌گو با شهرآرانیوز بیان می‌کند: اساساً من باور ندارم برنامه‌ای به نام خروج نیرو‌های آمریکایی یا حتی ائتلاف بین‌المللی از عراق در دستورکار باشد. براساس توافق سال گذشته که میان دولت شیاع السودانی با آمریکایی‌ها امضا شد، قرار بر این شد تا حضور نظامیان آمریکایی در عراق از حضور نظامی به حضور مستشاری تغییر وضعیت دهد. تأکید دارم که دقت کنید این «خروج» نیست بلکه «تغییر وضعیت» است و بر این اساس، راهبرد جدید واشنگتن را با قوت می‌توان یک تغییر تاکتیک در مواجهه با محور مقاومت و به‌خصوص ایران تلقی کرد.

جنگ جدید در یک میدان جدید

این یک حقیقت غیرقابل‌انکار است و تاریخ بار‌ها ثابت کرده که قدرت‌های غربی هرگز دست به اقدامی نزده‌اند مگر آنکه زمینه‌ساز گسترش نفوذ آن‌ها در کشور‌های منطقه باشد. بر همین اساس، ساده‌انگاری است اگر پرونده خروج نیرو‌های سنتکام یا به عبارت دقیق‌تر، انتقال آن‌ها به اقلیم کردستان عراق را یک تحرک استراتژیک از سوی واشنگتن در جهت احترام به حاکمیت ملی عراق و خواست ملت آن بدانیم. در این شرایط، شخصیت‌های صاحب اندیشه در عراق و به‌خصوص فرماندهان مقاومت می‌توانند بهترین مرجع برای پاسخگویی به ابهامات در این باره باشند.

یکی از فرماندهان یگان کتائب حزب‌الله عراق با نام جهادی «حاج کمیل» در گفت‌و‌گو با شهرآرانیوز می‌گوید: ما هرگز به آمریکایی‌ها خوش‌بین نیستیم و خود را آماده کرده‌ایم برای اینکه مصاف ما با سربازان آمریکایی به تقابل با مستشارانشان تبدیل شود. تصمیم جدید آن‌ها، علاوه بر اینکه تلاشی برای تغییر میدان از «جنگ نظامی» به «جنگ امنیتی» است، اقدامی منحوس است تا ابزار فشار بر دولت عراق حفظ شود. آن‌ها می‌خواهند مطالبه «اخراج اشغالگران» همچنان انجام‌نشده باقی بماند تا احزاب عراقی در پارلمان و حتی کف خیابان، همچنان باهم درگیر باشند. این راهبرد دیرینه استعمارگران است که اختلاف و تفرقه باید همیشه وجود داشته باشد و مقاومت با علم به این موضوع، راهبرد‌های دفاعی خود را بازتعریف خواهد کرد.

اگرچه از دیرباز تاکنون، لبنان به‌عنوان «بهشت جاسوسان» خوانده شده، اما راهبرد جدید دولت ترامپ در اجرای توافق امنیتی بغداد-واشنگتن را می‌توان تلاشی برای بازتولید الگوی لبنان در عراق دانست. در هر حال، گسترش قدرت و تثبیت روزافزون تسلط حشدالشعبی در عراق، دیر یا زود آمریکایی‌ها را در تنگنای بی‌سابقه‌ای قرار می‌داد تا چشم بر اهداف نظامی خود ببندند و اینجاست که برنامه انتقال نیروهای آمریکایی به اقلیم کردستان نه یک پیروزی برای ملت عراق بلکه تهدیدی به‌مراتب خطرناک‌تر به نظر می‌رسد تا به‌تدریج، مستشاران امنیتی جایگزین تفنگ‌داران ارتش آمریکا شوند و عراق، دومین بهشت جاسوسان در منطقه ما باشد.